Στο σπίτι δεν φώναζε κανείς,βρίσιμο,απειλές,θυμό δεν θυμάμαι κι όποτε κάποιος γονιός φώναζε πιο δυνατά κλείναμε τ' αυτιά και σκάγαμε στα γέλια - έτσι μεγάλωσα,ήρεμα κι ήσυχα...
...στο σχολείο δεν έκανα παρέα με καυγατζήδες-κανείς δεν τους χώνευε,απωθούσε η συμπεριφορά τους...πάντα θυμωμένοι,πάντα εριστικοί,έτοιμοι να ορμήξουν,να παίξουν ξύλο,να κυλιστούν στα χώματα,να επιδειχθούν...τους κορο'ι'δεύαμε λέγοντάς τους πως είναι όλο "μαγκιά,κλανιά κι εξάτμιση"-
τα κωλόπαιδα,νόμιζαν κυριαρχούν αφού κανείς δεν τα έβαζε μαζί τους και συνέχιζαν,έλεγαν φόβος κι αδυναμία,ήταν επίγνωση πως είχαν τόσο άδικο που δεν άξιζε καν στον κόπο να τους το αποκαλύψουμε...θυμάμαι ό,τι κι αν παίζαμε,έμπαιναν μέσα να μας το χαλάσουν...άρπαζαν τις πιο ωραίες μπίλιες για τη συλλογή τους,πετούσαν τα καπάκια στον υπόνομο,σκόρπιζαν τ' αυτοκινητάκια και τα χτυπούσαν στα σίδερα να στραβώσουν,σήκωναν άμμο και σκόνη να τους προσέξουμε...μάς φώναζαν "μαμόθρεφτα" και "μπούληδες" και τα κορίτσια "κότες"...ήταν δυο/τρεις κι οι πολλοί απέναντί τους σιωπηλοί...τούς λυπόμασταν λίγο,ανάγκη δεν τους είχαμε κι ούτε την παρέα τους ποτέ επιθυμήσαμε...
...γυμνάσιο,λύκειο τα συγκεκριμένα "λουλούδια" παίζαν ξύλο στο παρκάκι,κάναν φασαρία στις συνελεύσεις,άρχιζαν βρίσιμο και κλωτσοπατινάδες όταν η πλειοψηφία αποφάσιζε κάτι αντίθετο απ' αυτό που στο σαλταρισμένο τους μυαλό έπρεπε να γίνει και μάς λέγαν "αντιδραστικούς" και "μούχλες" - εγωίσταροι και δεν άντεχαν λεκτικές αντιπαραθέσεις,επιχειρήματα και τους κολλούσες στον τοίχο εύκολα,τη σκέψη και την ειρωνία μας την αντιμετώπιζαν με κατηγορίες "ύποπτων συναλλαγών με το καθηγητικό κατεστημένο" και "σχεδίων ενάντια στο μαθητικό κίνημα" - βαριά και βασικά σενάρια συνομωσίας,χρόνια πάθηση η κομματική γραμμή,φερέφωνα και προσκυνητές ξένων τσιτάτων...
....στις δουλειές και στις παρέες βλέπεις πάντα έναν τσαμπουκαλεμένο,έναν υβριστικά ενοχλητικό,κολαούζο τής φασαρίας,ντεσιμπέλ εξόρυξης και νεύρα και φωνή καμπάνα κι απολυτότητα..."έτσι είναι όπως στα λέω!"..."ξέρεις ποιος είμαι γω ρε!"..."να με προσέχεις πώς σού μιλάω"...κι αν δεν πας με τα νερά τους ή δουν δεν τους δίνεις και σημασία φτάνουν σε υποχθόνιες κατηγορίες εναντίον σου,να μπει σαράκι και διχόνοια,πως "άστον,αυτός είναι περίεργος και δεν μού κάνει σόι..." - δεν σκέφτεται πριν μιλήσει,ξερόλας,τραμπουκάκος,όλο μαγκιά,κακομαθημένος καλοπερασάκιας,τεμπελάκος και λουφαδόρος αν χρειαστεί δουλειά,δεν θέλει να μάθει απ' τους άλλους,να συμμετέχει αλλά θεωρεί πως οι ηγετικές του φιλοδοξίες τού δίνουν το πάνω χέρι με το "έτσι θέλω" - τόσο φανερό πως νιώθει πάντα δεύτερος,μειονεξία, πιθανόν από άσχημα χρόνια,κακές μνήμες,στενάχωρο περιβάλλον,μοναξιές στερητικές,αποθημένα,απόρριψη...
...και σε καυγάδες θα μπούμε και φωνή θα υψώσουμε και θα πιέσουμε και θα λογομαχήσουμε και θα διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο - αλλά τα δύσκολα της ζωής φέραν ερωτήματα για τις βεβαιότητες που παπαγαλίσαμε,οι εμπειρίες εμπλούτισαν τη συμπεριφορά μας με στωικότητα και διώξαν τον κυνισμό,το πείσμα και την εμμονή στο αλάθητο -η ζωή θέλει αγάπη για ν' αντέξεις τις αναποδιές της και πώς να μάθεις ν' αγαπάς όταν δεν παλεύεις με τα μειονεκτικά κατάλοιπα επιβολής και δεν είσαι έτοιμος και να υποχωρείς,να παραδέχεσαι και τους άλλους - πολύ περισσότερο αν πιστεύει κανείς πως είναι ο ταγμένος να οδηγεί και να προσπερνά,τότε είναι που για να τον κάνουν αρχηγό χρειάζεται να μένει ταπεινός συνοδοιπόρος σ' ανοιχτούς ορίζοντες κι ευρύτητα σκέψης κι αισθημάτων δοτικότητας και μέτρου...
-γιατί τελικά σήμερα δεν αερολογώ και γράφω ψάχνοντας να καταλάβω και να σάς εξηγήσω γιατί απεχθάνομαι κι απορρίπτω και δεν θέλω επαφή και δεν αποδέχομαι δίπλα μου κι ανάγκη να είναι κοντά μου δε γουστάρω αυτούς τους φανφάρες που έκαναν την κραυγή και τον τσαμπουκά και το υπονοούμενο και την κακοήθεια επάγγελμα και κατάντησαν Αλήτες
- ένα κείμενο έγραψα για τους τσίπρες,τους τράγκες,τις κανέλες,τους λαζόπουλους,τους παπαγιάννηδες,τους μαχαιρίτσες
- τους χορτάτους και πάντα πεινασμένους,
τούς θεωρώ φτηνούς,κα'υ'μένους και κομπλεξικούς,μικρούς κι αφόρητους και τους β α ρ ι έ μ α ι
-και δεν θα τους χειροκροτώ και δεν θα τους αποθεώνω,εγώ τους έφτιαξα καμπόσους,έτρεξα ν' αγοράσω την πραμάτια τους - λάθος να φουσκώσω την αλαζονία τους - θα σκάσουν - ούτε φράγκο,ούτε ψήφο,ούτε λέξη - καμιά καλημέρα στο μέσα τους κενό
- ξεχειλίζει το εσώψυχό τους Μίσος -φτάνει πια.
...στο σχολείο δεν έκανα παρέα με καυγατζήδες-κανείς δεν τους χώνευε,απωθούσε η συμπεριφορά τους...πάντα θυμωμένοι,πάντα εριστικοί,έτοιμοι να ορμήξουν,να παίξουν ξύλο,να κυλιστούν στα χώματα,να επιδειχθούν...τους κορο'ι'δεύαμε λέγοντάς τους πως είναι όλο "μαγκιά,κλανιά κι εξάτμιση"-
τα κωλόπαιδα,νόμιζαν κυριαρχούν αφού κανείς δεν τα έβαζε μαζί τους και συνέχιζαν,έλεγαν φόβος κι αδυναμία,ήταν επίγνωση πως είχαν τόσο άδικο που δεν άξιζε καν στον κόπο να τους το αποκαλύψουμε...θυμάμαι ό,τι κι αν παίζαμε,έμπαιναν μέσα να μας το χαλάσουν...άρπαζαν τις πιο ωραίες μπίλιες για τη συλλογή τους,πετούσαν τα καπάκια στον υπόνομο,σκόρπιζαν τ' αυτοκινητάκια και τα χτυπούσαν στα σίδερα να στραβώσουν,σήκωναν άμμο και σκόνη να τους προσέξουμε...μάς φώναζαν "μαμόθρεφτα" και "μπούληδες" και τα κορίτσια "κότες"...ήταν δυο/τρεις κι οι πολλοί απέναντί τους σιωπηλοί...τούς λυπόμασταν λίγο,ανάγκη δεν τους είχαμε κι ούτε την παρέα τους ποτέ επιθυμήσαμε...
...γυμνάσιο,λύκειο τα συγκεκριμένα "λουλούδια" παίζαν ξύλο στο παρκάκι,κάναν φασαρία στις συνελεύσεις,άρχιζαν βρίσιμο και κλωτσοπατινάδες όταν η πλειοψηφία αποφάσιζε κάτι αντίθετο απ' αυτό που στο σαλταρισμένο τους μυαλό έπρεπε να γίνει και μάς λέγαν "αντιδραστικούς" και "μούχλες" - εγωίσταροι και δεν άντεχαν λεκτικές αντιπαραθέσεις,επιχειρήματα και τους κολλούσες στον τοίχο εύκολα,τη σκέψη και την ειρωνία μας την αντιμετώπιζαν με κατηγορίες "ύποπτων συναλλαγών με το καθηγητικό κατεστημένο" και "σχεδίων ενάντια στο μαθητικό κίνημα" - βαριά και βασικά σενάρια συνομωσίας,χρόνια πάθηση η κομματική γραμμή,φερέφωνα και προσκυνητές ξένων τσιτάτων...
....στις δουλειές και στις παρέες βλέπεις πάντα έναν τσαμπουκαλεμένο,έναν υβριστικά ενοχλητικό,κολαούζο τής φασαρίας,ντεσιμπέλ εξόρυξης και νεύρα και φωνή καμπάνα κι απολυτότητα..."έτσι είναι όπως στα λέω!"..."ξέρεις ποιος είμαι γω ρε!"..."να με προσέχεις πώς σού μιλάω"...κι αν δεν πας με τα νερά τους ή δουν δεν τους δίνεις και σημασία φτάνουν σε υποχθόνιες κατηγορίες εναντίον σου,να μπει σαράκι και διχόνοια,πως "άστον,αυτός είναι περίεργος και δεν μού κάνει σόι..." - δεν σκέφτεται πριν μιλήσει,ξερόλας,τραμπουκάκος,όλο μαγκιά,κακομαθημένος καλοπερασάκιας,τεμπελάκος και λουφαδόρος αν χρειαστεί δουλειά,δεν θέλει να μάθει απ' τους άλλους,να συμμετέχει αλλά θεωρεί πως οι ηγετικές του φιλοδοξίες τού δίνουν το πάνω χέρι με το "έτσι θέλω" - τόσο φανερό πως νιώθει πάντα δεύτερος,μειονεξία, πιθανόν από άσχημα χρόνια,κακές μνήμες,στενάχωρο περιβάλλον,μοναξιές στερητικές,αποθημένα,απόρριψη...
...και σε καυγάδες θα μπούμε και φωνή θα υψώσουμε και θα πιέσουμε και θα λογομαχήσουμε και θα διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο - αλλά τα δύσκολα της ζωής φέραν ερωτήματα για τις βεβαιότητες που παπαγαλίσαμε,οι εμπειρίες εμπλούτισαν τη συμπεριφορά μας με στωικότητα και διώξαν τον κυνισμό,το πείσμα και την εμμονή στο αλάθητο -η ζωή θέλει αγάπη για ν' αντέξεις τις αναποδιές της και πώς να μάθεις ν' αγαπάς όταν δεν παλεύεις με τα μειονεκτικά κατάλοιπα επιβολής και δεν είσαι έτοιμος και να υποχωρείς,να παραδέχεσαι και τους άλλους - πολύ περισσότερο αν πιστεύει κανείς πως είναι ο ταγμένος να οδηγεί και να προσπερνά,τότε είναι που για να τον κάνουν αρχηγό χρειάζεται να μένει ταπεινός συνοδοιπόρος σ' ανοιχτούς ορίζοντες κι ευρύτητα σκέψης κι αισθημάτων δοτικότητας και μέτρου...
-γιατί τελικά σήμερα δεν αερολογώ και γράφω ψάχνοντας να καταλάβω και να σάς εξηγήσω γιατί απεχθάνομαι κι απορρίπτω και δεν θέλω επαφή και δεν αποδέχομαι δίπλα μου κι ανάγκη να είναι κοντά μου δε γουστάρω αυτούς τους φανφάρες που έκαναν την κραυγή και τον τσαμπουκά και το υπονοούμενο και την κακοήθεια επάγγελμα και κατάντησαν Αλήτες
- ένα κείμενο έγραψα για τους τσίπρες,τους τράγκες,τις κανέλες,τους λαζόπουλους,τους παπαγιάννηδες,τους μαχαιρίτσες
- τους χορτάτους και πάντα πεινασμένους,
τούς θεωρώ φτηνούς,κα'υ'μένους και κομπλεξικούς,μικρούς κι αφόρητους και τους β α ρ ι έ μ α ι
-και δεν θα τους χειροκροτώ και δεν θα τους αποθεώνω,εγώ τους έφτιαξα καμπόσους,έτρεξα ν' αγοράσω την πραμάτια τους - λάθος να φουσκώσω την αλαζονία τους - θα σκάσουν - ούτε φράγκο,ούτε ψήφο,ούτε λέξη - καμιά καλημέρα στο μέσα τους κενό
- ξεχειλίζει το εσώψυχό τους Μίσος -φτάνει πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου