Σκέφτομαι πώς θ' αντιδρούσα αν σήμερα ξεκινούσε η άδειά μου,έφτανε η άγια ώρα επιβίβασης και δεν μπορούσα να φτάσω στο πλοίο γιατί οι ταρίφες γουστάρουν σαματά...ποιοι!,οι "επαγγελματίες" με τα ελεεινά και τρισάθλια αυτοκίνητά τους,σύννεφο κάπνας κι ανοιχτά παράθυρα να φτύνουν άνετα,με το τραμπούκικο υφάκι,την ακατάσχετη φασίζουσα φλυαρία,επικίνδυνοι οδηγοί,αγενείς και ξερόλες κι έχουν κι απαίτηση να τους συμπαρασταθούμε...χαιρέκακα χαρίζω την κοινωνική μου συνείδηση σε διπλή ταρίφα κι εύχομαι στον Ραγκούση να τους συντρίψει...αλλά σιγά μην μπορεί...εδώ το Κράτος απ' το πρωί δεν μπορεί να κρατήσει ανοιχτά αεροδρόμιο και λιμάνι...θα προστατέψει τα δικαιώματά μου σαν πολίτη;...άχρηστοι κι ανίκανοι,μάς οδηγούν στην αυτοδικία...ναι,αν ήμουν με τη βαλίτσα στο χέρι θα τους την έφερνα μ' ευχαρίστηση στο κεφάλι,να λαλήσει ο κόσμος,να τους ορμήξει,να διώξει τους νταβατζήδες της επιλεκτικής κλεψιμέικης διαδρομής απ' τις πιάτσες,η αγανάκτηση όχι μόνο στο Σύνταγμα,μούτζες στην κίτρινη φυλή,έλεος με το "δίκιο" κάθε παλαβού να κλείνει όποια Εθνική προλαβαίνει...αλήτης στους κάφρους,κάθαρμα στους βολεμένους,φτάνει πια η ανεκτικότητα κι η εγκράτεια των κορόιδων!
Γενικά,κάθε καλοκαίρι έχω την αίσθηση πως τιμωρούμαι που ξεμένω Αθήνα,να μετρώ μέρες σα φυλακισμένος κι όποιος ισχυρίζεται "τί ωραία πόλη χωρίς κόσμο και κίνηση" είναι ή διαταραγμένη προσωπικότητα ή αραχτός εισοδηματίας...γιατί αραίωσαν τα ΙΧ των παραλιεξαφανισμένων,αλλά άρχισε θερινό πρόγραμμα δρομολογίων,σε μετρό/λεωφορεία περιμένεις στην κάψα βραστό εικοσάλεπτο,μπαίνεις στο τρόλει και μυρίζει απορριμματοφόρο εν ώρα απόθεσης στη Φυλή,δεν φτάνουν νεύρα και ζέστη έχεις ν' αντιμετωπίσεις και ποδαρίλα/ιδρωτίλα,δεν κυκλοφορεί σαπούνι κι αποσμητικό Ιούνιο/Σεπτέμβριο στα σπίτια κι αν χρειαστεί οποιαδήποτε υπηρεσία δημοσίου κατακαλόκαιρο θα ζήσεις το θρίλερ "τρόμος στο άδειο γκισέ",ερημόκλειστα γραφεία,απόντες υπαλλήλους και το απλανές βλέμμα τού ενοχλημένου που απέμεινε να "εργάζεται" γιατί τον ταλαιπωρούμε μ' ερωτήσεις "αφού ο αρμόδιος λείπει!"...να πώς γίνεσαι δολοφόνος σε κρίση καθημερινότητας...
Τί μας έμεινε πια ,ούτε τις μικροχαρές μας δεν επιτρέπει αυτή η ανάλγητη κυβέρνηση ν' απολαύσουμε!...μα δεν ντρέπονται εκεί στις διπλωματικές υπηρεσίες να εμποδίζουν το αγωνιστικό μας φρόνημα φέρνοντας κοτζάμ Αμερικανίδα ΥΠΕΞ στην Αθήνα κ υ ρ ι α κ ά τ ι κ α ;...και πώς θα διαδηλώσουμε και πώς θ' αποκλείσουμε τη Βασιλίσσης Σοφίας να φωνάξουμε να μάς ακούσει η πρεσβεία στο δοξαστικό μας σύνθημα "φονιάδες των λαών!"...κι άιντε να φτάσει η ορμή τού Λαού από τις παραλίες Ραφήνες/Πόρτο Ράφτη/Κερατέες...ντροπή αμερικανόδουλοι,στερείτε την επαναστατική μας γυμναστική...και πώς μαζευόμαστε μεσημεριάτικα απ' τις θάλασσες και τα ουζάδικα της παραλίας;
Κι ετούτη η Χίλαρι...τί μπρίο,τί χαρά,τι τσαχπινιά κι οικειότητα,τί γέλια και φιλιά και μέχρι και παπάρα/βούτα με ψωμί στο ελαιόλαδο έκανε στο και καλά επίσημο γεύμα η πεινάλα...και πόσο συγκινημένη κι ενθουσιώδης για την πολιτιστική κληρονομιά και την ελληνοκατοχή αποκλειστικότητας Δημοκρατίας...αχ αυτά τ'αστείρευτα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς,δεν κοστίζουν τίποτα...εγώ πάλι κατανοώ την κρίση την αγαπησιάρικη...αν ερχόμουν weekend σε σουίτα στον Αστέρα κι έκανα βουτιές στο Λαιμό της Βουλιαγμένης,ε! θα μ'ενέπνεε έναν καλό λόγο να τον πω,μια ευφορία θα την εκδήλωνα,ένα τουριστικό κρεσέντο θα το πάθαινα...αλλά και τόση εξαλοσύνη μπρος στο πίνακα ζωγραφικής στού Μαξίμου...τί είδε σ' αυτό το μπλε σκούρο της μουτζούρας (σαν τους πίνακες τού Χρόνη Εξαρχάκου στις ταινίες τού Δαλιανίδη) και κόντεψε να τού ορμήσει τού καμαρωτού Πρωθυπουργού μας...ο οποίος "Γκιόργκος" είδε στη μπλε μαυρίλα κι ένα νησάκι...το ψάχνω το νησί και δε φαίνεται...έτσι είναι ο ΓΑΠ,βλέπει στεριά εκεί που οι θαλασσοδαρμένοι ετοιμάζονται να πέσουν να πνιγούν,βρεγμένοι,αφυδατωμένοι,πελαγοδρομούντες χωρίς ελπίδα να φανεί η στεριά τής σωτηρίας...
...Γκιόργκος...όντως βλέπεις να υπάρχει Αύριο σ' αυτό το καλοκαίρι καταστροφής ή είναι ψευδαίσθηση/παραίσθηση κι έπαθες ηλίαση αγόρι άβγαλτο στη ζέστη χωρίς βουτιά;...αλλά το παιδί είναι και optimist,όπως είπε και τ' αφεντικό τού πλανητάρχη Ομπάμα...αισιοδοξεί ο Παπανδρέου...κι αν στίψει κι άλλο τις αντοχές μας σιγά μην στάξει σταγόνα ελπίδα...ο μόνος αισιόδοξος επί ελληνικής Γης κι άλλος κανείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου