Υπάρχει μιά έκφραση σε βιβλίο ενός φιλοσόφου σαν το κλειδί που γυρίζει την κλειδαριά και φεύγεις...
-..."θαρθεί μια μέρα που το τελευταίο κύμα τής θάλασσας θα σαρώσει το τελευταίο χνάρι από ανθρώπινη πατημασιά και η ζωή θα συνεχίσει χωρίς εμάς αέναα"...
...είναι μια κουβέντα που μού έρχεται στο νου όποτε πλησιάζει η μαγική μέρα των Διακοπών,για να περιγράψω την έκταση τής ανάγκης και την ένταση τής επιθυμίας για Φυγή.
Σα να φεύγω για πάντα,λες και δεν υπάρχει γυρισμός
- στο ευτυχισμένο τοπίο νησιού,με την αγκαλιά μου,τα μάτια και τ'αγγίγματά της,τα χρώματα τού δειλινού και τη σιωπή τής ανατολής,τ'αγαπημένα βιβλία και τις επιλεκτικές μουσικές,τον ήχο απ'το κύμα να σκάει στα πόδια και το τζιτζίκι στη μισόκλειστη γρίλια,τη μυρωδιά απ'το καρπούζι στο ψυγείο...-
δεν υπάρχει μελαγχολία,καμά στενοχώρια...κλείνεις τα μάτια,λες ΓΕΙΑ!...
...κι ο Χειμώνας,ο πανικός,η απελπισία σβήνουν αυτοστιγμή,χάνονται οι κακές μνήμες των πικρών πολύβουων παθών μας...
-βαλίτσα,λιμάνι και κατάστρωμα πέταγμα με τα γλαρόπουλα.
Αέρας,
η βαλβίδα ασφαλείας πριν σαλέψει η βαλβίδα τού μυαλού
-αυτή η χρονιά που πέρασε τυφώνας κι οδοστρωτήρας,να την πνίξω στο πιο μεγάλο μακροβούτι,να βάλω τα κλάματα για λύτρωση,δυο βδομάδες ένα ψέμα ολόλαμπρο,αστείρευτα επαναλαμβανόμενο,όαση στην ερημιά των μελλούμενων.
Αν κάθε φορά τις χρειαζόμαστε τις διακοπές,φέτος φτάνει να μοιάζουν σαν την πιο ακριβή μας πολυτέλεια...
-πάντα ζήλευα πώς βρίσκουν χρόνο ν'αποκτήσουν το σκούρο σοκολατί χρώμα οι άνθρωποι που κοιτάζω στις παραλίες σαν να είναι μήνες εκεί,ξεχασμένοι ατέλειωτων ηλιακών ημερολογίων,έχουν γίνει ένα με το τοπίο,προέκταση στο χώμα,το νερό,τον ήλιο,μακριά των δικών μας τραγωδιών...
-φέτος διακρίνω την κούραση και την κακία των πόλεων τυπωμένη φαρδιά μοχθηρία στο κούτελο των εκδρομέων,κρύβονται και δικαιολογούνται για τις μέρες απουσίας που κατόρθωσαν να κλέψουν απ'την ταλαιπώρια,λες κι είναι εγκληματίες,τιποτένιοι και προδότες τής πατρίδος που καταρρέει, φταίχτες όσοι μπορούν έστω να κλείσουν βαλίτσα και να φύγουν...
...Ψυχραιμία!Ναι,πάμε διακοπές! (μετρώντας τα λεφτά ναι,μετρώντας τις μπουκιές και τις γουλιές,ναι - αλλά οι βουτιές όλες δικές μας,οι θάλασσες ώρες ανείπωτης χαράς,ναι!)
Απόλαυση κι απαλλαγή ενοχής παίδες!
...ο καθείς στο μέτρο των δυνατοτήτων του,στον τόπο του φιλόξενος,αμέριμνος κι αφημένος στα μποφώρ τής ανάσας,ανάγκη η διαφυγή,αποσυμπίεση ως κατάκτηση αντοχής στο καταραμένο άγχος που μάς σκοτώνει,μια ψευδαίσθηση επιβολής των "θέλω" στα "πρέπει"...
-εν τέλει αξιοπρέπεια στην ταπείνωση των αγριεμένων πολικών θερμοκρασιών και στους καταπατητές τής φυσιολογικής ζωής μας...
...Ξεχάστε τα ό λ α !
- χωρίς χρέη,χωρίς λογαριασμούς,χωρίς ληξιπρόθεσμα...
κυρίως,χωρίς όνομα,λησμονιά,λωτοφάγοι,δροσιά στα πλατάνια,υγρά φιλιά στις αμμουδιές,έναστρος ουρανός στ'αξημέρωτα,γαλάζιος ορίζοντας ταξίδεμα μυαλού.
-η φροντίδα τής ψυχής μας
α υ τ ό είναι Καλοκαίρι!
...και το εύχομαι ολοθέρμως σαν το πιο ταπεινό όνειρο τής παντοτινής μας Νιότης.
Καλήν αντάμωση τρεις τού Σεπτέμβρη να γυρνώ...(και να γερνώ κυρίως...)
-..."θαρθεί μια μέρα που το τελευταίο κύμα τής θάλασσας θα σαρώσει το τελευταίο χνάρι από ανθρώπινη πατημασιά και η ζωή θα συνεχίσει χωρίς εμάς αέναα"...
...είναι μια κουβέντα που μού έρχεται στο νου όποτε πλησιάζει η μαγική μέρα των Διακοπών,για να περιγράψω την έκταση τής ανάγκης και την ένταση τής επιθυμίας για Φυγή.
Σα να φεύγω για πάντα,λες και δεν υπάρχει γυρισμός
- στο ευτυχισμένο τοπίο νησιού,με την αγκαλιά μου,τα μάτια και τ'αγγίγματά της,τα χρώματα τού δειλινού και τη σιωπή τής ανατολής,τ'αγαπημένα βιβλία και τις επιλεκτικές μουσικές,τον ήχο απ'το κύμα να σκάει στα πόδια και το τζιτζίκι στη μισόκλειστη γρίλια,τη μυρωδιά απ'το καρπούζι στο ψυγείο...-
δεν υπάρχει μελαγχολία,καμά στενοχώρια...κλείνεις τα μάτια,λες ΓΕΙΑ!...
...κι ο Χειμώνας,ο πανικός,η απελπισία σβήνουν αυτοστιγμή,χάνονται οι κακές μνήμες των πικρών πολύβουων παθών μας...
-βαλίτσα,λιμάνι και κατάστρωμα πέταγμα με τα γλαρόπουλα.
Αέρας,
η βαλβίδα ασφαλείας πριν σαλέψει η βαλβίδα τού μυαλού
-αυτή η χρονιά που πέρασε τυφώνας κι οδοστρωτήρας,να την πνίξω στο πιο μεγάλο μακροβούτι,να βάλω τα κλάματα για λύτρωση,δυο βδομάδες ένα ψέμα ολόλαμπρο,αστείρευτα επαναλαμβανόμενο,όαση στην ερημιά των μελλούμενων.
Αν κάθε φορά τις χρειαζόμαστε τις διακοπές,φέτος φτάνει να μοιάζουν σαν την πιο ακριβή μας πολυτέλεια...
-πάντα ζήλευα πώς βρίσκουν χρόνο ν'αποκτήσουν το σκούρο σοκολατί χρώμα οι άνθρωποι που κοιτάζω στις παραλίες σαν να είναι μήνες εκεί,ξεχασμένοι ατέλειωτων ηλιακών ημερολογίων,έχουν γίνει ένα με το τοπίο,προέκταση στο χώμα,το νερό,τον ήλιο,μακριά των δικών μας τραγωδιών...
-φέτος διακρίνω την κούραση και την κακία των πόλεων τυπωμένη φαρδιά μοχθηρία στο κούτελο των εκδρομέων,κρύβονται και δικαιολογούνται για τις μέρες απουσίας που κατόρθωσαν να κλέψουν απ'την ταλαιπώρια,λες κι είναι εγκληματίες,τιποτένιοι και προδότες τής πατρίδος που καταρρέει, φταίχτες όσοι μπορούν έστω να κλείσουν βαλίτσα και να φύγουν...
...Ψυχραιμία!Ναι,πάμε διακοπές! (μετρώντας τα λεφτά ναι,μετρώντας τις μπουκιές και τις γουλιές,ναι - αλλά οι βουτιές όλες δικές μας,οι θάλασσες ώρες ανείπωτης χαράς,ναι!)
Απόλαυση κι απαλλαγή ενοχής παίδες!
...ο καθείς στο μέτρο των δυνατοτήτων του,στον τόπο του φιλόξενος,αμέριμνος κι αφημένος στα μποφώρ τής ανάσας,ανάγκη η διαφυγή,αποσυμπίεση ως κατάκτηση αντοχής στο καταραμένο άγχος που μάς σκοτώνει,μια ψευδαίσθηση επιβολής των "θέλω" στα "πρέπει"...
-εν τέλει αξιοπρέπεια στην ταπείνωση των αγριεμένων πολικών θερμοκρασιών και στους καταπατητές τής φυσιολογικής ζωής μας...
...Ξεχάστε τα ό λ α !
- χωρίς χρέη,χωρίς λογαριασμούς,χωρίς ληξιπρόθεσμα...
κυρίως,χωρίς όνομα,λησμονιά,λωτοφάγοι,δροσιά στα πλατάνια,υγρά φιλιά στις αμμουδιές,έναστρος ουρανός στ'αξημέρωτα,γαλάζιος ορίζοντας ταξίδεμα μυαλού.
-η φροντίδα τής ψυχής μας
α υ τ ό είναι Καλοκαίρι!
...και το εύχομαι ολοθέρμως σαν το πιο ταπεινό όνειρο τής παντοτινής μας Νιότης.
Καλήν αντάμωση τρεις τού Σεπτέμβρη να γυρνώ...(και να γερνώ κυρίως...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου