Την Παρασκευή το βράδυ χαζεύαμε την δεύτερη Πανσέληνο του Αυγούστου και τη φωτογραφίζαμε απ'όλες τις δυνατές γωνιές λήψης,λες και θα την αγοράζαμε αγροτεμάχιο επί πιστώσει (που λεφτά για κασαδούρα,δεκάρα τσακιστή)
-κι ονειρευόμασταν...η μόνη γνώση μας που παρέμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο...το κύμα έσκαγε στα πόδια μας,θρόισμα πλατάνια έφερνε τη δροσιά που λαχταρήσαμε στο φετινό καυτό (και καμένο) καλοκαίρι μας,λίγο κρασάκι παραπάνω,η γαληνεμένη μας καρδιά απορημένη πώς περνά ο χρόνος όταν φεύγεις αγκαλιά και πώς γυρίζεις πάλι πίσω ανέτοιμος να τα βάλεις με όλους τους χειμώνες τού σύμπαντος...
Και γυρίσαμε
-όσο κι αν δεν πατήσαμε γκάζι στο δρόμο τής επιστροφής,όσο κι αν σφοδρά επιθυμήσαμε να γίνει αλήθεια το τραγουδάκι που μιλά για one way ticket για τον Παράδεισο...
...γυρίσαμε πίσω κι είχε πάντα φεγγαρόφωτο,αλλά τρεις το ξημέρωμα Κυριακής μάς ξύπνησαν οι μουσικές τής διπλανής πολυκατοικίας,οι συνήθεις μεθυσμένοι των ηπείρων που χαρίζουν μιαν πολυεθνική νότα ανεμελιάς στη ζωή μας κι άπειρα ξενύχτια στη γειτονιά με φωνές,ουρλιαχτά και ξεφαντώματα...
...θα μπορούσαμε να τηλεφωνήσουμε στους βουλευτές τού Σύριζα να'ρθούν να συμμετέχουν στο γλέντι,να γνωριστούμε καλύτερα,να τους πάμε cd μ'ελληνάδικα για ποικιλία,λίγο τσιπουράκι,κρασί απ΄τα ελληνικά αμπέλια,να συγχρωτιστούμε βρε αδερφέ,ν'αφομοιωθούν τα παιδιά,να την καταβρούμε αγκαλιά οι τούρνα και λιάρδα όλων των φυλών τού κόσμου...
...θα μπορούσαμε να ζητήσουμε να επέμβουν οι ταγματασφαλίτες τού 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος,τα χρυσαυγιτόπουλα τής κρανιοεγκεφαλικής κακώσεως,να καθαρίσει το τετράγωνο απ΄ τα μιάσματα που μάς κουβαλήθηκαν απ'τα αφγανιστοπακιστανικά υψίπεδα να μαγαρίσουν την ελληνική μας πλατεία Αμερικής λες και δεν ξέρουμε εμείς από πανηγύρια και μεθύσια και ξημερώματα γεμάτα απολαύσεις...
...να πω την αλήθεια εγώ έψαχνα να βρω το τηλέφωνο τού Αντώνη Σαμαρά,τώρα τελευταία κυκλοφορεί στο κέντρο των Αθηνών κι επιθεωρεί το έργο τού Ξενίου Διός τής παραλαβής κι επαναπροώθησης στα σύνορα,τον χάζευα στο δελτίο ειδήσεων όταν "έξαφνα" εμφανίστηκε πεζοπόρος στην επικίνδυνη αποστολή ντάλα μεσημέρι Σαββάτου-Ομόνοια και εντελώς τυχαία είχε δυο κάμερες,τριάντα φωτορεπόρτερ κι εξήντα μικρόφωνα μη χάσουμε τη συνομιλία των κλακαδόρων/χειροκροτητών του και τη βαθειά του συγκίνηση που τού μιλάνε στο δρόμο οι ιθαγενείς του - αλλά δεν απαντούσε το μέγαρο Μαξίμου ξημερώματα...
...κρίμα,θα ήτο ωραίο να χτυπήσει το θυροτηλέφωνο των μεγαφώνων σουρωμένων και να πει "Πρωθυπουργός εδώ - ενοχλείτε! βγάλτε τον σκασμό μη σάς φέρω τον Δένδια εδω κάτω στην υπόγα που δεν αφήνετε τον κόσμο να χαλαρώσει"
...τελικά η γυναίκα μου πήρε την αστυνομία ως σωστή και τυπικά ορθή απόφαση μήπως και κοιμηθούμε να ξεκουράσουμε το ταλαιπωρημένο μας τής επιστροφής κορμί,παρά τις εντόνους ανησυχίες μου πως γίνεσαι στόχος βρε παιδί μου και τα "παιδιά" λίγο απειλητικά μού μοιάζουν και δεν έχω βάλει και τη σωστή κλειδαριά σφαλείας και δεν εμπιστεύομαι τον μεθυσμένο άνθρωπο όποια φυλή και χρώμα κι αν έχει και η αλήθεια είναι με μια μπίρα απ'το πρωί στο χέρι τούς βλέπω τους πολυαγαπητούς συγκατοίκους χρόνια τώρα...
...κοιμηθήκαμε χαράματα και δεν έχει και σημασία,μιαν ιστορία επαναφοράς ήθελα να γράψω,πώς απ'την Πανσέληνο των αισθημάτων προσγειώνεσαι στην Αγριοφεγγαράδα των ουρακοτάγκων τής βρώμικης αθλίας Αθήνας που δεν αλλάζει επειδή στις αποσκευές σου έχεις θαλασσινό αεράκι και χρώματα παραδείσια ξεκούρασης και γαλήνης,η αποπληξία τής Σεπτεμβριανής αλήθειας σε χτυπά στο δόξα πατρί με το καλημέρα,είναι όλα εδώ,απέφυγες την τηλεόραση και τις ειδήσεις,δεν έμαθες τίποτα και για κανέναν,αλλά σε περιμένουν πάντα τα ίδια μέτρα,οι ίδιοι απαθείς κυνικοί,οι απαράλλαχτα αγενείς,αλητήριοι,ανεπρόκοποι,ανάλγητοι και προκλητικά άσχετοι τής ζωής σου με το ζόρι Σωτήρες-Δυνάστες...
...που έχουν και ζοχάδες που δεν πήγαν Διακοπές διαρκείας όλο το καλοκαίρι διότι ετοίμαζαν τα Δις των Νέων Κι Άλλων -αλλά Τελευταίων...- Μέτρων...κι ας διέκρινα κάτι μαυρισμένα μουτράκια που προφανώς κλέβαν απ'την κοπιαστική δουλειά τους απογέματα και σαββατοκύριακα να κάνουν το μόνο πράγμα που μάθαν στην πολύχρονή τους άχρηστη άσκηση εξουσίας,το Τίποτα τού κρατικοδίαιτου χαραμοφάη...
- και τα ταξίδια του τα πήγε ο Σαμαράς μας και όλοι οι εταίροι μας στις θέσεις τους να υποδεχθούν το απολωλεμένο μαύρο πρόβατο τής υφηλίου χρεωκοπίας μας να εξιστορεί πόσο Δίκαια θα είναι τα ίδια πρόστυχα προγράμματα επιβίωσης των συμφερόντων τού χρηματοπιστωτικού Συστήματος...
- κι όλοι οι φορείς,οι θεσμικοί εταίροι και τα δίκτυα κι οι συνδικαλισταράδες κι οι κομματοστρατοί και οι θιγόμενοι κλάδοι κι οι επιστρατευμένοι επαγγελματίες τής καταστροφολογίας,όλοι παρόντες,πίσω πάλι,πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες,επεράσαμε όμορφα και στο ίδιο έργο θεατές...
...πώς βάζεις τα χεράκια σου να βγάλεις τα ματάκια σου (χωρίς ξένη βοήθεια και κακούς,καλύτερα)...
Καλώς σάς βρήκα συνταξιδιώτες τού δικτύου
- ελπίζω να την παλέψουμε και φέτος στον βαρύ μας Χειμώνα...
-κι ονειρευόμασταν...η μόνη γνώση μας που παρέμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο...το κύμα έσκαγε στα πόδια μας,θρόισμα πλατάνια έφερνε τη δροσιά που λαχταρήσαμε στο φετινό καυτό (και καμένο) καλοκαίρι μας,λίγο κρασάκι παραπάνω,η γαληνεμένη μας καρδιά απορημένη πώς περνά ο χρόνος όταν φεύγεις αγκαλιά και πώς γυρίζεις πάλι πίσω ανέτοιμος να τα βάλεις με όλους τους χειμώνες τού σύμπαντος...
Και γυρίσαμε
-όσο κι αν δεν πατήσαμε γκάζι στο δρόμο τής επιστροφής,όσο κι αν σφοδρά επιθυμήσαμε να γίνει αλήθεια το τραγουδάκι που μιλά για one way ticket για τον Παράδεισο...
...γυρίσαμε πίσω κι είχε πάντα φεγγαρόφωτο,αλλά τρεις το ξημέρωμα Κυριακής μάς ξύπνησαν οι μουσικές τής διπλανής πολυκατοικίας,οι συνήθεις μεθυσμένοι των ηπείρων που χαρίζουν μιαν πολυεθνική νότα ανεμελιάς στη ζωή μας κι άπειρα ξενύχτια στη γειτονιά με φωνές,ουρλιαχτά και ξεφαντώματα...
...θα μπορούσαμε να τηλεφωνήσουμε στους βουλευτές τού Σύριζα να'ρθούν να συμμετέχουν στο γλέντι,να γνωριστούμε καλύτερα,να τους πάμε cd μ'ελληνάδικα για ποικιλία,λίγο τσιπουράκι,κρασί απ΄τα ελληνικά αμπέλια,να συγχρωτιστούμε βρε αδερφέ,ν'αφομοιωθούν τα παιδιά,να την καταβρούμε αγκαλιά οι τούρνα και λιάρδα όλων των φυλών τού κόσμου...
...θα μπορούσαμε να ζητήσουμε να επέμβουν οι ταγματασφαλίτες τού 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος,τα χρυσαυγιτόπουλα τής κρανιοεγκεφαλικής κακώσεως,να καθαρίσει το τετράγωνο απ΄ τα μιάσματα που μάς κουβαλήθηκαν απ'τα αφγανιστοπακιστανικά υψίπεδα να μαγαρίσουν την ελληνική μας πλατεία Αμερικής λες και δεν ξέρουμε εμείς από πανηγύρια και μεθύσια και ξημερώματα γεμάτα απολαύσεις...
...να πω την αλήθεια εγώ έψαχνα να βρω το τηλέφωνο τού Αντώνη Σαμαρά,τώρα τελευταία κυκλοφορεί στο κέντρο των Αθηνών κι επιθεωρεί το έργο τού Ξενίου Διός τής παραλαβής κι επαναπροώθησης στα σύνορα,τον χάζευα στο δελτίο ειδήσεων όταν "έξαφνα" εμφανίστηκε πεζοπόρος στην επικίνδυνη αποστολή ντάλα μεσημέρι Σαββάτου-Ομόνοια και εντελώς τυχαία είχε δυο κάμερες,τριάντα φωτορεπόρτερ κι εξήντα μικρόφωνα μη χάσουμε τη συνομιλία των κλακαδόρων/χειροκροτητών του και τη βαθειά του συγκίνηση που τού μιλάνε στο δρόμο οι ιθαγενείς του - αλλά δεν απαντούσε το μέγαρο Μαξίμου ξημερώματα...
...κρίμα,θα ήτο ωραίο να χτυπήσει το θυροτηλέφωνο των μεγαφώνων σουρωμένων και να πει "Πρωθυπουργός εδώ - ενοχλείτε! βγάλτε τον σκασμό μη σάς φέρω τον Δένδια εδω κάτω στην υπόγα που δεν αφήνετε τον κόσμο να χαλαρώσει"
...τελικά η γυναίκα μου πήρε την αστυνομία ως σωστή και τυπικά ορθή απόφαση μήπως και κοιμηθούμε να ξεκουράσουμε το ταλαιπωρημένο μας τής επιστροφής κορμί,παρά τις εντόνους ανησυχίες μου πως γίνεσαι στόχος βρε παιδί μου και τα "παιδιά" λίγο απειλητικά μού μοιάζουν και δεν έχω βάλει και τη σωστή κλειδαριά σφαλείας και δεν εμπιστεύομαι τον μεθυσμένο άνθρωπο όποια φυλή και χρώμα κι αν έχει και η αλήθεια είναι με μια μπίρα απ'το πρωί στο χέρι τούς βλέπω τους πολυαγαπητούς συγκατοίκους χρόνια τώρα...
...κοιμηθήκαμε χαράματα και δεν έχει και σημασία,μιαν ιστορία επαναφοράς ήθελα να γράψω,πώς απ'την Πανσέληνο των αισθημάτων προσγειώνεσαι στην Αγριοφεγγαράδα των ουρακοτάγκων τής βρώμικης αθλίας Αθήνας που δεν αλλάζει επειδή στις αποσκευές σου έχεις θαλασσινό αεράκι και χρώματα παραδείσια ξεκούρασης και γαλήνης,η αποπληξία τής Σεπτεμβριανής αλήθειας σε χτυπά στο δόξα πατρί με το καλημέρα,είναι όλα εδώ,απέφυγες την τηλεόραση και τις ειδήσεις,δεν έμαθες τίποτα και για κανέναν,αλλά σε περιμένουν πάντα τα ίδια μέτρα,οι ίδιοι απαθείς κυνικοί,οι απαράλλαχτα αγενείς,αλητήριοι,ανεπρόκοποι,ανάλγητοι και προκλητικά άσχετοι τής ζωής σου με το ζόρι Σωτήρες-Δυνάστες...
...που έχουν και ζοχάδες που δεν πήγαν Διακοπές διαρκείας όλο το καλοκαίρι διότι ετοίμαζαν τα Δις των Νέων Κι Άλλων -αλλά Τελευταίων...- Μέτρων...κι ας διέκρινα κάτι μαυρισμένα μουτράκια που προφανώς κλέβαν απ'την κοπιαστική δουλειά τους απογέματα και σαββατοκύριακα να κάνουν το μόνο πράγμα που μάθαν στην πολύχρονή τους άχρηστη άσκηση εξουσίας,το Τίποτα τού κρατικοδίαιτου χαραμοφάη...
- και τα ταξίδια του τα πήγε ο Σαμαράς μας και όλοι οι εταίροι μας στις θέσεις τους να υποδεχθούν το απολωλεμένο μαύρο πρόβατο τής υφηλίου χρεωκοπίας μας να εξιστορεί πόσο Δίκαια θα είναι τα ίδια πρόστυχα προγράμματα επιβίωσης των συμφερόντων τού χρηματοπιστωτικού Συστήματος...
- κι όλοι οι φορείς,οι θεσμικοί εταίροι και τα δίκτυα κι οι συνδικαλισταράδες κι οι κομματοστρατοί και οι θιγόμενοι κλάδοι κι οι επιστρατευμένοι επαγγελματίες τής καταστροφολογίας,όλοι παρόντες,πίσω πάλι,πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες,επεράσαμε όμορφα και στο ίδιο έργο θεατές...
...πώς βάζεις τα χεράκια σου να βγάλεις τα ματάκια σου (χωρίς ξένη βοήθεια και κακούς,καλύτερα)...
Καλώς σάς βρήκα συνταξιδιώτες τού δικτύου
- ελπίζω να την παλέψουμε και φέτος στον βαρύ μας Χειμώνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου