ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΑΚΟΜΗ...

Σαν να πέρασε ένας τυφώνας πάνω μας
-οι επόμενες μέρες των Εκλογών μάς βρίσκουν να μαζεύουμε συντρίμμια,όλους μας τούς απέχοντες τής εξουσιαστικής μάσας των κολλητών,σε απόσταση απ'τους διαδρομιστές των κολλάρων και τής υποργο"προσφοράς" στον τόπο,απλώς κοιτάζοντας πάλι σιωπηλοί γνώριμα παιχνιδάκια...ποιος πάει πού,πώς καπαρώνεις θέση,πώς εμπλέκεσαι τής σιγουριάς να γίνεις "προβεβλημένος"
-γελάμε  ε ι δ ι κ ά  μ'αυτούς,τούς λοβερδοχρυσοχο'ί'δηδες αρρώστους για την απώλεια τής δικής τους Δοξολογίας,λίγο πριν το εγκεφαλικό πως δεν ορίζουν πια τις τύχες τού Έθνους,θα πάθουν κατάθλιψη ασημαντότητας...
-δεν κατάλαβαν την οργή μας,μανιακοί τού Τίτλου τους,αριστοκράτες τής ξερολίασης...ο πλανήτης κινδυνεύει επειδή δεν θα έχουν πολυθρόνα...οι θλιβεροί!

Αλλά τούς σαπισμέους στον Ιό τού Μεγαλοπιασίματος τούς αφήνουμε να βράζουν στο ζουμί τους
-
Ήθελα να γράψω για την Ήττα που συνήθισαν πάλι,η Αριστερά των αξιών,τής ευαισθησίας,των ονείρων,τής συντροφικότητας,τής αλληλεγγύης...
...πάλι Απούσα
-και,το χειρότερο,συμπληρωματική (ως άλλοθι; ως διακόσμηση; ως "τιμής ένεκεν"; ) στον αστικό συντηρητισμό μας ασφαλείς και σε κοινωνική ειρήνη (των αποδεκατισμένων πληθυντικών στρωμάτων στη λεηλασία εξακολουθητικής ύφεσης και τής επιδρομής στα εισοδήματά μας)

Γιατί δεν πείθει η "άλλη" πρόταση Εξουσίας τόσα χρόνια,με τόσες ανατροπές,σε τόσες συμφορές...πώς μπορεί και πρέπει να βρει τρόπο να δοκιμαστεί,αυτόνομη,αυτόφωτη,αυτοδύναμη,πότε θ'αδράξει τον καιρό,την ευκαιρία;

Γιατί δε βρίσκει σοβαρό λόγο,προγραμματισμό,σχεδιασμό κανόνων και νόμων,πρακτικές κι εφαρμόσιμες ιδέες,κατάθεση εργώδους ενθουσιασμού,υποστήριξη των πλειοψηφιών που χτυπιούνται απ'τη λιτότητα;

Γιατί αφήνεται στην ακτιβιστική επίδειξη,την πολυφωνική αφασία,την αλαζονική υπερφίαλη στάση,την εχθρική αντιμετώπιση σταμπαρίσματος κι αφανισμού όποιας συγγενικής διαφωνίας,αντίρρησης,μετριοπαθέστερης γνώμης,στη φανατική κατηγοριοποίηση και δίκη προθέσεων,στην αερολογία και τον παραγοντισμό βολεμένων κρατικίστικων ιδεαλισμών,στην ολοσχερή αντιδραστικότητα κι άγνοια οικονομικών δεδομένων στα δομικά ενός ξεπερασμένου φανταστικού συστήματος;

...Κι έτσι,μετά το 1989,νά'μαστε πάλι εδώ,μέσα στο καμίνι τής πιο σκληρής διαπραγμάτευσης στα όρια ενός ΔονΚιχωτισμού...
-ενώ οι "καθαροί" στην απ'έξω,γαλήνιοι στην καταιγίδα,ανεύθυνοι και περιμένουν τον λαό να "ωριμάσει" και να "διορθώσει" την ψήφο του-
...στις Συμπληγάδες
-με τούς θεόσταλτους σαμαράδες και τους τραμπούκους με'ι'μαράκηδες,τούς ανικανάχρηστους και ψωνισμένους Βενιζέλους-
...κάθιδροι,μπας κι οι λύκοι έγιναν τώρα αρνάκι μιας και το βάθος τής κρίσης θα τούς συνεφέρει και θ'αναδιατάξει την αραχνιασμένη φοβική τους στασιμότητα ως ηθική  αναβάπτιση για πολιτικές "προοδευτικές" προστασίας των αδυνάμων...

Σε μια στείρα αντιπολίτευση,μια παραζαλισμένη συμπολίτευση σε κυβερνητική αφωνία
-ποιος θα προτείνει τί και πόσο γρήγορα θα δίνονται απαντήσεις,πόσο θεσμικά να κινηθείς όταν μπαίνουν διλήμματα άμεσων λύσεων,ποιοι υπουργοί θα προχωρήσουν σε ποιες αλλαγές όταν θα έχουν το συμβούλιο των Τριών κορώνα στο κεφάλι τους;

Η κουλτούρα τής  συνεργασίας θέλει και οραματιστές...
... ή μια στυγνή τεχνοκρατία πνίγει κάθε αγνό ιδεαλισμό;

Έχουμε χρόνο για στοιχήματα;
Θα μας δώσουν  περιθώριο οι δανειστές;
Υπάρχει πολιτικό και οικονομικό διαθέσιμο για δοκιμές,πιθανές αναδιαρθρώσεις,αλλαγές;
Αντέχει η κρατική δομή και μπορεί να δουλέψει μια διαλυμένη χρόνιων παθογενειών διοίκηση;
Πώς δουλεύεις απλήρωτος,στο άγχος των χαμένων ισσοροπιών;
Πώς βρίσκεις τη "χειροπιαστή" ελπίδα;

Ο Σαμαράς έγινε Πρωθυπουργός,το όνειρο μιας ζωής,η εκδίκηση εφιάλτης τού Μητσοτάκη ορκίσθη στο όνομα τού Θεού (μα για όνομα τού Θεού πια με τις αγιαστούρες,έλεος!)...
...ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης,ο Νίκος Νικολόπουλος,οΑντρέας Λυκουρέτζος κι άλλα μαργαριτάρια γλειφτοπροσκυνητές,μπουμπούκια αναξιοπρέπειας πήραν υπουργιλίκι να έχουν να πορεύονται εν μέσω καταστροφής(μας),ο Κυριακούλης αρνήθηκε να μην είναι Πρώτος,αλλά απλός αναπληρωτής,η Ντόρα αγνοείται συντετριμένη μαζί σε νέα οικογενειακά μνημόσυνα,ο Βενιζέλος στηρίζει δήθεν,αλλά αποσύρει κάθε ικανό στέλεχος μη γίνει καμιά στραβή και δουλέψει το σχήμα καλά,ο Κουβέλης θέτει βέτο μη χάσει το υπουργείο Δικαιοσύνης αντί να ζητήσει οικονομικής πολιτικής ευθύνες μ'απαιτήσεις,νομοσχέδια,σχεδιαγ(ρ)άμματα...
...αλλά αυτά είναι παραπολιτική και δεν έχουμε πια ούτε τη διάθεση να κανγχάσουμε με χαιρεκακίες περί απολιθωμάτων,των μετρίων που δεν θ'αμφιβητήσουν τ'αφεντικά τής Εξουσίας...

(τουλάχιστο να κάνει το θαύμα του αύριο ο Άγιος Φερνάντο Σάντος...)

Λαός Κουρασμένος...πάντα νικημένος...