ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

Αυτό το μήνα έξοδα...στεγαστικό 515 ευρώ/δάνειο παλιών πιστωτικών 85/σταθερό τηλέφωνο με ίντερνετ 35/κάρτες λεωφορείων 40/κοινόχρηστα 25/τετραμηνιαία δόση ασφάλειας 290/έκτακτη εισφορά 130/πρώτη δόση χαράτσι ακινήτου με τη ΔΕΗ 250...σύνολο 1370 και συνολικό εισόδημα νοικοκυριού 1300 - είμαστε ήδη μείον...μέσα! και χωρίς να έχω βάλει στον υπολογισμό έστω ένα ευρώ για φαγητό,σούπερ μάρκετ,μια χλωρίνη,ένα χαρτί υγείας,βενζίνη ή τσιγάρα και ό,τι έκτακτο προκύψει!

Τί θ' απογίνουμε μωρό μου,πώς θα περάσουμε τέτοιους χειμώνες...θα με κρατήσουν στη δουλειά;...θα βρεις κάτι άλλο εκτός απ'το κακοπληρωμένο σου part time υποχρεωτικών ΦΠΑ μπλοκάκι;...πώς θα κάνουμε το μνημόσυνο τού μπαμπά;...δεν θα βγούμε ένα χειμώνα ούτε για καφέ...μήπως ξέχασα κανένα λογαριασμό;...μήπως δεν ξέρω πια τί μού γίνεται..νιώθω να συνθλίβομαι αποτυχημένος για όσα δεν φρόντισα στη ζωή μου και μ' έχει πάρει το άγχος από κάτω...κάτι ξεχασμένα τζόνι τυλιγμένα από γιορτές και πανηγύρια ν' αρχίσω φτηνό αλκοόλ με συνοδεία μπόλικο χειροποίητο τραχανά απ' το χωριό...δεν έχουμε μία στην τράπεζα,ποτέ δεν έμεινε ένα ευρώ κατάθεση,καβάτζα καμιά,φτωχαδάκια συγγενείς που δεν μπορούν να τσοντάρουν πια και ντρέπομαι να βάζει το χέρι για βοήθεια η μάνα...το πατρικό μας θα τη στείλει στα 72 της μια δόση  μπαμ και κάτω 500 ευρώ,κανείς δεν έχει να μάς δανείσει και σ' όλους χρωστάμε...
-απελπισία λέγεται να μην έχεις ν' ανασάνεις ούτε αέρα από μιας δραχμής γιασεμιά...

Μού' ρχεται αναγούλα να ψάχνω λύση,πρόταση,αντίδραση και στήριγμα στους πολιτικάντηδες που δήθεν με καταλαβαίνουν,στους ζάμπλουτους ιδιοκτήτες μήντια που "γέμισαν ατμό κι οργή" στις χλιδοκιτσάτες μεζονέτες τους,άνετοι χορτασμένοι κριτικής μ' εγγύηση κλεμένων φιλέτων,χέρι χέρι με τους "αριστερούς" οπλαρχηγούς,λαοπρόβλητους επαναστάτες επιχορηγούμενου σαματά και κρατικοδίαιτους διαπλεκόμενους ειδικούς σε κατεδάφιση βωμών κι εστιών κοινών αγώνων με τα φασισταριά και τους υπερπατριώτες ακάλυπτων επιταγών κουρ(αδ)ήδες τής παρασιτίας 40 χρόνων βοθρΕλλάδας τους...

...να κόψω το κονδύλι "κάρτες λεωφορείων" - απεργούν,διαρκείας η τιμωρία μας κι ευκαιρία οριστικού περπαταδυνατίσματος...μην αρρωστήσει φοβάμαι μόνο κανείς...πώς θα βρούμε την άκρη...έχουμε κι ένα γάμο τέλη Οκτώβρη,θα σφυρίξουμε αδιάφορα όπως το καλοκαίρι που δε δώσαμε καν δώρο στο γιο της νουνάς,"την κάναμε" υπερήφανα πτωχευμένοι,χαρούμενα απεγνωσμένοι,αδιάφορα πελαγωμένοι και πάντα μην κοιτάζοντας δίπλα για τα χειρότερα που σίγουρα υπάρχουν...

Είμαστε χρόνια αληθινά φτωχαδάκια,αντί για νοίκι πήραμε σπίτι κι ενώ μέχρι να λήξουν οι 96 δόσεις ιδιοκτήτρια είναι η Εθνική Τράπεζα κι αν δεν πληρώσουμε θα μάς το πάρει,ο Μπένυ δεν στέλνει στο ευαγές ίδρυμα τη λυπητερή,να συνεισφέρει αλληλεγγύη στο σαλτάρισμά μας!

-δεν με νοιάζει αν έχει σχέδιο σωτηρίας ο ΓΑΠ,ο Σόιμπλε ή ο Φον Φούφουτος καθηγητής μπαρουφοκαταστροφολογίας,δεν με αφορά τελικά να συνεισφέρω σ' εθνική ανάγκη,δε μπορώ ρε φίλε,δεν έχω κρυμένα εισοδήματα,χωμένα σ' άλλο βιβλιάριο χρήματα,πλούσιους γονείς,μετοχές κι αδήλωτες πηγές
- και δεν αντέχω πιο πολύ να με μεταχειρίζονται ως νεόπλουτο ρεμάλι που έχω και θράσος να ζητώ δυσπρόσιτους όρους επιβίωσης...ένα ταβερνάκι που και που,μια βόλτα για μια μπίρα,ένα σινεμά,ένα θέατρο τις γιορτές,δυο-τρία βιβλία στη θάλασσα,τις διακοπές πέντε μέρες το χειμώνα και δέκα καλοκαιράκι,μια συναυλία,ένα δωράκι για τ' ανήψια,οι κουμπάροι αν έρθουν επιτέλους Αθήνα ένα τραπέζι να τούς κάνουμε,μια γιορτή,μια παραμονή Πρωτοχρονιά μ' αγαπημένους ...αυτά είναι τα προκλητικά και τρομαχτικά που γούσταρα να ζήσω,αυτά τα τόσα ελιτίστικα και παράλογα που δεν τα θεωρώ κλεμένη ζωή για ένσημα απ' τα δεκατέσσερα,τόσο χλιδάτα κι αραχτά τα όνειρά μου!

...πώς μού στερείς ΑΥΤΗ την καθημερινότητα και μού ρημάζεις αυτή την ελπίδα κι από μια γαλήνια αξιοπρέπεια μού φορτώνεσαι εθνική υποχρέωση απόγνωση ώς την τρέλα;

- τί θ' απογίνουμε με μόνο διαθέσιμο κεφάλαιο την Αγάπη μας μωρό μου;