Η ανεξέλεγκτη δυναμική τού χρέους κι η απαίτηση τής παραίτησης της "ανεξάρτητης" αρχής...
Το πρώτο ξύλο μετά μολότωφ στα Προπύλαια τού "καταργημένου" ασύλου...
Η σημερινή,"ξαφνική",24ωρη απεργία σε Μετρό-Ηλεκτρικό...
Δραματική αποχώρηση της τρόικας,τα "έσπασαν" με Βενιζέλο-στον "αέρα" η επόμενη δόση...
- Βάλε μου λίγο αντιηλιακό ακόμα,δεν το αντέχω...
...Μια βδομάδα που γύρισα πίσω και δεν έχω διάθεση ν' ασχοληθώ με τούτα, μα καμιά!
-να γυρίσω πίσω στη θάλασσα δε βρίσκω μόνιμο τρόπο,να επιστρέψω στα καθημερινά δεν ξαναβρήκα κουράγιο.
-έτσι διαβάζω κι ακούω παντού τις αναμνήσεις των διακοπών...σε κάθε έντυπο και σάιτ και κουβέντα στο δρόμο και τα τρόλει,όλοι έχουν μια ιστορία να φωνάξουν,με ήλιο,βουτιές,σφηνάκια,αλμύρα και φιλιά,όλοι στο χρόνο πίσω,με μια ανάσα λέξεις...
...έτσι τριγυρνώ πάλι την καλοκαιρινή πατρίδα,τον ανεξάρτητο πλανήτη Μπάνια τού Λαού...πιο όμορφη ελληνική γη,πιο απλή κι ένδοξη,πιο ήσυχη και προ πάντων ανθρώπινη - μοιραζόμαστε,απλωνόμαστε,συγχωρούμε,χανόμαστε,ανοιγόμαστε,γνωρίζουμε κι άλλους
-πώς χάνεται αυτή η θερινή μας ανεκτικότητα με το πρώτο κορνάρισμα στην άσχημη πόλη;
Και κάτι - ασήμαντο;- που μού λείπει αυτές τις πρώτες αναγνωριστικές μέρες επιστροφής από διακοπές είναι μια τελειωμένη πια ιεροτελεστία - των φωτογραφιών παραλίας...στην Προ Ψηφιακού Σύμπαντος ζωή μας φυλάγαμε στα σκοτεινά της βαλίτσας τα 36άρια φιλμ σαν ιερά κοσμήματα,τα παραδίδαμε μ' αδημονία στην Kodac τής γειτονιάς και προσευχόμασταν νά'χουν βγει όλες κι υπέροχες και κανονίζαμε συνάντηση επιλογής ανατυπώσεων όλη η παρέα να τις δούμε μαζί και να ξαναφέρουμε την αύρα τού νησιού και τα ευτράπελα της νύχτας τα καμώματα που μάς πετούσαν στη μέρα που γελά στα βράχια να βουτάμε ξανά...
τώρα σβήνουμε κι απορρίπτουμε μεγαμπάιτ αυτοστιγμής,η μαγεία χαμένη και παντού... "οι συντάκτες στέλνουν live φωτό των διακοπών τους!"...βαριέμαι τόσον ποσταρισμένο εγωπαθή ναρκισισμό...
άσε την ευκολία και κάτσε να μού γράψεις κάτι,μια ιστορία βρες μου λέξεις για το ηλιοβασίλεμα,μη μού τα δείχνεις όλα σε ζωντανή σύνδεση,να τα δω θέλω με το δικό μου το μυαλό,να βάλω φαντασία,να βρω δική μου λεζάντα,να υποθέσω τα πρόσωπα - γι αυτό δεν θέλω φέιςμπουκ και κάμερα ανοιχτή και φόρα παρτίδα τα πάντα όλα,δεν θέλω Ταξίδι σε real time ακτινογραφία- κι εδώ στο pantallou μια φωτογραφία μου έβαλα μετά από έναν χρόνο αναρτήσεις μόνο, να ξέρεις με το ζόρι κι αυτή την προτιμούσα φλου,στο περίπου - ο λόγος μετρά και το κάδρο άδειο,οι λέξεις να γεννούν εικόνες...
...Μια βδομάδα που γύρισα πίσω και γράφω ασύνδετα,χωρίς να συγκεντρώνομαι στιγμή,στη δουλειά κουράζομαι λες και σκάβω,δεν ακούω το ανοιχτό ραδιόφωνο και δεν προσέχω ειδήσεις...
...δίπλα στην εξώπορτα έχεις αφήσει την τσάντα θαλάσσης,μαγιό,δυο πετσέτες και τ' αντιηλιακά -
βάλε μου λίγο ανιηλιακό ακόμα!
...έτοιμοι ανά πάσα στιγμή αδυναμίας να πατήσουμε πάλι αμμουδιά...ή μια απλή κίνηση πράξη αντίδρασης στο προδιαγεγγραμένο τέλος των θαυμάτων;...
-Πρώτο Σαββατοκύριακο που το ημερολόγιο γράφει "Σεπτέμβριος"...
...ας είναι δροσερό όνειρο το κύμα που θα μας σκεπάσει!...
Το πρώτο ξύλο μετά μολότωφ στα Προπύλαια τού "καταργημένου" ασύλου...
Η σημερινή,"ξαφνική",24ωρη απεργία σε Μετρό-Ηλεκτρικό...
Δραματική αποχώρηση της τρόικας,τα "έσπασαν" με Βενιζέλο-στον "αέρα" η επόμενη δόση...
- Βάλε μου λίγο αντιηλιακό ακόμα,δεν το αντέχω...
...Μια βδομάδα που γύρισα πίσω και δεν έχω διάθεση ν' ασχοληθώ με τούτα, μα καμιά!
-να γυρίσω πίσω στη θάλασσα δε βρίσκω μόνιμο τρόπο,να επιστρέψω στα καθημερινά δεν ξαναβρήκα κουράγιο.
-έτσι διαβάζω κι ακούω παντού τις αναμνήσεις των διακοπών...σε κάθε έντυπο και σάιτ και κουβέντα στο δρόμο και τα τρόλει,όλοι έχουν μια ιστορία να φωνάξουν,με ήλιο,βουτιές,σφηνάκια,αλμύρα και φιλιά,όλοι στο χρόνο πίσω,με μια ανάσα λέξεις...
...έτσι τριγυρνώ πάλι την καλοκαιρινή πατρίδα,τον ανεξάρτητο πλανήτη Μπάνια τού Λαού...πιο όμορφη ελληνική γη,πιο απλή κι ένδοξη,πιο ήσυχη και προ πάντων ανθρώπινη - μοιραζόμαστε,απλωνόμαστε,συγχωρούμε,χανόμαστε,ανοιγόμαστε,γνωρίζουμε κι άλλους
-πώς χάνεται αυτή η θερινή μας ανεκτικότητα με το πρώτο κορνάρισμα στην άσχημη πόλη;
Και κάτι - ασήμαντο;- που μού λείπει αυτές τις πρώτες αναγνωριστικές μέρες επιστροφής από διακοπές είναι μια τελειωμένη πια ιεροτελεστία - των φωτογραφιών παραλίας...στην Προ Ψηφιακού Σύμπαντος ζωή μας φυλάγαμε στα σκοτεινά της βαλίτσας τα 36άρια φιλμ σαν ιερά κοσμήματα,τα παραδίδαμε μ' αδημονία στην Kodac τής γειτονιάς και προσευχόμασταν νά'χουν βγει όλες κι υπέροχες και κανονίζαμε συνάντηση επιλογής ανατυπώσεων όλη η παρέα να τις δούμε μαζί και να ξαναφέρουμε την αύρα τού νησιού και τα ευτράπελα της νύχτας τα καμώματα που μάς πετούσαν στη μέρα που γελά στα βράχια να βουτάμε ξανά...
τώρα σβήνουμε κι απορρίπτουμε μεγαμπάιτ αυτοστιγμής,η μαγεία χαμένη και παντού... "οι συντάκτες στέλνουν live φωτό των διακοπών τους!"...βαριέμαι τόσον ποσταρισμένο εγωπαθή ναρκισισμό...
άσε την ευκολία και κάτσε να μού γράψεις κάτι,μια ιστορία βρες μου λέξεις για το ηλιοβασίλεμα,μη μού τα δείχνεις όλα σε ζωντανή σύνδεση,να τα δω θέλω με το δικό μου το μυαλό,να βάλω φαντασία,να βρω δική μου λεζάντα,να υποθέσω τα πρόσωπα - γι αυτό δεν θέλω φέιςμπουκ και κάμερα ανοιχτή και φόρα παρτίδα τα πάντα όλα,δεν θέλω Ταξίδι σε real time ακτινογραφία- κι εδώ στο pantallou μια φωτογραφία μου έβαλα μετά από έναν χρόνο αναρτήσεις μόνο, να ξέρεις με το ζόρι κι αυτή την προτιμούσα φλου,στο περίπου - ο λόγος μετρά και το κάδρο άδειο,οι λέξεις να γεννούν εικόνες...
...Μια βδομάδα που γύρισα πίσω και γράφω ασύνδετα,χωρίς να συγκεντρώνομαι στιγμή,στη δουλειά κουράζομαι λες και σκάβω,δεν ακούω το ανοιχτό ραδιόφωνο και δεν προσέχω ειδήσεις...
...δίπλα στην εξώπορτα έχεις αφήσει την τσάντα θαλάσσης,μαγιό,δυο πετσέτες και τ' αντιηλιακά -
βάλε μου λίγο ανιηλιακό ακόμα!
...έτοιμοι ανά πάσα στιγμή αδυναμίας να πατήσουμε πάλι αμμουδιά...ή μια απλή κίνηση πράξη αντίδρασης στο προδιαγεγγραμένο τέλος των θαυμάτων;...
-Πρώτο Σαββατοκύριακο που το ημερολόγιο γράφει "Σεπτέμβριος"...
...ας είναι δροσερό όνειρο το κύμα που θα μας σκεπάσει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου