Η απελπισία είναι κακός σύμβουλος - κι η δική μας μεγενθύνεται συνειδητοποιώντας πως αυτοί που ψηφίσαμε να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά είναι περισσότερο τρομοκρατημένοι από μας και δεν ξέρουν πια τί,πώς και γιατί κάνουν...
Τους είδαμε στην μπαρουτοκαπνισμένη Θεσσαλονίκη,έχουν βλέμμα ημίτρελου που ετοιμάζεται ν' αυτοκτονήσει,αφού πρώτα έχει σκοτώσει καμιά δεκαριά,φυσικά "για το καλό τους"...
...αλλά,ευτυχώς!,μάς καταλαβαίνουν,πονάει η ψυχή τους,στεναχωριούνται,συντετριμένοι νιώθουν...
- "κάνουμε το χρέος μας,πολλές φορές με δάκρυα",δηλώνει ο καλός υπουργάκος Μιλτιάδης Παπα'ι'ωάνου
-να κι η βουλευτίνα Πέμυ Ζούνη,αποκαλύπτει πως έχει τόσο άγχος κάθε φορά,στα νέα μέτρα, που την πιάνουν πόνοι στο στομάχι και βγάζει συνέχεια έρπη στα χείλη
-κι ο Βενιζέλος συγκλονισμένος,το βλέπεις το χέρι του στο πορτοφόλι σου...με πόνο ψυχής το κάνει κι αυτός...
...έτσι είναι,θέλουμε άγριο σεξ,αλλά για να το φχαριστηθούμε γουστάρουμε και βαθύ συναίσθημα!
Και μετά εμφανίστηκε ο χλωμός και φοβισμένος Γιώργος (που σήμερα ανακοίνωσε πως νιώθει πίκρα που βρίζουμε τους Πυροσβέστες,διότι έτσι νιώθει,σβήνει τις φωτιές των χρεών μας...) κι είπε το αμίμητο "ο στόχος μου είναι να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι"...μεγάλη παρηγοριά όταν τώρα που κουτσοδουλεύουμε κι οι δυο στο δικό μας ,ούτε για τους λογαριασμούς δεν φτάνουν!...όμως το είπε ο πρόεδρος τόσο συγκινητικά φορτισμένος κι έκοψε συμβολικά κι έναν
ο λ ό κ λ η ρ ο μισθό του κι όλων των αιρετών βουλευτών,δημάρχων,μετακλητών υπαλλήλων,διευθυντάδων...πόσο πολύ τους λυπάμαι τούς κα'υ'μένους αυτούς...που σερβίρουν το ίδιο Παραμύθι,ενώ κοτζάμ αρχηγός ξεπέφτει στο φτηνό λα'ι'κισμό "αν είχαμε πόλεμο θα σάς ζητούσα θυσίες,ε λοιπόν,αυτό που ζούμε είναι Πόλεμος!"...
...ε,όχι!...αυτό που ζούμε είναι ο δικός ΤΟΥΣ πόλεμος,για την ακρίβεια η πανωλεθρία ανεξέλεγκτης συντριβής ενός ολόκληρου συστήματος παρακρατικής Μάσας,παραληρηματικής Αλαζονίας και θηριώδους Απληστίας - οι κλεφτοκοτάδες που βαπτίστηκαν νόμιμα Κράτος,τα ιδιωτικά κεφάλαια που αδήλωτες συμφωνίες τά'φτιαξαν περιουσίες παρασιτικής κραιπάλης,ζωή σώου μπιζ αλαξοκωλιές στα νησιά των ανέμων,σπασμένα πιάτα πρώτο τραπέζι πίστα,σκυλάδικο και λάδωμα το πρωί στην πολεοδομία,μαύρα σε κάθε σναλλαγή,φακελάκια,οφ σορ κι όλα γραμένα σ' εταιρείες,να μη φαίνεται πουθενά το χρυσό ονοματάκι τού λαμόγιου...
...αυτά ήταν ο Πόλεμος μιας ολόκληρης κοινωνίας συγκάλυψης προς ευδαιμονισμό και δουλοπρεπή μαλθακότητα με τη σιγουριά τού Δημοσίου,ενάντια σε κάθε έννοια ανοχής κι ευρωπα'ι'κού Δικαίου,η φαντασιακή εταιρική σχέση ενός τζάμπα μάγκα που θα έκλεβε χαλαρά για μια ζωή ηλίθιους πιθηκάνθρωπους σε όλα τα διεθνή συναλλαγματικά ήθη και μήκη-
α υ τ ό το συνωθύλευμα απατεώνων σκάει τώρα στα μούτρα μας!
Κι είναι αργά για πρώτες βοήθειες,οι νεκροί δεν το ξαναζούν το έργο,μικρομέγαλοι εγωισμοί και μάς φουντάρουν,μάς διώχνουν,μάς πετάνε έξω,χλωρά και ξερά,δικαίους κι αδίκους,όλοι είμαστε για τους Ευρωπαίους το Μίασμα,ένα έθνος σιχαμένων λεπρών,παρίες,μια ζητιάνα Χώρα απόστημα,κακό σπυρί,ένα αζήτητο πτώμα που κανείς δεν το αναγνωρίζει ως μέλος της οικογένειας και τραβάν το καζανάκι να φύγουμε τα σκατά μακριά - εμείς οι κουράδες,οι διαπαιδαγωγημένοι ελληνοπατριωτικά ως Δημιουργοί τού Πολιτισμού τους,των βαρβάρων κουτόφραγκων που μάς κατάλαβαν,είμαστε οι ξεφτίλες της οικουμένης και βάζουν με μας τα γέλια!...
Και τώρα τί κάνουμε απελπιστικά μόνοι;
...εύκολο!,αυτό που ξέρουμε καλά χρόνια,βγάζουμε ο ένας τα μάτια τού άλλου,βρίζουμε,φωνάζουμε,παίζουμε ξύλο,με τσαμπουκά κι ό,τι κεκτημένο κρατηθεί στο λογαριασμό μας,ντου από παντού,εμφύλιος κι άμα λάχει κι εκλογές,με βία και μίσος να ξαναφέρουμε τις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας τού ελληνικού Διχασμού και σήμερα!
Κι όσοι δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα και θέλαμε κι ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μας,μάς πετούν την κεραμίδα με νέο φόρο ακινήτου και στην παράγκα και στα Σεπόλια και την Αγία Βαρβάρα και στο συνταξιούχο και τον άνεργο και σε όσους πήραν δάνειο για πενήντα τετραγωνικά με εργατική Κατοικία και στο παράπηγμα και στο φτωχοδιάβολο και στον αγρότη χωρίς περιουσία και παντού,αν δεν μάς σώσει ο Φωτόπουλος ο συνδικαλισταράς που αρνείται να εκδώσει το χαράτσι και δεν θα κόβει σε κανέναν το ρεύμα αν δεν το πληρώσουμε και σάλταρε στο επαναστατικό λαγούμι του ο Παπακωνσταντίνου να τον απειλήσει πως "δεν συνδιοικείς τη ΔΕΗ,θα πατάξουμε τη στάση των εκδικητικών παλαιοπασόκων"...
...ανεξέλεγκτα,ανυπόφορα κι άδικα κι όσο αντέξουμε κι αν δεν τρελαθούμε θα προλάβουμε να ζήσουμε το χρόνο πίσω,στους καιρούς τού "ψωμί κι ελιά και το κρέας Χριστούγεννα και Πάσχα",
εις υγείαν μιας κοινωνίας που ήθελε να γίνει Βασίλισσα αφού δεν άντεχε να ζει ως Σταχτοπούτα.
Είναι ανήθικο και σκληρό να ξέρεις πως δεν υπάρχει Αύριο...
Τους είδαμε στην μπαρουτοκαπνισμένη Θεσσαλονίκη,έχουν βλέμμα ημίτρελου που ετοιμάζεται ν' αυτοκτονήσει,αφού πρώτα έχει σκοτώσει καμιά δεκαριά,φυσικά "για το καλό τους"...
...αλλά,ευτυχώς!,μάς καταλαβαίνουν,πονάει η ψυχή τους,στεναχωριούνται,συντετριμένοι νιώθουν...
- "κάνουμε το χρέος μας,πολλές φορές με δάκρυα",δηλώνει ο καλός υπουργάκος Μιλτιάδης Παπα'ι'ωάνου
-να κι η βουλευτίνα Πέμυ Ζούνη,αποκαλύπτει πως έχει τόσο άγχος κάθε φορά,στα νέα μέτρα, που την πιάνουν πόνοι στο στομάχι και βγάζει συνέχεια έρπη στα χείλη
-κι ο Βενιζέλος συγκλονισμένος,το βλέπεις το χέρι του στο πορτοφόλι σου...με πόνο ψυχής το κάνει κι αυτός...
...έτσι είναι,θέλουμε άγριο σεξ,αλλά για να το φχαριστηθούμε γουστάρουμε και βαθύ συναίσθημα!
Και μετά εμφανίστηκε ο χλωμός και φοβισμένος Γιώργος (που σήμερα ανακοίνωσε πως νιώθει πίκρα που βρίζουμε τους Πυροσβέστες,διότι έτσι νιώθει,σβήνει τις φωτιές των χρεών μας...) κι είπε το αμίμητο "ο στόχος μου είναι να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι"...μεγάλη παρηγοριά όταν τώρα που κουτσοδουλεύουμε κι οι δυο στο δικό μας ,ούτε για τους λογαριασμούς δεν φτάνουν!...όμως το είπε ο πρόεδρος τόσο συγκινητικά φορτισμένος κι έκοψε συμβολικά κι έναν
ο λ ό κ λ η ρ ο μισθό του κι όλων των αιρετών βουλευτών,δημάρχων,μετακλητών υπαλλήλων,διευθυντάδων...πόσο πολύ τους λυπάμαι τούς κα'υ'μένους αυτούς...που σερβίρουν το ίδιο Παραμύθι,ενώ κοτζάμ αρχηγός ξεπέφτει στο φτηνό λα'ι'κισμό "αν είχαμε πόλεμο θα σάς ζητούσα θυσίες,ε λοιπόν,αυτό που ζούμε είναι Πόλεμος!"...
...ε,όχι!...αυτό που ζούμε είναι ο δικός ΤΟΥΣ πόλεμος,για την ακρίβεια η πανωλεθρία ανεξέλεγκτης συντριβής ενός ολόκληρου συστήματος παρακρατικής Μάσας,παραληρηματικής Αλαζονίας και θηριώδους Απληστίας - οι κλεφτοκοτάδες που βαπτίστηκαν νόμιμα Κράτος,τα ιδιωτικά κεφάλαια που αδήλωτες συμφωνίες τά'φτιαξαν περιουσίες παρασιτικής κραιπάλης,ζωή σώου μπιζ αλαξοκωλιές στα νησιά των ανέμων,σπασμένα πιάτα πρώτο τραπέζι πίστα,σκυλάδικο και λάδωμα το πρωί στην πολεοδομία,μαύρα σε κάθε σναλλαγή,φακελάκια,οφ σορ κι όλα γραμένα σ' εταιρείες,να μη φαίνεται πουθενά το χρυσό ονοματάκι τού λαμόγιου...
...αυτά ήταν ο Πόλεμος μιας ολόκληρης κοινωνίας συγκάλυψης προς ευδαιμονισμό και δουλοπρεπή μαλθακότητα με τη σιγουριά τού Δημοσίου,ενάντια σε κάθε έννοια ανοχής κι ευρωπα'ι'κού Δικαίου,η φαντασιακή εταιρική σχέση ενός τζάμπα μάγκα που θα έκλεβε χαλαρά για μια ζωή ηλίθιους πιθηκάνθρωπους σε όλα τα διεθνή συναλλαγματικά ήθη και μήκη-
α υ τ ό το συνωθύλευμα απατεώνων σκάει τώρα στα μούτρα μας!
Κι είναι αργά για πρώτες βοήθειες,οι νεκροί δεν το ξαναζούν το έργο,μικρομέγαλοι εγωισμοί και μάς φουντάρουν,μάς διώχνουν,μάς πετάνε έξω,χλωρά και ξερά,δικαίους κι αδίκους,όλοι είμαστε για τους Ευρωπαίους το Μίασμα,ένα έθνος σιχαμένων λεπρών,παρίες,μια ζητιάνα Χώρα απόστημα,κακό σπυρί,ένα αζήτητο πτώμα που κανείς δεν το αναγνωρίζει ως μέλος της οικογένειας και τραβάν το καζανάκι να φύγουμε τα σκατά μακριά - εμείς οι κουράδες,οι διαπαιδαγωγημένοι ελληνοπατριωτικά ως Δημιουργοί τού Πολιτισμού τους,των βαρβάρων κουτόφραγκων που μάς κατάλαβαν,είμαστε οι ξεφτίλες της οικουμένης και βάζουν με μας τα γέλια!...
Και τώρα τί κάνουμε απελπιστικά μόνοι;
...εύκολο!,αυτό που ξέρουμε καλά χρόνια,βγάζουμε ο ένας τα μάτια τού άλλου,βρίζουμε,φωνάζουμε,παίζουμε ξύλο,με τσαμπουκά κι ό,τι κεκτημένο κρατηθεί στο λογαριασμό μας,ντου από παντού,εμφύλιος κι άμα λάχει κι εκλογές,με βία και μίσος να ξαναφέρουμε τις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας τού ελληνικού Διχασμού και σήμερα!
Κι όσοι δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα και θέλαμε κι ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μας,μάς πετούν την κεραμίδα με νέο φόρο ακινήτου και στην παράγκα και στα Σεπόλια και την Αγία Βαρβάρα και στο συνταξιούχο και τον άνεργο και σε όσους πήραν δάνειο για πενήντα τετραγωνικά με εργατική Κατοικία και στο παράπηγμα και στο φτωχοδιάβολο και στον αγρότη χωρίς περιουσία και παντού,αν δεν μάς σώσει ο Φωτόπουλος ο συνδικαλισταράς που αρνείται να εκδώσει το χαράτσι και δεν θα κόβει σε κανέναν το ρεύμα αν δεν το πληρώσουμε και σάλταρε στο επαναστατικό λαγούμι του ο Παπακωνσταντίνου να τον απειλήσει πως "δεν συνδιοικείς τη ΔΕΗ,θα πατάξουμε τη στάση των εκδικητικών παλαιοπασόκων"...
...ανεξέλεγκτα,ανυπόφορα κι άδικα κι όσο αντέξουμε κι αν δεν τρελαθούμε θα προλάβουμε να ζήσουμε το χρόνο πίσω,στους καιρούς τού "ψωμί κι ελιά και το κρέας Χριστούγεννα και Πάσχα",
εις υγείαν μιας κοινωνίας που ήθελε να γίνει Βασίλισσα αφού δεν άντεχε να ζει ως Σταχτοπούτα.
Είναι ανήθικο και σκληρό να ξέρεις πως δεν υπάρχει Αύριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου