Η ΑΘΗΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

Η Αθήνα είναι χαντακωμένη στον πιο παγωμένο χειμώνα της-
και , δυστυχώς , δεν μιλώ για θερμοκρασίες και παροδικά καιρικά φαινόμενα - αν ήταν αυτό,θα'ρχόταν κάποτε και καλοκαίρι ...η πόλη όμως θα εξακολουθεί να είναι βαριά κοκαλωμένη σε μαύρο χιόνι.

Γυρίζω κοντά στις δέκα τα βράδυα απ' τη δουλειά - το τρόλει σταματά στο Πολυτεχνείο , στη νέα Ναρκωτικούπολη.
Στα σκοτάδια όλα.
Εκατοντάδες ερειπωμένα κορμιά ντηλάρουν,χτυπούν ενέσεις,ανάβουν φωτιά για να ζεστάνουν τα κουτάλια,μαυρισμένοι καπνοί στον τοίχο τού ιστορικού κτηρίου,παγκάκια και παρτέρια φυτεμένοι σμπαράλια,παιδιά παραπατούν,άρρωστοι,ημίτρελλοι,γουρλωμένα μάτια ή κλειστά σταφιδιασμένα-
εκεί,στη μέση μιας έρημης λεωφόρου-
εκεί,στα πανό και τις σημαίες αντιστεκόμενων νεολαιών κι ανυπάκουων αναρχικών-
όλοι απόντες-
γι αυτά τα παιδιά δεν υπάρχει έλεος,κίνημα σωτηρίας,διαδήλωση συμπαραστατών,πολιτική κάλυψη και κομματικές πανστρατιές...
...εκκωφαντικά Απόντες!
-ο Δήμος (αλήθεια άλλαξε κάτι; υπάρχει καμιά καινούργια έμπνευση τί κάνουμε εκεί πέρα;)
-η αστυνομία,γιατροί,κανάλια,κινήματα πολιτών...κάποιοι ρε παιδιά!...και δεν είναι αισθητικό το θέμα...κοιτάζω στα δυο λεπτά μέχρι να κλείσει η πόρτα,ν' ανάψει πράσινο και να φύγει το λεωφορείο...συμμορίες,μοιράζουν σκονάκια σακουλάκια,εικοσάευρα αλλάζουν χέρι,περίστροφα,μαχαίρια,αμάξια στη γωνία με καθοδήγηση τσιλιαδόρων,διακινητές...
όλα φόρα παρτίδα εκεί,στο τουριστικό θέρετρο δίπλα στο Αρχαιολογικό μουσείο,τα σύγχρονα εκθέματα πρωτευούσσης πληγές...φρίκη...σε πιάνει το στομάχι σου-
παραδομένη πόλη στα συντρίμια της.

Στην Ακαδημίας έγραψαν με μαύρο μαρκαδόρο στο άγαλμα τού σκεπτόμενου ποιητή Παλαμά...παντού,δίπλα ,στα μάρμαρα,σε κάθε τοίχο,σε όλες τις άδειες βιτρίνες,σε στύλους,κολώνες,κτήρια,γιαπιά,λαμαρίνες,κάδους,κράσπεδα,μπαλκόνια,πάγκους,παγκάκια,τέντες-
κάθε χιλιοστό και σύνθημα,κάθε τετραγωνικό σπρέι,αφίσα,μουτζούρα,σχέδιο,μαύρη μπογιά,κόκκινα συνθήματα-
δεν αναπνέει τοίχος κι άνθρωπος,δεν ηρεμεί το μάτι,βρωμιά πληγωμένωνθηρίων και σαλταρισμένης νιότης...θεωρούν μάλιστα πως είναι επέμβαση και εικαστική αντροπή και σπάσιμο τού συντηρητισμού των πόλεων και αντίσταση και μήνυμα στους παραιτημένους μικροαστούς όλο αυτό το σαβουροφτύσιμο κι η μανία καταστροφής δημόσιου χώρου-
οι , κατά Πορτοκάλογλου , " αντάρτες τής πορδής με τα λεφτά τού μπαμπά "-
διεκδικούμε τον τίτλο της πιο κουρελιασμένης πόλης τού κόσμου-
μαντρωμένοι στις λαμαρινοκατασκευές,δίχτυα προστασίας κι αχρωμία ζωής.

Πυροβόλησαν παιδιά , εικοσιδύο κι εικοσιτριών χρονών , που ανέβηκαν σε κακοσυντηρημένα παπάκια,είχαν το σήμα στο πέτο και γίνανε αντράκια και φαντάστηκαν είναι ο νόμος και η τάξη-
μα η πόλη δεν είναι ταινία,με καλούς και κακούς που χάνουν μόλις πατήσουν οι αστυνόμοι να στενάξουν τα πεζοδρόμια τού εγκλήματος-
οι συμμορίες είναι επαγγελματίες,μαφιόζοι,δραπέτες,Ρώσοι/Αλβανοί/'Ελληνες/Νιγηριανοί κακοποιοί,κάθε καρυδιάς καρύδι,ψυχοπαθείς ιδεολόγοι θανάτου,οργανωμένοι στην εύκολη ζωή με το γρήγορο κέρδος,στην αδρεναλίνη τού αίματος αφιερωμένοι μαχητές-
θρυμματίζεται η κοινωνική ειρήνη,καλάσνικωφ για έναν αναπτήρα,στιλέτο στο λαιμό για ένα κινητό,στραγγάλισμα για τα δαχτυλίδια στο συρτάρι της γερόντισσας,μπαμ και κάτω για ένα τίποτα-
και τα παιδιά νεκρά...τα κακοχαρακτηρισμένα ως "μπάτσοι",στο μίσος μιας γενιάς χαλαροφραπεδιάς,στ' αντιστασιακά αμφιθέατρα αναρχικότητας,καταθέσεων ταμιευτηρίου-
πέφτουν γαζωμένα άχυρα καμένα με πιστολιές στον άνεμο-
τζάμπα αίμα,άδικο...πάντα άδικο το αίμα,δεν έχει επάγγελμα/ιδιότητα/φύλλο/έθνος/θρησκεία-
πόσο κρίμα κι αλίμονο στους γονιούς τους,αλίμονο και στην πόλη που σιώπησε σήμερα-
δεν θα γίνει καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας κι υπεράσπισης της χαμένης νιότης-
φορούσαν στολή,δεν δικαιούνται να είναι ήρωες,όνομα σε δρόμο δεν θα γίνουν.

Βροχή και παγωνιά.
Θά' θελα να βάλω δυνατά τη μουσική,να μπω στ' αμάξι,να πατήσω γκάζι και να εξαφανιστώ-
αλλά κατεβαίνω την Αλεξάνδρας και μού κόβεται η όρεξη για βόλτα κι η αναπνοή στην πινακίδα τού βενζινάδικου...1κι79το λίτρο, βιασμός χωρίς σάλιο ,θα είναι κυβερνητικό σχέδιο να μην συμφέρει να φτιάξεις μολότωφ,σοσιαλισμός ως βαρβαρότητα...
πολιτική τρομοκράτης,βρεφονηπιακής προσέγγισης των σύγχρονων προβλημάτων,βαθειά νυχτωμένη Βουλή βολεμένης ανικανότητας κι ασυλία αχρηστίας-
το πολιτικό σύστημα δεν έχει λύσεις για τίποτα,γι αυτό θριαμβεύει ο Κανένας.

'Εγκλειστοι λοιπόν σε μια κατεστραμένη πόλη.
Αθήνα στο τέλος τής εποχής της αθωότητας.
Κλείνουμε τα μάτια.
Το κέντρο τής πόλης αδειάζει πια πριν νυχτώσει,ακόμα και τα Σάββατα,γρήγορα όλοι στα προστατευμένα προάστεια,με την θεωρούμενη ασφαλή μας θωράκιση απ' τις κακοτοπιές της.
Ασφαλείς...
Πριν την καταιγίδα...
Χειμώνας -
Ζητούνται ποιητές να ζωγραφίσουν την 'Ανοιξη.