ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ

Είμαι στο λεωφορείο,σε πρόγραμμα κομποστοποίησης/σαρδελοποίησης,δεν κυκλοφορεί άλλο μέσο μεταφοράς κι ατυχώς αποφάσισα να μην πάρω το ΙΧ και τώρα είμαι στοιβαγμένος,ακούγονται αγκομαχητά,βρισίδι σε είκοσι γλώσσες,απειλές,κραυγές - τα παστωμένα χλωμά πρόσωπα έτοιμα για τον τελευταίο σπασμό πριν το σκάσιμο...

...φτάνουμε στη στάση,ανοίγει η πόρτα,παρατηρώ μια κοπελιά που με βιαστικό βήμα κατευθύνεται αγέρωχη στη σκάλα τού Μετρό - κοιτάζει έκπληκτη και κεραυνοβολημένη πως είναι ΚΛΕΙΣΤΟΝ - κοντοστέκεται - φεύγει το λεωφορείο μου και δεν τη βλέπω πια...

Την σκέφτομαι ώρες μετά - όπως και τόσους άλλους,όλων των ηλικών και των φύλων που σήμερα δεν είχαν ιδέα για την απεργία - και δεν έδωσαν σημασία που περίμεναν τον διπλάσιο χρόνο στη στάση,δεν είχαν απορία γιατί είχε τόσον κόσμο εκεί,δεν κατάλαβαν γιατί είχε κλωτσοπατινάδα μες το λεωφορείο...

...δηλαδή δεν άκουσαν,δεν διάβασαν,δεν συζήτησαν,δεν άνοιξαν εφημερίδα,δεν άκουσαν ραδιόφωνο,δεν έχουν ίντερνετ ή δεν διάβασαν κανένα ενημερωτικό...με κανέναν τρόπο δεν πήραν χαμπάρι την εικοσιτετράωρη απεργία των μέσων μεταφοράς,κυκλοφορούν σε μια πόλη αγνοώντας πώς θα φτάσουν στη δουλειά τους,στο ραντεβού τους,στη βόλτα τους,στο σπίτι τους - κι αν ρίξει χαλάζι δεν θα πήραν ομπρέλα,σιγά μην άκουσαν καιρό...-και να ξεκινήσει πυρηνικός πόλεμος,σιγά μην προμηθεύτηκαν μάσκα...-

-τώρα γιατί εξοργίζομαι δεν ξέρω...κολλητή μου φίλη που ζει εδώ εικοσιπέντε χρόνια δεν έχει μπει ποτέ σε τρόλει ή λεωφορείο και καταδέχεται μόνο στο Μετρό να μπει γιατί όλο τής γράφουν κλήσεις αν κατέβει με το αμάξι στο κέντρο...
...η γιαγιά μου ώσπου δεν μετακινιόταν ,κυκλοφορούσε μόνο με ταξί γιατί δεν ήθελε να μπλέκεται με την πλέμπα...
...η άλλη βλέπει μόνο ειδήσεις στο Σταρ ...
- ευτυχία να είναι όλα αυτά; απάθεια ως αντίδραση στην πίεση; άγνοια ενσωμάτωσης στον κοινό βηματισμό της πόλης; έτσι να εξηγείται η αποχή απ' την πολιτική,η παραλία αντί την κάλπη στις εκλογές; το πρωτοφανές ποσοστό αδιαφορίας στη δημαρχιακή επιλογή στην αποδεκατισμένη Αθήνα;

Ο κόσμος δεν μαθαίνει τί συμβαίνει από χαύνωση;
από αντίδραση;
από υστερόβουλη πονηριά..."αν δεν μάθω ότι έχει γρίππη,δεν θα κολλήσω γρίππη"...όπως λέμε "είκοσι ευρώ βενζίνη έβαζα,είκοσι βάζω,τί με νοιάζει η τιμή της";

Είναι σημαντικό ,νόμιζα, να μπορείς να συνεννοηθείς,να επικοινωνείς,να υπάρχει κοινός κώδικας - όλα χαμένα στην πρωτεύουσσα τού σαλταρίσματος,όλοι στην κοσμάρα και την περίλαμπρη μαζικο'ι'διωτικότητά τους...μια παρέα,ένα κίνημα,μια ομάδα τέχνης,ένα κομματίδιο,ένα φρι-πρες,μια τάση,μια ιδέα - χωμένοι μικρόκοσμοι κι έξω ας καίγεται ο τόπος,κανείς δεν χαλάει τη συνήθειά του,αγνοεί πέρα απ' τη μύτη και την απόλαυσή του -
κι αν έχει πορεία στο κέντρο θα πάω ποδαρόδρομο,δε βαριέσαι,όλα συνηθίζονται,ασήμαντα τα σημαντικά τού άλλου,έχεις χαμόγελο κι εγώ κατάθλιψη με τη χαρά σου,απορώ,τρελαίνομαι στην απάθεια και την άγνοια -
μπέρδεμα!

Πριν λίγο καιρό αναρωτιόμουν γιατί ο κάτοικος στο Σουφλί,στον 'Εβρο ν'αγωνιά για το κλειστό και παρατημένο εμπορικό κέντρο της Αθήνας που σιγοσβήνει και πώς να συνταχθεί ο πολίτης στην Αμοργό με τον πανικό και την υστερία μου που ψάχνω πενήντα λεπτά μια θέση να παρκάρω σπίτι μου,τη σχιζοφρένεια της τερατούπολης πώς θα την αφουγκραστεί η γαλήνη τού έρημου χωριού στην 'Ηπειρο...

Αν δεν ξέρει το χρέος μου στη τράπεζα ο διπλανός μου εισοδηματίας που ανακαινίζει τη μεζονέτα σε κάθε αλλαγή της διάθεσής του,γιατί να νοιαστεί που δεν θα χαρώ να αποχτήσω την κυριότητα τού σπιτιού παρά όταν λήξει το στεγαστικό - και τότε δεν θά'μαι σπίτι το χούφταλο,πρωί στο ΙΚΑ για φάρμακα κι απόγεμα στον Ευαγγελισμό γι ακτινογραφία - και τηλεφώνησε η νουνά μου που έχει απορία αν όντως έχει κρίση η οικονομία γιατί της ίδιας δεν τής φαίνεται να ζορίζεται...πώς να ζοριστεί με λεφτά τσουβάλια κι ακίνητα νοικιαζόμενα σε τρεις πόλεις -

-κοινώς ...δεν υπάρχει κοινός καθημερινός αγώνας για όλους και κανείς δεν συμπαρίσταται στον άλλον,παρά από σύμβαση και συνήθεια και στη λογική,ε!,να λέμε και καμιά καλημέρα...

πώς θ' ακουμπήσουμε σε κοινό αίσθημα,πώς θα ενωθούμε σε γέφυρα σωτηρίας
-συμπατριώτες απορημένοι,χαμένοι,κουρασμένοι,χαρούμενοι,συγγενείς μνήμης,παιδιά και γερόντοι-
όλοι στα φανάρια κορνάρουν μες το κεφάλι μου -
μέρες δύσκολες,θολές -

αδυναμία συνεννόησης - φιλιά δίχως παραλήπτες.