Με τί συνδέω την Καθαρά Δευτέρα;
...όχι με πέταγμα χαρταετού πάντως!
Για την ακρίβεια,δεν ενθυμούμαι παιδί να πέταξα αετό - όχι γιατί στερήθηκα και δεν είχα παρέα,χαρά κι ευτυχία...κάθε άλλο!...αλλά διότι ως παιδί/μπόμπος με περιττά κιλά κι αχρηστία σε χειρωνακτικές εργασίες,ούτε έφτιαχνα,ούτε έτρεχα,ούτε καν να πιάσω το σχοινί τού εναέριου δεν είχα κότσια...έτσι θυμάμαι μόνο εκδρομές σ' εξοχές,σπίτια συγγενών και ταβέρνες στην Αρετσού ή την Καλαμαριά - και το γεματο "δίπλα" τραπέζι - στο μεγάλο οι γονείς,θειοι,παπούδες,γιαγιάδες - κι εμείς τα παιδιά στο δικό μας δίπλα,με κόκα κόλες,πορτοκαλάδες και σπράιτ,καλαμαράκια και πατάτες τηγανητές - και ,ω!,τί ωραία που πετάν οι χαρταετοί εκεί έξω στη λιακάδα,στον αέρα,άντε να πάμε και για το πρώτο παγωτό τής σεζόν τώρα,"Μαύρη Αφροδίτη" ή "Μόκα" στο Τζαννί στην Κρήνη με φόντο τη θάλασσα και το χιονισμένο 'Ολυμπο...
Τόση νοσταλγία για πατροπαράδοτα έθιμα...λαγάνα,ταραμά,τουρσί,κεφτεδάκι,ταπεράκι χταποδάκι και στου Φιλοπάπου...έντεκα χρόνια είμαι στην Αθήνα και καθόλου δεν θέλω να πάω,με τρομάζουν οι στημένες βεγγέρες δημάρχων/φορέων/συλλόγων όπου λιμασμένοι και λιγούρηδες ακροβολίζονται γύρω απ' τη δημοτική καντίνα και κάνουν ζηλευτά ντου για τζαμπέ μεζεκλίκια και συνωστίζονται σαν τη σφαγή της Σμύρνης για δωρεάν νερωμένο κοκκινέλι απ' το τρεμάμενο χέρι τού ήδη σουρωμένου πολιτευτή κυρίου Γάματα που ποζάρει τρισχαριτωμενοστημένος στα "Γαλάτσια ΤιΒί "για την προσφορά πολιτισμού στους τιμημένους ψηφοφόρους του.
Και καμιά διάθεση να παρευρεθώ στο τρελό μεγάλο καρναβάλι Πάτρα/Ξάνθη/Μοσχάτο - αυτό το ντελίριο μαζικού ενθουσιασμού και την οχλοβοή χιλιάδων ορθοκοψομεσιασμένων μεθυσμένων δεν τολμώ να τα υποστώ,μια αγοραφοβία για Μέγα Πλήθη που χαριεντίζονται στα φάλτσα των λάτιν μεγαφώνων που τρυπάν τ' αυτιά και το πλαστικό ψαράκι στην κατσαρόλα τού υπαίθριου κερδοσκόπου,δεν τ' αντέχω...
Μια φορά πήγα στο Σοχό τού νομού Λαγκαδά για το τριήμερο και υπέστην τη μεγάλη ταραχή τού μαζικοτζερτζελέ,ντε και καλά γιορτή,χορό και κέφι - κι αιτία μια κοπελίτσα που πολύ τη γούσταρα απ' τη δουλειά κι ήθελα να την πείσω ως ρομαντικός,ονειροπόλος,παραδοσιακός και μερακλής ερωτύλος...χυλόπιτα ξεσυγυρισμένη και δίπλα να χορεύουν οι κουδουνάτοι με τις μουτσούνες...τί νίλα μασκαρά μου!
Βαριέμαι και τις αλευρομαχίες και τις τσουγδοτσουλίτσες με τις σιλικονοβυζάρες και τα βρακοφόρα κονσομασιόν μπαλέτα "Βραζιλίας" όλων των επαρχιών τού κόσμου,που μαζέψαν εμμηνοαναπαυμένοι ξαναμμένοι γεροπαράλυτοι παιδεραστές απ΄τα πόστα Αχαρνών και Ναυαρίνου και τις χρίζουν Βασίλισσες τού Καρνάβαλου Σιάτιστας/Οιδομένης/Παλαιοφαρσάλων - φάτε μάτια ψάρια," κωλόχερο μεσιέ μάλλον στην ημίγυμνη δίπλα μου θέλατε,αλλά αυτός ο πισινός είναι ο δικός μου και μην αγγίζετε"...
Δεν ζει και ο 'Αλκης Στέας,να περιγράψει την παρέλαση των αρμάτων και η προτροπή του "ευτυχείτε!" είναι και μπανάλ και για κάλπικα όνειρα,απέλπιδων προσπαθειών για δημιουργία κλίματος ευφορίας στους δύσκολους καιρούς της ανάλγητης Εφορίας...
...πώς δεν απαγόρεψε το υπουργείο Οικονομικών τις εκδηλώσεις στα πλαίσια των αυστηρών περιορισμών της σπατάλης και για να μην προκαλέσουμε το κοινό Γερμανικό αίσθημα πως χαλαρά συνεχίζουμε την αμέριμνη κραιπάλη τρώγοντας τα έτοιμα,τα κλεμένα και τις καβάτζες των δανείων τους...
...πώς και δεν κατηγόρησε ακόμη ο Σύριζα τον Παπανδρέου ότι αυτός ο προσκυνημένος φέρνει τον χιονιά και το κρύο και το αγιάζι τής επερχόμενης Κακοκαιρίας για να κάμψει την Αντίσταση τού Γλεντζέ Λαού που γουστάρει και τριήμερα κι εννιάμερα διακοπών για να φτύσει κατάμουτρα τις επιταγές των ΔΝΤούδων για περιορισμό εξόδων τού αέρα...
...δεν ξέρω,φαντάζομαι με τόσους μασκαράδες και καρναβάλια όλο τον χρόνο,το να προωθήσεις πρωταγωνίστριες μάσκες μόνο τρεις μέρες με το ζόρι ΓΛΈΝΤΙ!ΓΛΕΝΤΙ!ΓΛΕΝΤΙ! που ακούω να προστάζουν χαζοχαρούμενα μικρόφωνα στα ραδιάκια και τις τηλεοράσεις ανεκδιήγητων πρωινομεσημεριανάδων που επιμένουν στη σκυλαδικοζωή τους,αφού έτσι έμαθαν και υποκλίνονται-
έως και τα σιχαίνομαι τελικά...κι ας κάθομαι να γράφω για τη μέρα την Καθαρά που ξημερώνει,τη γιορτή,τον ουρανό και τα θλιβεροκούλουμα,ακολουθώντας την πεπατημένη κι εγώ...
Νομίζω πως αρκεί μια ευκαιρία να βρεθείς με τους φίλους και τους αγαπημένους σου ανθρώπους,να έχεις μιαν ώρα ξέγνοιαστη για ένα ήσυχο βλέμμα,μια ζεστή αγκαλιά,μια πρόποση,μιαν ευχή στο ουζάκι μήπως και πιάσει αυτή τη φορά το "νά'μαστε καλά!" ή το "καλά ταξίδια ρε παίδες!"...αχ,αυτά τα ταξίδια...-
αλλά μην πέσω στα σκληρά και δεν έχω καιρό για συναισθηματισμούς και καμιά διάθεση γι' άλλη κατάθλιψη και δάκρυα στις χαρές μ' έναν λυγμό - όχι άλλο πια!
Καλή διασκέδαση το λοιπόν...αν και ίσως και ναι μεν αλλά κι όπως κι όσο μπορεί ο καθείς -μακάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου