Αν κάτι είναι ασυγχώρετο στους κυβερνώντες συριζαίους είναι ότι ξανάστειλαν σπίτι όποιον κόσμο είχε ξαναβρεί μιαν ανάγκη να συμμετέχει στα πολιτικά γεγονότα,να διαβάζει,να κινητοποιείται,να συμπράττει,να κατεβαίνει στη διαδήλωση,να πιστέψει ότι αξίζει να βγει έξω,να φωνάξει,να διαμαρυρηθεί,να διεκδικήσει
-θυμηθείτε στο τέλος της κωμωδίας σαμαροβενιζέλων που κάτι ένιωθες να γεννιέται στις πλατείες,στις εθνικές και στις κουβέντες των ανθρώπων ακόμα,στα ταβερνάκια,στις αμμουδιές και στις δουλειές
//είχαν όλοι ένα πρωτόγνωρο των τελευταίων δεκαετιών αίσθημα ότι παίζονται πολλά,ενδιαφέρθηκαν για αυτό που παλιά σταματούσαν "έλα μωρέ που θα κουβεντιάζουμε για πολιτική",είχαν ξανανάψει αντιπαραθέσεις,απορίες γεννιόταν,ζυμώσεις και ψάξιμο,άνοδος ιστορικών και πολιτικών βιβλίων,θεμάτων,εκπομπών,ραδιοφώνων ενημέρωσης,στα καφέ μιλούσες για τα μνημόνια,τις προοπτικές,τις ελπίδες,τα όρια της αντοχής που δεν πάει άλλο και τώρα κάτι θα γίνει
-και το φτύσαν και το πετάξαν στα σκουπίδια των συμβιβασμών μέχρι...αι συνθήκαι να ωριμάσουν
-παλιά μου αριστερά παροχημένη,συνήθης εξουσία μου αχόρταγη
-ασχετόπουλοι,αδαείς κι αδιάβαστοι,ολίγιστοι των συνταρακτικών αλλαγών,ανίκανοι να μυρίσουν έστω την εξέλιξη,άσχετοι συσχετισμών,χωρίς σχέδιο,χωρίς νομική κάλυψη για τις περίτεχνες τρικλοποδιές των συστημικών θεσμικών τεράτων,χωρίς διεθνείς επικαλύψεις τακτικών και συμμαχιών πραγματικού χώρου αποφάσεων
-κι εν τέλει,στην πεπατημένη πολιτικάντη τού '80,λίγο δημόσιο ακόμα,λίγοι μετακλητοί κι επιδόματα ασθενεστέρων και γαρύφαλο στο πέτο στην καισαριανή,το δάκρυ της μνήμης ως χόρτο και λωτοφγία αδυναμίας.
//απαξία.
όλοι σαρβάιβορ και ηξ φάκτορ και μπάλα και άει σιχτήρ ξανά.
-αλλά ακόμη κι αυτή η αποχή και η σιωπή μας και η αηδία κι η απογοήτευσή μας κι η απόλυτη αίσθηση για το μάταιο και την αγανάκτηση μιας ηθικής προδοσίας λυγμικής έντασης
γίναν μάλιστα ανερυθρίστα "ανοχή"
-"δεν κατεβαίνουν στο δρόμο,άρα είναι μαζί μας"
είπε περιχαρής ο αγραβάτωτος προς τιμήν των αγώνων που δεν έδωσε
-"και πάνε κι όλοι εκδρομή,ποια κρίση λέτε",
περιγελώντας για όσα δεν έκανε,δεν τόλμησε,δεν άγγιξε και μάς παράτησε έρμαιους της ατομικής μας παραζάλης,χαμένους πάλι στην αγωνία πώς να τα βάλουμε με τόσα θηρία ανήμερα που μάς τσακίζουν τη ζωή ασταμάτητα χρόνια
//οι μαξιμοπερίκλειστοι των βεβαιοτήτων μιας ανειδίκευτης άγνοιας των στιγμών
-χαμένοι από χέρι στην κόντρα τους μ'ό,τι σάπισε και τούς κρατά πατημένους σ'ατέρμονες μάχες χαρακωμάτων,συντριπτικά κατάγματα στο πυγμαχικό μπραντεφέρ με τους νταβατζήδες των μήντια,με τους δικαστές της αφασικής αριστοκρατίας,με τους φοροφυγάδες των δικηγορικών ασυλιών,με τούς φαταούλες των έργων υποδομής,με τούς αγέρωχους εφοπλιστές των ξένων σημαιών,με τούς επενδυτές των κολοσιαίων κινεζωρωσσικών φατριών,με τις συμβάσεις των κεφαλοκλειδωμάτων γερμανογλειφτρών υπερταμείων "αξιοποίησης",με τις πρεσβείες των διαδρομιστών εκλεκτών πολυτελών γνωριμιών επί πιστώσει ανοχής που,αν δεν γίνουν οι δουλίτσες τους τραβούν χαλάκια υποταγής κι ασυλλήπτου ασύλου διώξεων
//κάθε "μάχη" υπέρ τού πόπολου και μια νίλα,κάθε τάξιμο φιλικής στήριξης και φιάσκο,κάθε απόπειρα ανάκτησης εδάφους κυρίαρχης κυβέρνησης εθνικού κράτους και μια ταπείνωση απ'τους πρώην γκάγκστερ της διεθνούς τοκογλυφίας τιμωρούς βερολινοβρυξελοδουνουτάδες
-και μια συνεχής φανφαρόνικη γελαστή αισιοδοξία,έτοιμοι για θριαμβευτική επανάκτηση κεκτημένων πανάκεια αριθμών,στο δρόμο των προηγούμενων ευτυχισμένων στουρναροχαρδουβέλειων μύθων,ποσοτικές χαλαρώσεις και πιστοληπτικές γραμμές και ομόλογα κιουί και η χαρισάμενη γοητευτική επιβράβευση Μηχανισμών,αγκαλίτσες και χαδάκια με τούς γιουνκέρειους οδοστρωτήρες,τους ολανδρέους και τούς παγκόσμιους οργανισμούς νεοφιλελέδων επαγελματιών τής γραφειοκρατικής κονόμας όλων των ηπείρων
-είμεθα και περήφανοι που μάς δουλεύουν και μάς στέλνουν απ'τον ντραγκιάννα στον τομσενοκα'ι'άφα σινιέ κυριλέ ενθουσιώδεις νικητές τού ανύπαρκτου χρέους μας,γιούρογκρουπ και τεχνικά κλιμάκια και λόγοι επαίνων
//και τηλεφωνήσαμε την αγκέλα που μάς είπε κατά βάθος μάς αγαπάει,αλλά έχει και το φαγητό στο φούρνο και πρέπει να μάς κλείσει τώρα και μείνε με τον πανωλεθρίαμβο στο χέρι να πορεύεσαι ανέκδοτο ώς και στου αδώνηδος τη χλεύη τσαλακωμένος κι ερασιτέχνης
Πρωθυπουργός Λιγκουαφόν,μαθήματα κατ'οίκον,
δωρεάν δοκιμή και το προ'ι'όν επιστρέφεται αν δεν μείνετε ευχαριστημένοι.
//κι οι δουλειές διαλύονται κι οι εργαζόμενοι λιγοστεύουν κι όσοι έχουν θέση δεν έχουν μισθό και στο σούπερ μάρκετ η προστασία ενηλίκων κατακρεουργείται στον τιμαριθμικό ίλιγγο,το λάδι πήγε 6,5 ευρώ το λίτρο,το γάλα σκαρφαλώνει σε τιμή αγοράς ολόκληρης της αγελάδας,ο λογαριασμός της ΔΕΗ έγινε συγκεντρωτική ληστεία κρατικών επιτηρητών τού αέναου χειμώνα μας,το πλαστικό χρήμα έγινε κυνηγός των πιστοληστρικών κοστουμαρισμένων εκδικητών της πανικοβλημένης μας αγχωτικής επιβίωσης,φοροτεχνικώς γενικευόμενος πνιγμός
-αλλά άνοιξε το τούνελ κλόκοβας και τεμπών,φτάνεις γιάννενα από αθήνα σε τέσσερις ώρες
-έχοντας βενζίνη σε τιμή κοσμήματος και διόδια επί τιμή χορηγούμενου ευεργέτη μπόμπολα
( που θα κρατικοποιούσαμε τις αττικές οδούς να χαίρεται το πόπολο τις βόλτες στις θάλασσες των αναγκών του...)
Χάσαμε.
Ανεχόμαστε το μητσοτακέικο και το σημιτέικο να δείνουν μαθήματα αδιάντροπα,τους χουλιγκάνους ιδιοκτήτες ομάδων και μήντια να μάς φτύνουν καθημερινά με σκουπίδια,βρίζοντάς μας ως φτωχούς και παραπεταμένους αμόρφωτους που δεν ξέρουμε τί ψηφίζουμε και δεν έχουμε παρά να τούς παραδοθούμε να μάς οδηγήσουν στον ωραίο γλοιώδη τους κόσμο των Επιτυχημένων Αρίστων της Ηγεμονίας τού Ισχυρού,στο χρήμα των κολλητών,στη μάσα των γραβατών,στην δουλική αποχαύνωση,στην εργασιακή ζούγκλα των 24ωρων Αγορών
-μα είναι η πρόοδος ηλίθιε,είναι η νέα εποχή,ο ανταγωνισμός,η τελική νίκη τού Χρήματος και τού Ατόμου
-η συλλογική μας ήττα αφόρητη.
Νενικήκαμεν
-και καήκαμεν
Δεν έχει οξυγόνο στάλα πια
-πίσω στην περιφρούρηση μικρών οάσεων,δυο τρεις αγαπημένοι άνθρωποι,λίγες μέρες δραπέτευση,όσο κρατάνε δυο μέρες γιορτή,ένα τραγούδι,μια κουβέντα χαμηλόφωνη,δυο μηνύματα και μια βόλτα στη θάλασσα.
-μέχρι να μείνουμε άνεργοι κι οριστικώς άφραγκοι,
απόμαχοι στα πενήντα μας χρόνια που κανείς δεν θα μάς δει,κανείς δεν θα μάς ακούσει,κανείς δεν θα μάς δώσει σημασία κι ούτε κανείς θα νοιαστεί να μάθει πώς θα ζήσουμε
και γιατί στην απελπισία μας θα χαθούμε οριστικά.
-θυμηθείτε στο τέλος της κωμωδίας σαμαροβενιζέλων που κάτι ένιωθες να γεννιέται στις πλατείες,στις εθνικές και στις κουβέντες των ανθρώπων ακόμα,στα ταβερνάκια,στις αμμουδιές και στις δουλειές
//είχαν όλοι ένα πρωτόγνωρο των τελευταίων δεκαετιών αίσθημα ότι παίζονται πολλά,ενδιαφέρθηκαν για αυτό που παλιά σταματούσαν "έλα μωρέ που θα κουβεντιάζουμε για πολιτική",είχαν ξανανάψει αντιπαραθέσεις,απορίες γεννιόταν,ζυμώσεις και ψάξιμο,άνοδος ιστορικών και πολιτικών βιβλίων,θεμάτων,εκπομπών,ραδιοφώνων ενημέρωσης,στα καφέ μιλούσες για τα μνημόνια,τις προοπτικές,τις ελπίδες,τα όρια της αντοχής που δεν πάει άλλο και τώρα κάτι θα γίνει
-και το φτύσαν και το πετάξαν στα σκουπίδια των συμβιβασμών μέχρι...αι συνθήκαι να ωριμάσουν
-παλιά μου αριστερά παροχημένη,συνήθης εξουσία μου αχόρταγη
-ασχετόπουλοι,αδαείς κι αδιάβαστοι,ολίγιστοι των συνταρακτικών αλλαγών,ανίκανοι να μυρίσουν έστω την εξέλιξη,άσχετοι συσχετισμών,χωρίς σχέδιο,χωρίς νομική κάλυψη για τις περίτεχνες τρικλοποδιές των συστημικών θεσμικών τεράτων,χωρίς διεθνείς επικαλύψεις τακτικών και συμμαχιών πραγματικού χώρου αποφάσεων
-κι εν τέλει,στην πεπατημένη πολιτικάντη τού '80,λίγο δημόσιο ακόμα,λίγοι μετακλητοί κι επιδόματα ασθενεστέρων και γαρύφαλο στο πέτο στην καισαριανή,το δάκρυ της μνήμης ως χόρτο και λωτοφγία αδυναμίας.
//απαξία.
όλοι σαρβάιβορ και ηξ φάκτορ και μπάλα και άει σιχτήρ ξανά.
-αλλά ακόμη κι αυτή η αποχή και η σιωπή μας και η αηδία κι η απογοήτευσή μας κι η απόλυτη αίσθηση για το μάταιο και την αγανάκτηση μιας ηθικής προδοσίας λυγμικής έντασης
γίναν μάλιστα ανερυθρίστα "ανοχή"
-"δεν κατεβαίνουν στο δρόμο,άρα είναι μαζί μας"
είπε περιχαρής ο αγραβάτωτος προς τιμήν των αγώνων που δεν έδωσε
-"και πάνε κι όλοι εκδρομή,ποια κρίση λέτε",
περιγελώντας για όσα δεν έκανε,δεν τόλμησε,δεν άγγιξε και μάς παράτησε έρμαιους της ατομικής μας παραζάλης,χαμένους πάλι στην αγωνία πώς να τα βάλουμε με τόσα θηρία ανήμερα που μάς τσακίζουν τη ζωή ασταμάτητα χρόνια
//οι μαξιμοπερίκλειστοι των βεβαιοτήτων μιας ανειδίκευτης άγνοιας των στιγμών
-χαμένοι από χέρι στην κόντρα τους μ'ό,τι σάπισε και τούς κρατά πατημένους σ'ατέρμονες μάχες χαρακωμάτων,συντριπτικά κατάγματα στο πυγμαχικό μπραντεφέρ με τους νταβατζήδες των μήντια,με τους δικαστές της αφασικής αριστοκρατίας,με τους φοροφυγάδες των δικηγορικών ασυλιών,με τούς φαταούλες των έργων υποδομής,με τούς αγέρωχους εφοπλιστές των ξένων σημαιών,με τούς επενδυτές των κολοσιαίων κινεζωρωσσικών φατριών,με τις συμβάσεις των κεφαλοκλειδωμάτων γερμανογλειφτρών υπερταμείων "αξιοποίησης",με τις πρεσβείες των διαδρομιστών εκλεκτών πολυτελών γνωριμιών επί πιστώσει ανοχής που,αν δεν γίνουν οι δουλίτσες τους τραβούν χαλάκια υποταγής κι ασυλλήπτου ασύλου διώξεων
//κάθε "μάχη" υπέρ τού πόπολου και μια νίλα,κάθε τάξιμο φιλικής στήριξης και φιάσκο,κάθε απόπειρα ανάκτησης εδάφους κυρίαρχης κυβέρνησης εθνικού κράτους και μια ταπείνωση απ'τους πρώην γκάγκστερ της διεθνούς τοκογλυφίας τιμωρούς βερολινοβρυξελοδουνουτάδες
-και μια συνεχής φανφαρόνικη γελαστή αισιοδοξία,έτοιμοι για θριαμβευτική επανάκτηση κεκτημένων πανάκεια αριθμών,στο δρόμο των προηγούμενων ευτυχισμένων στουρναροχαρδουβέλειων μύθων,ποσοτικές χαλαρώσεις και πιστοληπτικές γραμμές και ομόλογα κιουί και η χαρισάμενη γοητευτική επιβράβευση Μηχανισμών,αγκαλίτσες και χαδάκια με τούς γιουνκέρειους οδοστρωτήρες,τους ολανδρέους και τούς παγκόσμιους οργανισμούς νεοφιλελέδων επαγελματιών τής γραφειοκρατικής κονόμας όλων των ηπείρων
-είμεθα και περήφανοι που μάς δουλεύουν και μάς στέλνουν απ'τον ντραγκιάννα στον τομσενοκα'ι'άφα σινιέ κυριλέ ενθουσιώδεις νικητές τού ανύπαρκτου χρέους μας,γιούρογκρουπ και τεχνικά κλιμάκια και λόγοι επαίνων
//και τηλεφωνήσαμε την αγκέλα που μάς είπε κατά βάθος μάς αγαπάει,αλλά έχει και το φαγητό στο φούρνο και πρέπει να μάς κλείσει τώρα και μείνε με τον πανωλεθρίαμβο στο χέρι να πορεύεσαι ανέκδοτο ώς και στου αδώνηδος τη χλεύη τσαλακωμένος κι ερασιτέχνης
Πρωθυπουργός Λιγκουαφόν,μαθήματα κατ'οίκον,
δωρεάν δοκιμή και το προ'ι'όν επιστρέφεται αν δεν μείνετε ευχαριστημένοι.
//κι οι δουλειές διαλύονται κι οι εργαζόμενοι λιγοστεύουν κι όσοι έχουν θέση δεν έχουν μισθό και στο σούπερ μάρκετ η προστασία ενηλίκων κατακρεουργείται στον τιμαριθμικό ίλιγγο,το λάδι πήγε 6,5 ευρώ το λίτρο,το γάλα σκαρφαλώνει σε τιμή αγοράς ολόκληρης της αγελάδας,ο λογαριασμός της ΔΕΗ έγινε συγκεντρωτική ληστεία κρατικών επιτηρητών τού αέναου χειμώνα μας,το πλαστικό χρήμα έγινε κυνηγός των πιστοληστρικών κοστουμαρισμένων εκδικητών της πανικοβλημένης μας αγχωτικής επιβίωσης,φοροτεχνικώς γενικευόμενος πνιγμός
-αλλά άνοιξε το τούνελ κλόκοβας και τεμπών,φτάνεις γιάννενα από αθήνα σε τέσσερις ώρες
-έχοντας βενζίνη σε τιμή κοσμήματος και διόδια επί τιμή χορηγούμενου ευεργέτη μπόμπολα
( που θα κρατικοποιούσαμε τις αττικές οδούς να χαίρεται το πόπολο τις βόλτες στις θάλασσες των αναγκών του...)
Χάσαμε.
Ανεχόμαστε το μητσοτακέικο και το σημιτέικο να δείνουν μαθήματα αδιάντροπα,τους χουλιγκάνους ιδιοκτήτες ομάδων και μήντια να μάς φτύνουν καθημερινά με σκουπίδια,βρίζοντάς μας ως φτωχούς και παραπεταμένους αμόρφωτους που δεν ξέρουμε τί ψηφίζουμε και δεν έχουμε παρά να τούς παραδοθούμε να μάς οδηγήσουν στον ωραίο γλοιώδη τους κόσμο των Επιτυχημένων Αρίστων της Ηγεμονίας τού Ισχυρού,στο χρήμα των κολλητών,στη μάσα των γραβατών,στην δουλική αποχαύνωση,στην εργασιακή ζούγκλα των 24ωρων Αγορών
-μα είναι η πρόοδος ηλίθιε,είναι η νέα εποχή,ο ανταγωνισμός,η τελική νίκη τού Χρήματος και τού Ατόμου
-η συλλογική μας ήττα αφόρητη.
Νενικήκαμεν
-και καήκαμεν
Δεν έχει οξυγόνο στάλα πια
-πίσω στην περιφρούρηση μικρών οάσεων,δυο τρεις αγαπημένοι άνθρωποι,λίγες μέρες δραπέτευση,όσο κρατάνε δυο μέρες γιορτή,ένα τραγούδι,μια κουβέντα χαμηλόφωνη,δυο μηνύματα και μια βόλτα στη θάλασσα.
-μέχρι να μείνουμε άνεργοι κι οριστικώς άφραγκοι,
απόμαχοι στα πενήντα μας χρόνια που κανείς δεν θα μάς δει,κανείς δεν θα μάς ακούσει,κανείς δεν θα μάς δώσει σημασία κι ούτε κανείς θα νοιαστεί να μάθει πώς θα ζήσουμε
και γιατί στην απελπισία μας θα χαθούμε οριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου