Στο χώρο δουλειάς μου είναι πολλές οι φορές,κάθε μέρα σχεδόν,που μπαίνουν άνθρωποι ζητώντας βοήθεια
-παλιότερα έψαχναν μια διεύθυνση,ένα φαρμακείο,το παρακείμενο θέατρο,τον ηλεκτρικό,μια κατεύθυνση κι ένα φωτοτυπικό,ενώ,πάντα,λίγο πριν τις γιορτές ήξερα θαρθούν είτε τσιγγανόπουλα με σκουφάκι άη Βασίλη,είτε οι συνήθεις φυσιογνωμίες τού διαγγέλματος "με συγχωρείτε καλέ μου κύριε που ενοχλώ,με έχετε δει ήδη στην τηλεόραση..."
-...αλλά τώρα,
μήνες τώρα,
δεν είναι το ίδιο,
δεν είναι επαγγελματίες ζητιάνοι ή παιδιά που τα εκμεταλλεύονται για το μεροκάματο...
-είναι αυτοί που θα τούς λέγαμε "καθωσπρέπει" ή "άνθρωποι τής διπλανής πόρτας"
...κύριοι με κοστούμι και καθαρά παπούτσια,κυρίες με μπουφάν και παντόφλες και μαζεμένο μαλλί περιποιημένες και ελαφρύ κραγιόν
-και σε κοιτούν ίσια στα μάτια και τα χαμηλώνουν μετά,όπως κι η φωνή τρεμάμενη,με δέκα συγγνώμες απανωτά,εξηγούν πως ποτέ δεν ήθελαν να βρεθούν σ'αυτή τη θέση,πολλές φορές δε ζητούν χρήματα,μια γιαγιά έφερε το κουτί με τα φάρμακά της και μου ζήτησε να περάσει τ΄απόγεμα να τής έχω αγοράσει το σωληνάριο,μια κυρία που μού τόνισε μένει στην απέναντι πολυκατοικία μού είπε να τής δώσω απ'τα τσιγάρα μου...α!,δεν καπνίζω,μήπως να τής αγοράσω ένα πακέτο,ένας κύριος δε θα ήταν 50 χρονών,ζήτησε ψωμί,κάτι φαγώσιμο,έχω κάτι μπισκότα,ψέλισσα,δεν τα ήθελε,ξαναπέρασε μισή ώρα μετά..."ρε φίλε,μήπως υπάρχουν ακόμα εκείνα τα κουλούρια πού'έγες πριν;"...λένε..."δεν έχουμε δουλειά"...δε φτάνει το νοίκι,
δεν έχουν σπίτι...δεν έχουν κανένα στον κόσμο...
Δεν έδινα ποτέ τίποτα,τ'ομολογώ...
τώρα πια δεν αντέχω ν'ακούσω καν την ιστορία που συνοδεύει αυτό το κεραυνοβολημένο βλέμμα τους,δεν είναι απέχθεια ή ψηλομυτισμός μου,είναι που γινόμουν πάντα χάλια και τώρα γυρίζω σπίτι άρρωστος,ράκος,να μ'ακολουθεί το θολωμένο πρόσωπο,η πίκρα τους,η συντριβή στο περπάτημα,η παραίτηση που δηλώνει το σώμα,η απελπισία
-που με πλησιάζει,που το φοβάμαι να έρχεται,που το ξορκίζω στην αναδουλειά,το νιώθω αλήθεια στο άμεσο μέλλον μου,
που δεν το αντέχω το μετέωρο βήμα στο αχανές Τίποτα
-πάντα ένα κλικ έλεγα,
αλλά η τρέλα είναι πια ο Κανόνας
κι η Εξαίρεση αυτά που κάποτε θεωρούσαμε δε-δο-μέ-να !
...η δουλειά,η αξιοπρεπής ζωή,η υπερήφανη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών,οι ευκαιρίες,οι επιλογές,ο σχεδιασμός κι οι προοπτικές.
Ακούω αποσβολωμένος τους αλήτες να προκαλούν
-ο Σαμαράς ψωροκοκορεύεται στην τηλεόραση..."έλεγαν η Ανεργία θα περάσει το 30%-ψέματα!,είναι μόνο 27 και σταθεροποιείται"
...μ ό ν ο ;;;;...μα τι υπέροχη πραγματικότητα,μια επιτυχία να την επικοινωνείς με στόμφο!
...σκέφτηκε άραγε να σταθεί κοντά σε μιαν ουρά ΟΑΕΔ ένα πρωί, ν'ακούσει τη βουή τής θλίψης ή τον ξεπερνά ο "λα'ι'κισμός" των θρήνων κι η προσωποποίηση των δεικτών που ξεδιάντροπα σφίγγουν θηλειά στο λαιμό μας οι γραβατωμένοι οικονομολόγοι δε νοείται νοιάξιμο παρά μόνο για τα Χειροκροτήματα και την Καλή Διαγωγή των κολλητών καταχραστών τους στις τακτικές εκθέσεις αξιολόγησης των αφεντικών;...
...αφού το πλήθος των κατεστραμένων "μέσων ανθρωπάκων" τους μένει σιωπηλό και τρομοκρατημένο,στην έντρομη διάλυση τού σπιτιού τους κλειδώνονται μόνοι,σαλεμένοι,αρνητές,καταρρακωμένοι,δεν πιστεύουν πια παρά μόνο πως έρχεται το Τέλος,αρνούνται τη συλλογική αντίδραση,κάθε πολιτική ένταξη/στάση/διαδήλωση/απεργία/απαίτηση/δικαίωμα...όλα φαντάζουν αστειότητες,όπως και η ψήφος,που την προδώσαν εγωπαθή τομάρια
-ό λ ο ι οι πολιτικάντηδες παρτάκηδες-
-και θολώσαμε και δεν καταλαβαίνουμε πόσο σίγουροι είναι όσο είμαστε Απόντες,πόσο ήσυχοι μένουν οι κυνικοί όσο νιώθουμε τη ματαιότητα τής Αντίδρασης,είναι λες αντίποινα που τούς σιχαινόμαστε και το ξέρουν και γίνονται πιο σκληρά απάνθρωποι,η αδυναμία μας να φτιάξουμε δρόμους και να φύγουμε μακριά απ΄τον ιστό τής δηλητηριασμένης κι αραχνιασμένης τους εξουσιομανίας,η ακινησία και η απάθειά μας γίνηκαν καύσιμα στον οδοστρωτήρα τής ισοπέδωσης που μάς σερβίρουν γι ανάπτυξη...
Μοιάζουν περιθωριακοί όσοι το παλεύουν,ομάδες σε γειτονιές,κοινωνικά ιατρεία,παντοπωλεία απόρων,βοήθεια φτωχών στο σπίτι,φάρμακα και παιδικά παιχνίδια και τροφή
-η αλληλεγγύη των αληθινών συντροφικοτήτων κι η συμπόρευση της απλότητας απ'τους χτυπημένους τής ίδιας συμφοράς-
γίνονται προσπάθειες να διασωθεί κάποια κοινωνική συνοχή,δεν προβάλλονται ή κατηγορούνται ως γραφικότητες,υπερβολές,ύποπτες και κακόβουλες περίεργες ομάδες επαναστατικής δράσης,προβοκάρονται αν δεν κυνηγούνται
...προηγούνται βλέπεις οι υπέρλαμπρες Μαριάννες Βαρδινογιάννες και το δάκρυ τής συμπονετικής πλουσίας γκρο πλαν,μετά έχουν σειρά τηλεθέασης τα συμπόσια με τ'αστικά αποθέματα/αποβράσματα τής κεντροαριστερής κερδοφορίας λαμόγιων καιρών αέναου σοσιαλισμού κι υπερνεοφιλελεύθερης εκμετάλλευσης χρυσοφόρων οριζόντων κι ολοκληρώνεται η νέα εμποροπανήγυρις ευκαιριών στην κρίση με την επιβολή νέων συμβολαίων επανεκκίνησης των οδικών αξόνων και των μεγάλων προ'υ'πολογισμών εντόκου αλληλοδανεισμού τραπεζών,επαναλαμβανόμενου μπαλώματος ελλειμμάτων των ισχυρών φίλων τού κλωνιζόμενου συστήματος...
...όχι κουρέματα για μας και τα χρέη μας,για μας,για το πόπολο,καμιά αγωνία επιβίωσης βρε κουτά
-...οι ισχυροί θα επιπλεύσουν πατώντας στον αφρό κι επί πτωμάτων,να κρατήσουν θεσούλες/συμβόλαια/παροχές/κατασκευές/αποθέματα λίπους/προστασία/εγγύηση δημοσίου,αυτοί είναι τα τζάκια,οι αναντικατάστατοι κι έχουν καύσιμη ύλη τη φτώχεια και την απόρριψή μας στα σκουπίδια των ανέμελων επιτυχιών της γερής οικονομίας τους.
Α,ναι!...έρχονται Χριστούγεννα!
Τα ραδιόφωνα καβαλήσαν χαζοχαρούμενα έλκηθρα και λιώνουν άπαντα Σινάτρα και Ντην Μάρτιν και κουδουνίζουν νυχθημερόν τριγωνάκια,πασπαλίζουν χιονόμπαλες μελούρες,ατμόσφαιρα επιχορηγούμενης ευτυχίας και στοιχειωμένοι οι Wham ευλογούν τον ύνμνο last christmas i gave you my hart
-σιγά μην είναι μια καρδιά αρκετή,λάθος γιορτή,είμαστε κορμιά και ψυχές Σταυρωμένοι και χωρίς προσδοκία Ανάστασης,μια φωλιά τού μικρού Χριστούλη,πολλές τραγωδίες σε κενά βλέμματα,παγωνιά εντός,εκτός κι επί τ'αυτά,χωρίς ρεύμα,φωτιά και καμιά πίστη σωτηρίας κανενός θεού κι ανθρώπου...
Φωταγωγημένες οι άδειες πλατείες με τα ξεθυμασμένα φωτάκια τής προμήθειας ανέλεγκτου συμφωνητικού των βλαχοδημάρχων που λιγουρεύονται τα ψηφαλάκια και τάζουν ευδαιμονία
-μόνη γιορτή οι υπέρλαμπρες οθόνες νέας τεχνολογικής υπεροψίας,αστράφτουν touch screen λαμπιόνια και μπαλίτσες στα ντεκόρ των καναλιών,οι παράσιτες τηλεπερσόνες σαλιαρίζουν γενικότητες έγνοιας και χύνουν παγκόσμια αγάπη σιρόπιασμα κι αγαλίαση σερβιρισμένη προβληματισμούς,τ'αγνά τους αισθήματα ξεφτίζουν όταν ξεφεύγει λίγη δόση πραγματικότητας,στους διαγωνισμούς των 090 αναγκάζονται φέτος να μοιράζουν γαλοπούλες κι αρνιά,σόμπες πέλετ και θερμοπομπούς με λάμπες χαλαζία για οικονομική χρέωση και προσκλήσεις δύο εισιτήρια στην τιμή τού ενός για φαντασμαγορικά μιούζικαλ που ξεπέσαν σε λα'ι'κές απογευματινές μειωμένου κόστους,οι νοικιασμένες τους τουαλέτες καταχρεωμένων μόδιστρων μυρίζουν ναφθαλίνη στις περασμένες γκλαμουριές που διηγώντας τες να κλαις,αν και κάποια σαχλοκούδουνα κακολογούν πάλι όσους "μιζεριάζουν και γκρινιάζουν" αυτές τις "άγιες" μέρες,αντί να ξεσκάζουν/γλεντήσουν/διασκεδάσουν/γιορτάσουν/ξεφαντώσουν,σιγά μην ντραπούν να επιδεικνύουν ότι αντέχουν ακόμα να κρεπαλιάσουν,η χρυσόσκονη της σνιφαρισμένης τους ματαιοδοξίας έχει ακόμα χώρο,ακόμα πολλοί οι βολεμένοι ώστε να γεμίσουν οι ιλουστρασιόν σελίδες με ταξίδια,ρεβεγιόν,γκαλά,πίστες σκι και πίστες γαρυφαλουίσκι και πιατέλες χαβιάρι
-μόνο ο ήχος στο άνοιγμα τής σαμπάνιας φέτος θ'ακούγεται πιο φελλός από ποτέ...
Όλο το βάρος τού κόσμου βαριά πλάκα Χριστούγεννα συντρίμια πάνω μας.
-παλιότερα έψαχναν μια διεύθυνση,ένα φαρμακείο,το παρακείμενο θέατρο,τον ηλεκτρικό,μια κατεύθυνση κι ένα φωτοτυπικό,ενώ,πάντα,λίγο πριν τις γιορτές ήξερα θαρθούν είτε τσιγγανόπουλα με σκουφάκι άη Βασίλη,είτε οι συνήθεις φυσιογνωμίες τού διαγγέλματος "με συγχωρείτε καλέ μου κύριε που ενοχλώ,με έχετε δει ήδη στην τηλεόραση..."
-...αλλά τώρα,
μήνες τώρα,
δεν είναι το ίδιο,
δεν είναι επαγγελματίες ζητιάνοι ή παιδιά που τα εκμεταλλεύονται για το μεροκάματο...
-είναι αυτοί που θα τούς λέγαμε "καθωσπρέπει" ή "άνθρωποι τής διπλανής πόρτας"
...κύριοι με κοστούμι και καθαρά παπούτσια,κυρίες με μπουφάν και παντόφλες και μαζεμένο μαλλί περιποιημένες και ελαφρύ κραγιόν
-και σε κοιτούν ίσια στα μάτια και τα χαμηλώνουν μετά,όπως κι η φωνή τρεμάμενη,με δέκα συγγνώμες απανωτά,εξηγούν πως ποτέ δεν ήθελαν να βρεθούν σ'αυτή τη θέση,πολλές φορές δε ζητούν χρήματα,μια γιαγιά έφερε το κουτί με τα φάρμακά της και μου ζήτησε να περάσει τ΄απόγεμα να τής έχω αγοράσει το σωληνάριο,μια κυρία που μού τόνισε μένει στην απέναντι πολυκατοικία μού είπε να τής δώσω απ'τα τσιγάρα μου...α!,δεν καπνίζω,μήπως να τής αγοράσω ένα πακέτο,ένας κύριος δε θα ήταν 50 χρονών,ζήτησε ψωμί,κάτι φαγώσιμο,έχω κάτι μπισκότα,ψέλισσα,δεν τα ήθελε,ξαναπέρασε μισή ώρα μετά..."ρε φίλε,μήπως υπάρχουν ακόμα εκείνα τα κουλούρια πού'έγες πριν;"...λένε..."δεν έχουμε δουλειά"...δε φτάνει το νοίκι,
δεν έχουν σπίτι...δεν έχουν κανένα στον κόσμο...
Δεν έδινα ποτέ τίποτα,τ'ομολογώ...
τώρα πια δεν αντέχω ν'ακούσω καν την ιστορία που συνοδεύει αυτό το κεραυνοβολημένο βλέμμα τους,δεν είναι απέχθεια ή ψηλομυτισμός μου,είναι που γινόμουν πάντα χάλια και τώρα γυρίζω σπίτι άρρωστος,ράκος,να μ'ακολουθεί το θολωμένο πρόσωπο,η πίκρα τους,η συντριβή στο περπάτημα,η παραίτηση που δηλώνει το σώμα,η απελπισία
-που με πλησιάζει,που το φοβάμαι να έρχεται,που το ξορκίζω στην αναδουλειά,το νιώθω αλήθεια στο άμεσο μέλλον μου,
που δεν το αντέχω το μετέωρο βήμα στο αχανές Τίποτα
-πάντα ένα κλικ έλεγα,
αλλά η τρέλα είναι πια ο Κανόνας
κι η Εξαίρεση αυτά που κάποτε θεωρούσαμε δε-δο-μέ-να !
...η δουλειά,η αξιοπρεπής ζωή,η υπερήφανη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών,οι ευκαιρίες,οι επιλογές,ο σχεδιασμός κι οι προοπτικές.
Ακούω αποσβολωμένος τους αλήτες να προκαλούν
-ο Σαμαράς ψωροκοκορεύεται στην τηλεόραση..."έλεγαν η Ανεργία θα περάσει το 30%-ψέματα!,είναι μόνο 27 και σταθεροποιείται"
...μ ό ν ο ;;;;...μα τι υπέροχη πραγματικότητα,μια επιτυχία να την επικοινωνείς με στόμφο!
...σκέφτηκε άραγε να σταθεί κοντά σε μιαν ουρά ΟΑΕΔ ένα πρωί, ν'ακούσει τη βουή τής θλίψης ή τον ξεπερνά ο "λα'ι'κισμός" των θρήνων κι η προσωποποίηση των δεικτών που ξεδιάντροπα σφίγγουν θηλειά στο λαιμό μας οι γραβατωμένοι οικονομολόγοι δε νοείται νοιάξιμο παρά μόνο για τα Χειροκροτήματα και την Καλή Διαγωγή των κολλητών καταχραστών τους στις τακτικές εκθέσεις αξιολόγησης των αφεντικών;...
...αφού το πλήθος των κατεστραμένων "μέσων ανθρωπάκων" τους μένει σιωπηλό και τρομοκρατημένο,στην έντρομη διάλυση τού σπιτιού τους κλειδώνονται μόνοι,σαλεμένοι,αρνητές,καταρρακωμένοι,δεν πιστεύουν πια παρά μόνο πως έρχεται το Τέλος,αρνούνται τη συλλογική αντίδραση,κάθε πολιτική ένταξη/στάση/διαδήλωση/απεργία/απαίτηση/δικαίωμα...όλα φαντάζουν αστειότητες,όπως και η ψήφος,που την προδώσαν εγωπαθή τομάρια
-ό λ ο ι οι πολιτικάντηδες παρτάκηδες-
-και θολώσαμε και δεν καταλαβαίνουμε πόσο σίγουροι είναι όσο είμαστε Απόντες,πόσο ήσυχοι μένουν οι κυνικοί όσο νιώθουμε τη ματαιότητα τής Αντίδρασης,είναι λες αντίποινα που τούς σιχαινόμαστε και το ξέρουν και γίνονται πιο σκληρά απάνθρωποι,η αδυναμία μας να φτιάξουμε δρόμους και να φύγουμε μακριά απ΄τον ιστό τής δηλητηριασμένης κι αραχνιασμένης τους εξουσιομανίας,η ακινησία και η απάθειά μας γίνηκαν καύσιμα στον οδοστρωτήρα τής ισοπέδωσης που μάς σερβίρουν γι ανάπτυξη...
Μοιάζουν περιθωριακοί όσοι το παλεύουν,ομάδες σε γειτονιές,κοινωνικά ιατρεία,παντοπωλεία απόρων,βοήθεια φτωχών στο σπίτι,φάρμακα και παιδικά παιχνίδια και τροφή
-η αλληλεγγύη των αληθινών συντροφικοτήτων κι η συμπόρευση της απλότητας απ'τους χτυπημένους τής ίδιας συμφοράς-
γίνονται προσπάθειες να διασωθεί κάποια κοινωνική συνοχή,δεν προβάλλονται ή κατηγορούνται ως γραφικότητες,υπερβολές,ύποπτες και κακόβουλες περίεργες ομάδες επαναστατικής δράσης,προβοκάρονται αν δεν κυνηγούνται
...προηγούνται βλέπεις οι υπέρλαμπρες Μαριάννες Βαρδινογιάννες και το δάκρυ τής συμπονετικής πλουσίας γκρο πλαν,μετά έχουν σειρά τηλεθέασης τα συμπόσια με τ'αστικά αποθέματα/αποβράσματα τής κεντροαριστερής κερδοφορίας λαμόγιων καιρών αέναου σοσιαλισμού κι υπερνεοφιλελεύθερης εκμετάλλευσης χρυσοφόρων οριζόντων κι ολοκληρώνεται η νέα εμποροπανήγυρις ευκαιριών στην κρίση με την επιβολή νέων συμβολαίων επανεκκίνησης των οδικών αξόνων και των μεγάλων προ'υ'πολογισμών εντόκου αλληλοδανεισμού τραπεζών,επαναλαμβανόμενου μπαλώματος ελλειμμάτων των ισχυρών φίλων τού κλωνιζόμενου συστήματος...
...όχι κουρέματα για μας και τα χρέη μας,για μας,για το πόπολο,καμιά αγωνία επιβίωσης βρε κουτά
-...οι ισχυροί θα επιπλεύσουν πατώντας στον αφρό κι επί πτωμάτων,να κρατήσουν θεσούλες/συμβόλαια/παροχές/κατασκευές/αποθέματα λίπους/προστασία/εγγύηση δημοσίου,αυτοί είναι τα τζάκια,οι αναντικατάστατοι κι έχουν καύσιμη ύλη τη φτώχεια και την απόρριψή μας στα σκουπίδια των ανέμελων επιτυχιών της γερής οικονομίας τους.
Α,ναι!...έρχονται Χριστούγεννα!
Τα ραδιόφωνα καβαλήσαν χαζοχαρούμενα έλκηθρα και λιώνουν άπαντα Σινάτρα και Ντην Μάρτιν και κουδουνίζουν νυχθημερόν τριγωνάκια,πασπαλίζουν χιονόμπαλες μελούρες,ατμόσφαιρα επιχορηγούμενης ευτυχίας και στοιχειωμένοι οι Wham ευλογούν τον ύνμνο last christmas i gave you my hart
-σιγά μην είναι μια καρδιά αρκετή,λάθος γιορτή,είμαστε κορμιά και ψυχές Σταυρωμένοι και χωρίς προσδοκία Ανάστασης,μια φωλιά τού μικρού Χριστούλη,πολλές τραγωδίες σε κενά βλέμματα,παγωνιά εντός,εκτός κι επί τ'αυτά,χωρίς ρεύμα,φωτιά και καμιά πίστη σωτηρίας κανενός θεού κι ανθρώπου...
Φωταγωγημένες οι άδειες πλατείες με τα ξεθυμασμένα φωτάκια τής προμήθειας ανέλεγκτου συμφωνητικού των βλαχοδημάρχων που λιγουρεύονται τα ψηφαλάκια και τάζουν ευδαιμονία
-μόνη γιορτή οι υπέρλαμπρες οθόνες νέας τεχνολογικής υπεροψίας,αστράφτουν touch screen λαμπιόνια και μπαλίτσες στα ντεκόρ των καναλιών,οι παράσιτες τηλεπερσόνες σαλιαρίζουν γενικότητες έγνοιας και χύνουν παγκόσμια αγάπη σιρόπιασμα κι αγαλίαση σερβιρισμένη προβληματισμούς,τ'αγνά τους αισθήματα ξεφτίζουν όταν ξεφεύγει λίγη δόση πραγματικότητας,στους διαγωνισμούς των 090 αναγκάζονται φέτος να μοιράζουν γαλοπούλες κι αρνιά,σόμπες πέλετ και θερμοπομπούς με λάμπες χαλαζία για οικονομική χρέωση και προσκλήσεις δύο εισιτήρια στην τιμή τού ενός για φαντασμαγορικά μιούζικαλ που ξεπέσαν σε λα'ι'κές απογευματινές μειωμένου κόστους,οι νοικιασμένες τους τουαλέτες καταχρεωμένων μόδιστρων μυρίζουν ναφθαλίνη στις περασμένες γκλαμουριές που διηγώντας τες να κλαις,αν και κάποια σαχλοκούδουνα κακολογούν πάλι όσους "μιζεριάζουν και γκρινιάζουν" αυτές τις "άγιες" μέρες,αντί να ξεσκάζουν/γλεντήσουν/διασκεδάσουν/γιορτάσουν/ξεφαντώσουν,σιγά μην ντραπούν να επιδεικνύουν ότι αντέχουν ακόμα να κρεπαλιάσουν,η χρυσόσκονη της σνιφαρισμένης τους ματαιοδοξίας έχει ακόμα χώρο,ακόμα πολλοί οι βολεμένοι ώστε να γεμίσουν οι ιλουστρασιόν σελίδες με ταξίδια,ρεβεγιόν,γκαλά,πίστες σκι και πίστες γαρυφαλουίσκι και πιατέλες χαβιάρι
-μόνο ο ήχος στο άνοιγμα τής σαμπάνιας φέτος θ'ακούγεται πιο φελλός από ποτέ...
Όλο το βάρος τού κόσμου βαριά πλάκα Χριστούγεννα συντρίμια πάνω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου