Αντέχουμε την αλήθεια;
Η Μανωλάδα δεν είναι η εξαίρεση - είναι ο κανόνας.
Κι ο Κανόνας είναι μια Πατρίδα χαμένη στον εύκολο δρόμο,στη ζωή των ενστίκτων και την αντίδρασή μας ως πρωτόγονων, σε ηθική,σκέψη και συμπεριφορά.
Εγωιστική αίσθηση ανωτερότητας - παντελή άγνοια βασικών κανόνων σύγχρονης και δημοκρατικής κοινωνίας.
Κάθε διαφορετικότητα εξοστρακισμένη,μισερή,μια βαρβαρότητα για μας,τους Μοναδικούς και Καθαρούς Έλληνες.
Οι Χριστιανοί κι όλοι οι Αλλόθρησκοι.
Οι Λευκοί κι οι Αράπηδες.
Οι Ντόπιοι κι οι Λαθρομετανάστες.
Οι Άντρες κι οι Αδερφάρες.
(Οι Φυσιολογικοί κι οι Ανώμαλοι.)
Δικαίωμά μου τα πάντα - υποχρέωσή μου καμιά.
Εκτός νόμου γιατί το γουστάρουμε,το δίκαιο τού ισχυρού,τού κτηματία,του πλούσιου,τού εργοδότη,τού αφεντικού.
" Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; "
-παντού,σε κάθε σύγκρουση,διαφωνία,διαμάχη,ή και σε μια απλή βόλτα και κουβέντα.
Ξερόλες.
Απόλυτοι.
Σιγουράτζες.
Πουθενά η διαλεκτική -κι η διαλλακτικότητα,
ο σεβασμός-κι η κατανόηση.
Δεν μάθαμε ν'ακούμε κι ούτε να συζητάμε.
Δεν ανεχόμαστε αντίθετη γνώμη - τη θεωρούμε και προσωπική προσβολή.
Καυγάς,φωνές,επιθετικότητα
- "το αίμα μού ανέβηκε στο κεφάλι".
Καμιά αναγνώριση προσωπικής ευθύνης,συμμετοχής στην κοινωνική και πολιτική διαμόρφωση συνειδήσεων.
Τα προνόμια και τα κεκτημένα δικά μας,οι φόροι,οι εισφορές κι η συμμετοχή,των άλλων.
Πρώτο τραπέζι πίστα,επίδειξη,μεγαλοπιάσιμο,υπερφίαλη μεγλοπρέπεια νεοπλουτίστικης αλαζονίας.
Μεγαλο'ι'δεατισμός,ακραίος εθνικισμός,μισερός απομονωτισμός.
Εμείς παντού περιζήτητοι,έξυπνοι,παντογνώστες - οι άλλοι πάντα εχθροί,ηλίθιοι,βρωμιάρηδες.
Πήραμε μεζονέτα με κήπο,τζάκι και τζακούζι
(πώς την είπε ο φοροτεχνικός κι ο δικηγοράκος μας την οφσορίτσα,δεν θυμάμαι)
- χαρίσαμε το θερμοκήπιο με τις κατσαρίδες σ'ανασφάλιστους εργάτες/ζώα και μάς κάνουν τη χάρη να μη σπάμε τη μέση και τα νυχάκια μας κι ας γδέρνουμε την ανάσα τους,όχι,εμείς ρατσιστές δεν είμαστε,αυτοί είναι άπλυτοι.
'Ολοι οι ξένοι ληστές,βιαστές κι αγροίκοι - να πέφτουμε απ'τα σύννεφα κάθε "καλής γειτονιάς" όταν ανακαλύπτονται εδώδιμοι παιδεραστές,τερατοσύζηγοι που γαμούν και δέρνουν (μεταφορικά και κυριολεκτικά),απορούμε με τους μιζαδόρους και τους διεφθαρμένους,ποτέ εμείς,πεντακαθαρίδηδες!(το φακελάκι και με νόμο "δείγμα ευγνωμοσύνης")
Ο εργασιακός μεσαίωνας για τα φτωχαδάκια και τους μισθωτούς ανεπρόκοπους,για το πενιχρό μας απολυτήριο λυκείου και το πλαστό πτυχιάκι λόουερ πάντα λέγαμε δεν θα έρθει για μας κι αν τα τελευταία γαμωχρόνια τού καταραμένου μνημονίου έγινε η σιωπηλή μας πραγματικότητα κι ανάγκα και οι θεοί πείθονται να σκύβουν κεφάλι,σιγά μη νοιαστούμε και για τους Μπαγκλαντές,πια,σκασίλα μας.
(εγγυάται και για μας και γι "αυτούς" να ελέγχει τους νόμους ο κάθε περίλυπα θλιβερο Βρούτσης...)
Η σνεχιζόμενη εξαθλίωσή μας γίνεται ιδεολογία-λίπασμα για σαλεμένους ακροδεξιούς και γιγαντώνεται πλειοψηφικά στο κατεστραμένο μας μικροαστικό όνειρο.
Η Χρυσή Αυγή είναι το δώρο μας στην εξέλιξη ενός έθνους,χάρισμα στο μέλλον των παιδιών μας
-εμείς τη γιγαντώνουμε,
μαγκιά και κλανιά μας,αντριλίκι,θρασύτητα και χυδαιότητα,
τσαμπουκαλίκι και κουτοπονηριά,
ζηλοφθονία κι αλητεία,
αγένεια,κλειδαρότρυπα,κουτσομπολιό και φοβικότητα,
συνομωσιολογία και φαντασιοπληξία,
ανεντιμότητα και κλεφτροαπομύζηση,
κυνισμός και σαχλαμάρα,
σκυλάδικο και ψευτοηρωισμός
-Μανωλάδα,Ελλάδα σου είμαι το σκοτάδι και σού μοιάζω!
Κι απ'τις γενικότητες στο παράδειγμα,πραγματικό πρόσωπο,τόσο χαρακτηριστικό και βίαια αληθινό.
Τον ακούω σιωπηλός.
Μ'ενθουσιασμό ζητωκραύγαζε για τους...
"φασίστες εσύ τούς λες,είναι οι αληθινοί Έλληνες,αυτοί θα τον ξεβρωμίσουν τον τόπο απ'τις λουλούδες τους κλεφτοπολιτικάκηδες,όλοι τους λαμόγια και κλάνουν μέντες στους κασιδιαρηδομπαρμπαρούσηδες"...
Δεν έχει σημασία τ'όνομά του,αλλά μερικά στοιχεία τής ζωής του,απαραίτητα...
...έχει ένα εστιατόριο που αν μπει μέσα το Υγειονομικό θα τού το κλείσει σε ένα λεπτό,η λίγδα έχει φτάσει στα πόμολα τής εξόδου,οι τοίχοι έχουν αλλάξει χρώμα απ'τη βρωμιά και στην τουαλέτα του κάνουν πάρτυ τα ποντίκια (και στο σπίτι του φυσικά, μαζί με τις ψείρες),εννοείται και δεν κόβει αποδείξεις,ανάθεμα αν έχει ανοίξει την ταμειακή μια φορά,ό,τι μπορεί ληξιπρόθεσμο και θα δούμε,δέρνει τη γυναίκα του χρόνια,όταν μπεκροπίνει κι όταν δεν τού δίνει λεφτά για να παίξει χαρτιά,τα δανεικά στην τσόχα,πάντρεψε με τιμή και δόξα την 14χρονη κόρη του μ'έναν σαραντάχρονο και δεν δήλωσε το θάνατο τού πατέρα του για να παίρνει η μάνα του τη σύνταξη,ευτυχώς στα κωλόμπαρα που συχνάζει δεν τού πρήζει κανείς τ'αρχίδια.
Δεν έχει σημασία ποιος και πού,φοβάμαι τόσο χαρακτηριστικός τύπος,αυτή η φτήνεια κι η βιαιότητα τής σιγουριάς τού ακαταδίωκτου και του περήφανου λεβεντομαλάκα,που μιλά πλέον ανοιχτά για τον φασίστα μέσα του,που αφήνει να εκδηλώνονται καμάρι του οι σκέψεις κι οι συμπεριφορές του,ωραίος ως Έλλην,οικογενειάρχης συμμετέχων στη μαυρίλα των καιρών,αποενοχοποιημένο καφριλίκι.
Καθρέφτες παντού.
Τιμωρία και καημός μας.
Δεν υπάρχει ελπίδα καμιά.
Η Μανωλάδα δεν είναι η εξαίρεση - είναι ο κανόνας.
Κι ο Κανόνας είναι μια Πατρίδα χαμένη στον εύκολο δρόμο,στη ζωή των ενστίκτων και την αντίδρασή μας ως πρωτόγονων, σε ηθική,σκέψη και συμπεριφορά.
Εγωιστική αίσθηση ανωτερότητας - παντελή άγνοια βασικών κανόνων σύγχρονης και δημοκρατικής κοινωνίας.
Κάθε διαφορετικότητα εξοστρακισμένη,μισερή,μια βαρβαρότητα για μας,τους Μοναδικούς και Καθαρούς Έλληνες.
Οι Χριστιανοί κι όλοι οι Αλλόθρησκοι.
Οι Λευκοί κι οι Αράπηδες.
Οι Ντόπιοι κι οι Λαθρομετανάστες.
Οι Άντρες κι οι Αδερφάρες.
(Οι Φυσιολογικοί κι οι Ανώμαλοι.)
Δικαίωμά μου τα πάντα - υποχρέωσή μου καμιά.
Εκτός νόμου γιατί το γουστάρουμε,το δίκαιο τού ισχυρού,τού κτηματία,του πλούσιου,τού εργοδότη,τού αφεντικού.
" Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; "
-παντού,σε κάθε σύγκρουση,διαφωνία,διαμάχη,ή και σε μια απλή βόλτα και κουβέντα.
Ξερόλες.
Απόλυτοι.
Σιγουράτζες.
Πουθενά η διαλεκτική -κι η διαλλακτικότητα,
ο σεβασμός-κι η κατανόηση.
Δεν μάθαμε ν'ακούμε κι ούτε να συζητάμε.
Δεν ανεχόμαστε αντίθετη γνώμη - τη θεωρούμε και προσωπική προσβολή.
Καυγάς,φωνές,επιθετικότητα
- "το αίμα μού ανέβηκε στο κεφάλι".
Καμιά αναγνώριση προσωπικής ευθύνης,συμμετοχής στην κοινωνική και πολιτική διαμόρφωση συνειδήσεων.
Τα προνόμια και τα κεκτημένα δικά μας,οι φόροι,οι εισφορές κι η συμμετοχή,των άλλων.
Πρώτο τραπέζι πίστα,επίδειξη,μεγαλοπιάσιμο,υπερφίαλη μεγλοπρέπεια νεοπλουτίστικης αλαζονίας.
Μεγαλο'ι'δεατισμός,ακραίος εθνικισμός,μισερός απομονωτισμός.
Εμείς παντού περιζήτητοι,έξυπνοι,παντογνώστες - οι άλλοι πάντα εχθροί,ηλίθιοι,βρωμιάρηδες.
Πήραμε μεζονέτα με κήπο,τζάκι και τζακούζι
(πώς την είπε ο φοροτεχνικός κι ο δικηγοράκος μας την οφσορίτσα,δεν θυμάμαι)
- χαρίσαμε το θερμοκήπιο με τις κατσαρίδες σ'ανασφάλιστους εργάτες/ζώα και μάς κάνουν τη χάρη να μη σπάμε τη μέση και τα νυχάκια μας κι ας γδέρνουμε την ανάσα τους,όχι,εμείς ρατσιστές δεν είμαστε,αυτοί είναι άπλυτοι.
'Ολοι οι ξένοι ληστές,βιαστές κι αγροίκοι - να πέφτουμε απ'τα σύννεφα κάθε "καλής γειτονιάς" όταν ανακαλύπτονται εδώδιμοι παιδεραστές,τερατοσύζηγοι που γαμούν και δέρνουν (μεταφορικά και κυριολεκτικά),απορούμε με τους μιζαδόρους και τους διεφθαρμένους,ποτέ εμείς,πεντακαθαρίδηδες!(το φακελάκι και με νόμο "δείγμα ευγνωμοσύνης")
Ο εργασιακός μεσαίωνας για τα φτωχαδάκια και τους μισθωτούς ανεπρόκοπους,για το πενιχρό μας απολυτήριο λυκείου και το πλαστό πτυχιάκι λόουερ πάντα λέγαμε δεν θα έρθει για μας κι αν τα τελευταία γαμωχρόνια τού καταραμένου μνημονίου έγινε η σιωπηλή μας πραγματικότητα κι ανάγκα και οι θεοί πείθονται να σκύβουν κεφάλι,σιγά μη νοιαστούμε και για τους Μπαγκλαντές,πια,σκασίλα μας.
(εγγυάται και για μας και γι "αυτούς" να ελέγχει τους νόμους ο κάθε περίλυπα θλιβερο Βρούτσης...)
Η σνεχιζόμενη εξαθλίωσή μας γίνεται ιδεολογία-λίπασμα για σαλεμένους ακροδεξιούς και γιγαντώνεται πλειοψηφικά στο κατεστραμένο μας μικροαστικό όνειρο.
Η Χρυσή Αυγή είναι το δώρο μας στην εξέλιξη ενός έθνους,χάρισμα στο μέλλον των παιδιών μας
-εμείς τη γιγαντώνουμε,
μαγκιά και κλανιά μας,αντριλίκι,θρασύτητα και χυδαιότητα,
τσαμπουκαλίκι και κουτοπονηριά,
ζηλοφθονία κι αλητεία,
αγένεια,κλειδαρότρυπα,κουτσομπολιό και φοβικότητα,
συνομωσιολογία και φαντασιοπληξία,
ανεντιμότητα και κλεφτροαπομύζηση,
κυνισμός και σαχλαμάρα,
σκυλάδικο και ψευτοηρωισμός
-Μανωλάδα,Ελλάδα σου είμαι το σκοτάδι και σού μοιάζω!
Κι απ'τις γενικότητες στο παράδειγμα,πραγματικό πρόσωπο,τόσο χαρακτηριστικό και βίαια αληθινό.
Τον ακούω σιωπηλός.
Μ'ενθουσιασμό ζητωκραύγαζε για τους...
"φασίστες εσύ τούς λες,είναι οι αληθινοί Έλληνες,αυτοί θα τον ξεβρωμίσουν τον τόπο απ'τις λουλούδες τους κλεφτοπολιτικάκηδες,όλοι τους λαμόγια και κλάνουν μέντες στους κασιδιαρηδομπαρμπαρούσηδες"...
Δεν έχει σημασία τ'όνομά του,αλλά μερικά στοιχεία τής ζωής του,απαραίτητα...
...έχει ένα εστιατόριο που αν μπει μέσα το Υγειονομικό θα τού το κλείσει σε ένα λεπτό,η λίγδα έχει φτάσει στα πόμολα τής εξόδου,οι τοίχοι έχουν αλλάξει χρώμα απ'τη βρωμιά και στην τουαλέτα του κάνουν πάρτυ τα ποντίκια (και στο σπίτι του φυσικά, μαζί με τις ψείρες),εννοείται και δεν κόβει αποδείξεις,ανάθεμα αν έχει ανοίξει την ταμειακή μια φορά,ό,τι μπορεί ληξιπρόθεσμο και θα δούμε,δέρνει τη γυναίκα του χρόνια,όταν μπεκροπίνει κι όταν δεν τού δίνει λεφτά για να παίξει χαρτιά,τα δανεικά στην τσόχα,πάντρεψε με τιμή και δόξα την 14χρονη κόρη του μ'έναν σαραντάχρονο και δεν δήλωσε το θάνατο τού πατέρα του για να παίρνει η μάνα του τη σύνταξη,ευτυχώς στα κωλόμπαρα που συχνάζει δεν τού πρήζει κανείς τ'αρχίδια.
Δεν έχει σημασία ποιος και πού,φοβάμαι τόσο χαρακτηριστικός τύπος,αυτή η φτήνεια κι η βιαιότητα τής σιγουριάς τού ακαταδίωκτου και του περήφανου λεβεντομαλάκα,που μιλά πλέον ανοιχτά για τον φασίστα μέσα του,που αφήνει να εκδηλώνονται καμάρι του οι σκέψεις κι οι συμπεριφορές του,ωραίος ως Έλλην,οικογενειάρχης συμμετέχων στη μαυρίλα των καιρών,αποενοχοποιημένο καφριλίκι.
Καθρέφτες παντού.
Τιμωρία και καημός μας.
Δεν υπάρχει ελπίδα καμιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου