Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ (εκλογές 1989)

Η πρώτη μου ψήφος...

...πρώτη φορά,χωρίς προφύλαξη,με το κεφάλι ψηλά και χαρά στην καρδιά...

...εικοσιτρία χρόνια πριν,θυμάμαι σκαστός να φεύγω απ'το Στρατόπεδο για να πάω στην πρώτη ανοιχτή συγκέντρωση,είκοσι χρονών,υπηρετούσα στις Φέρρες κι ο επιλοχίας μου ήτο Κνίτης κι εγώ παιδί ευαίσθητο,μ'αγωνίες,ανέμελος,χωρίς ανταλλακτική κουτοπονηριά,για μια θεσούλα,ένα διορισμό ή καμιά μίζα,υπερηφάνως ήθελα τη Μεγάλη Ενωμένη Αριστερά και διάβαζα πρώτη φορά μαζί Αυγή και Ριζοσπάστη αν και γούσταρα περισσότερο την Ελευθεροτυπία για τον Βότση αλλά και τον Φρέντι Γερμανό και παίρνω ταξί να κατέβω Αλεξανδρούπολη,μισή ώρα δρόμο κι άκουγα στο γουώκμαν κασέτα με τα καινούργια τραγούδια του κουρεμένου Σαββόπουλου που πρότεινε Μητσοτάκ για να μαζέψει τα λασπόνερα του Αντρέα
- στη γεμάτη πλατεία συνωστισμός κι αέρας αναμονής και προσδοκίας για να βγει στο μπαλκόνι ο αγαπημένος μου Κύρκος,να μιλήσει για τον,ενιαίο τότε,Συνασπισμό τής Αριστεράς και τής Προόδου βεβαίως βεβαίως...

...κι εγώ ήμουν εκεί,ενθουσιασμένος και συγκινημένος άκουγα τον ύμνο τής Χαράς και φυσικά ο Λεωνίδας έπαιξε φυσαρμόνικα και νόμιζα μπορούμε ν'αλλάξουμε τον κόσμο,Όλοι Μαζί,αδελφωμένοι,πεισμωμένοι,αποφασισμένοι,να εναντιωθούμε στη Διαφθορά,τον ωχαδελφισμό,την Ανηθικότητα τής Διαβρωμένης σκυλοΕλλάδας της αρπαχτής,τού λα'ι'ικισμού και τη δυσωδία τού τυχοδιωκτικού φασίζοντα Αυριανισμού - κινδύνευα με φυλακή αν μ'έβλεπε κανείς,αλλά ήμουν δακρυσμένος,φουντωμένος που μετείχα σε κάτι αληθινό κι ωραίο...

...Κυριακή πρωί των εκλογών (τού... Βρώμικου'89) φτάνουμε λασπωμένοι με τα στρατιωτικά οχήματα Στάγιερ στην Κομοτηνή...βλέπετε τα ελληνικά στρατά χρησιμοποιούνται ως Εθνικού Σκοπού όργανα αλλοίωσης...πληθυσμιακού αποτελέσματος...ψηφίζουμε άπαντες Ροδόπη,αυξάνοντας τον...χριστιανικό αριθμό έναντι τού μουσουλμανικού...κι έτσι έχουμε όλοι χαρτί ότι δώσαμε ψήφο σε...Γυναικεία Εκλογικά Τμήματα
...και το βράδυ είμαστε στο ΚαΨιΜί να δούμε Αποτελέσματα κι η Μεγάλη Λα'ι'κή Πλειοψηφία δεν ήρθε ποτέ...

Χτες βράδυ έβλεπα τη συγκέντρωση τού ΤσεΤσίπρα
-ο Μανώλης Γλέζος χαιρετούσε ομιλώντας την παλαιολιθική νοσταλγία ενός ατελείωτου Αγώνα κι η Μαυρόασπρη ομιλία ολοκληρώθηκε μουσικά με "λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα"
...Μίκης και Φαραντούρη δονούσαν την ατμόσφαιρα με λόγο διχαστικό και πολεμικό στην...Ομόνοια - και θα τρίζαν τα κόκκαλα τού Λεωνίδα και του Φλωράκη φαντάζομαι

...χρόνια ατέρμονων συζητήσεων,αναλύσεων,αποτυχιών,ψεμάτων,φαντασιώσεων,χαμένων ευκαιριών,αλλοιωμένων συνειδήσεων,παραγοντισμών,μονολιθικοτήτων,διαψεύσεων
-όλα τα Τείχη των Ψευδαισθήσεων έπεσαν,ήρθε και ο μαγικός πλανήτης Παγκοσμιοποίηση και το Γρήγορο Ίντερνετ...αλλά η Αριστερά εκεί,στα ίδια,αραχνιασμένη,αναλλοίωτη,
μια Γεροντοκόρη στο Ράφι τής Εξέλιξης.

...και μού'ρχονται πάλι τα κλάματα...όχι γιατί πάτησα πια τα 43 κι απ'το μακρινό 1989 οι συσσωρευμένες απώλειες κι απογοητεύσεις χτύπησαν φλέβα κι όχι γιατί οι φίλοι μεγάλωσαν και φύγαν και χάθηκαν και το στρατόπεδο στην Καβησό έκλεισε και μεταφέρθηκε κι οι σύντροφοι που πουλούσαν Ριζοσπάστη ψηφίζουν Δράση...

- αλλά γιατί είναι 2012 κι η Ελπίδα μιας Καλύτερης Ζωής δεν μπορεί να έχει μουμιοποιηθεί σε παρωχημένο παρασκευαστή πρακτικών,τρόπων,σχεδίων,ιδεών,σκέψεων,προσώπων και πρακτικών καθηλωμένων στο 1950 - έ λ ε ο ς !...
...στα πόσα χέρια ο κοψοχέρης παίρνω Σύνταξη Αντιστασιακού;

(κειμενάκι αφιερωμένο...
-στην Τ. Σ.,σύζυγο σήμερα Π.Δ.,που τη θυμάμαι με μια κιθάρα κι ένα χαμόγελο να "μαλώνουμε" ώρες για τα τραγούδια που θα πούμε στη σχολική γιορτή τού Πολυτεχνείου / έχω να τη δω και να την ακούσω απ'το 1986...
-στον άφαντο απ'το 1996 παλιόφιλο Μ. που ξημεροβραδιάζαμε ώρες ξεκοκκαλίζοντας εφημερίδες,περιοδικά και βιβλία και στις εκλογές πορωνόμασταν ψάχνοντας την Αλήθεια των Καιρών που κάποτε θ'ανέτειλαν τον ήλιο Κόκκινο...
-και στον αγαπημένο μου συνταξιδιώτη Π. που νοιάζεται πάντα να μείνουμε ΄Ανθρωποι,μακριά απ'την αλητεία των βολεμένων κι απέναντι από κάθε Εξουσία /και...γαμώτο!...δε θα δούμε μαζί τ'αποτελέσματα φέτος σπίτι με πατατάκια,κρασάκια και φρουτάκια τής Φ....)

...για ποια Αριστερά ονειρευόμασταν οι Αφελείς ρε παιδιά...το καινούργιο σε ποια ζωή θα το ζήσουμε;..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου