ΠΟΣΟ ΚΡΑΤΑ ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ;

Θα ήθελα νά'μουν από μια πλευρά την ώρα των συσκέψεων...
βαρύγδουπες οι αναγγελίες των συναντήσεων..."σήμερα ο Πρωθυπουργός είχε συνάντηση διαρκείας 145 λεπτών με..."...τί λένε; όταν κλείνουν οι πόρτες,σβήνουν τα φλας κι οι κάμερες; δεν μπορεί να έχουν τόσο πομπώδες ύφος,τόσο δήθεν στιβαρό,αγέρωχο,αποφασισμένο...δε γίνεται να μη βλέπουν πως το εθνοπλεούμενό μας καραβοτσακίζεται,δεν μπορεί να μη φοβούνται (εδώ είμαστε σίγουροι πως ήταν έτοιμη η πτήση ελικοπτέρου Μαξίμου-Μασαχουσέτη για τον Γ(κ)ΑΠ μας)...ιδρώνουν άραγε; αγχώνονται; έχουν κατάθλιψη;...αυτά τα τρία συμπτώματα που περνάμε όποτε λήγει ένας λογαριασμός,όποτε έρχεται μια έκτακτη εισφορά,όταν δε βγαίνει ο μήνας...τα νιώθουν; ή μήπως όντως η Εξουσία σε κάνει και κυριολεκτικά Παχύδερμο;

Θα ήθελα νά'μουν από μια πλευρά όταν γυρίζουν σπίτι τους...
...βγάζουν τη γραβάτα και λύνουν τη ζώνη,φορούν πυζάμες κι απλώνουν τα πόδια απ' τον καναπέ...τί κουβεντιάζουν με τις/τους συντρόφους τους; τί τούς ρωτούν για μια μέρας δουλειά; συνειδητοποιούν το βάρος των ευθυνών; τη συντριβή που προκάλεσαν σε δέκα εκατομύρια πολίτες; έχουν τη ζάλη,τον πονοκέφαλο και τον πανικό μας; βάζουν τα κλάματα λέγοντας "αγάπη μου,δεν θα τα καταφέρουμε!" ; έμεινε ίχνος αισθήματος και τσίπας ή είναι παγοκολώνες στην αμέριμνη βεβαιότητά τους πως οι ίδιοι έχουν εισοδήματα για να ζήσουν δέκα ζωές κότα,χωρίς το φόβο τής φτώχιας και τού φοροκυνηγητού;

Θά'θελα νά'μουν δίπλα τους όταν φτάνουν Βρυξέλες και συναντιούνται με τους "μεγάλους"...
τρέμουν την Άγκελα ή τη γλείφουν με την κουτοπονηριά τού επαρχιώτη για καβάτζωμα χρόνου; γνωρίζουν πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα; έχουν σχέδια επαφών και προτεραιότητες και πλάνο στήριξης με συμμαχίες εθνών με ίδια προβλήματα; μπορούν να μυρίσουν κλίμα και να φτιάξουν σχέδιο; ξέρουν ποιο θα είναι το επόμενό τους βήμα ή αερολογούν; σοβαρολογούν όταν υπόσχονται ή  θεωρούν θα σκαπουλάρουν την ευθύνη κορο'ι'δεύοντας; έχουν αγωνία αν τους εμπιστεύεται κανείς; έχουν χτυπήσει τη γροθιά τους στο τραπέζι λέγοντας "φτάνει!" ; έχουν και το θάρρος να πουν συγγνώμη; και μια ειλικρινών προθέσεων βοήθεια όταν κάτι αγνοούν;

Θα ήθελα να καταλάβω αν έχει μείνει σπιθαμή νου και ψυχής για το τί σημαίνει για το Μέσο Άνθρωπο όλο αυτό το σκηνικό Τρόμου των τριών τελευταίων χρόνων...αν μπορούν να φέρουν νόμους/διατάγματα/αποφάσεις με γνώμονα το  π ρ α γ μ α τ ι κ ό  κ ο ι ν ό  σ υ μ φ έ ρ ο ν,αφήνοντας μικροκομματισμούς,αναβλητικότητες,παροχολογίες,παραθυράκια,προσοδοφόρα παραρτήματα και νομικισμούς για ένα οργανωμένο πλάνο,βήμα βήμα,μήνα μήνα,προσπάθεια τη προσπάθεια,κατανοητά,ανεκτικά,στην εισοδηματική πραγματικότητα τού μισθοσυντήρητου Έλληνα - αν ακουμπά κάποια ευαισθησία τους τον Άνθρωπο πέρα απ' τους Αριθμούς των καλοκουρδισμένων μηχανισμών τού Διεθνούς Πολιτικού και Τραπεζιτικού Συστήματος.

Δεν είμαστε ρολόγια ακριβείας και μηχανάκια παραγωγής,κουρδισμένα παιχνίδια στο τραπέζι ακλόνητων υποχρεώσεων...οι κοινωνίες θέλουν ανάσα,ήλιο,χαμόγελο,προοπτική,αξιοπρέπεια,ζωή στέρεη,ελπίδα - όλοι οι υψηλά ιστάμενοι απομυζούν ασύλληπτα ποσά για να ηγούνται μιας Ένωσης (θεωρητικά) με σκοπό τους να οδηγήσουν τους λαούς τους σ' ένα Καλύτερο Αύριο...η Ευρώπη όπως τη φανταστήκαμε,μια Ιδέα για διεθνή Αλληλεγγύη,ανταποδοτικότητα,ανταλλαγή πολιτισμών,κοινοκτημοσύνη εμπειριών,συναδέλφωση,αλληλεπίδραση,εξοικείωση διαφορετικών θρησκειών/μύθων/λογικής/καθημερινότητας/παραδόσεων...υπάρχει γι αυτούς ή παθιάζονται μοναχά για έναν κερδοφόρο Ισολογισμό;

...νομίσαμε πως "όλος ο Κόσμος μια Καρδιά" και κατάντησε Κολοσσαίο χουλιγκανοκερκίδα μ'εξαγριωμένο πλήθος και στην αρένα πεινασμένα λιοντάρια κατάσαρκα κατασπαράζουν τ' ασήμαντα θύματα,τούς απλούς ανθρώπους...
- ποιος θα μάς δώσει ξανά ένα Όνειρο να το πιστέψουμε στ' αλήθεια;