Μια γυναίκα που ώς το 1989 ζούσε απομονωμένη στον κομμουνιστικό παράδεισο τού ενός κόμματος υπεράνω Όλων κι ούτε έπαιρνε μυρωδιά για μια Ευρώπη που μεγάλωνε στο όραμα κοινής πολιτικής αντιμετώπισης των προβλημάτων των Ενωμένων λαών της.
Ένας άντρας γεροντοκαψούρης διάσημης τραγουδομοντέλας,απόλυτα υπερφίαλος στον εγωισμό τής σωβινιστικής υπερπροστάτιδος ιδεολογίας Διαφωτισμού,εγωπαθής στον καθρέφτη του ρωτά αν υπάρχει ομορφότερος και ψηλότερος Ηγέτης Καθοδηγητής.
Κι ένας κοσμοπολίτης διπλωμάτης καριέρας που εμπιστεύεται μόνο τις διεθνείς του σχέσεις ως απόλυτο όπλο επίλυσης των ασθενειών ενός γιγαντωμένου δημοσίου αρρώστου,φαντασιόπληκτος πως μόνο η προσωπική του γοητεία κι ευγένεια επί των διασκέψεων και φόρουμ ανά την υφήλιο είναι αρκετά για ν' αποσιωπηθεί η κακοδιαχείρηση κι η ανυπαρξία οργανωμένου σχεδίου για τη ρημάδα την καθημερινότητα.
Η Μέρκελ. Ο Σαρκοζί. Ο Γιώργος.
Και το μπάχαλο τής εποχής τού Κουρέματος.
Η γερμανική υπεροψία κι απληστία. Η γαλλική μεγαλομανία. Η ελληνική καπατσοσύνη.
Και μαζί ένας Μπερλουσκόνι γελωτοποιός πορνόγερος υπηρέτης τής παραμαφιόζικης ανεξέλεγκτης τηλεβίζιτας,
η αλλοίθωρη περιχαρακωμένη ματαιόδοξη αριστοκράτισσα Βρετανία,
η ουτοπική φαλιρισμένη υπερτουριστικά κορεσμένη Ισπανία,
οι κρυπτολοκληρωτικές,κρυπτοφασίζουσες,ενεργειακά αυτόνομες πλούσιες Βόρειες και Σκανδιναυικές χώρες
κι οι νέες παρασοβιετικές αλαζονίες των νέων υπηρετριών χωρών της προστάτιδος Γερμανίας εν αγνοία ιστορικά της έννοιας αλληλεγγύη με υποχρεώσεις...
-ένα Μπουλούκι,μια Ήπειρος παραπαίουσσα,στη δύση όλων των βεβαιοτήτων,παραδομένες στο γίγαντα τής τραπέζης Φρανκφούρτης,χρηματοπιστοτικών αποφάσεων μακριά των λα'ι'κών αναγκών,των πολιτών τους που άγονται και φέρονται από εθνικιστικούς μύθους,παρελθοντικές μεγαλοσύνες,αταξικές διαρθρωτικές αγκυλώσεις και ταλαιπωρημένες αγωνιστικές υπερφίαλες ματαιώσεις...
-η Ευρώπη γερνά,ξεφτίζει,απολογείται και διαλύει το μύθο της,
η Κοινωνία των Εθνών μια καρικατούρα που μισούν η μία την άλλη,απεχθάνεται την αλληλοστήριξη,υπονομεύει την αλληλεγγύη,αρνείται την κοινή μοίρα,χάνει το παιχνίδι από Κίνα,Ινδία κι ανεπτυσσόμενες πρώην τριτοκοσμικές - όλα τού πολιτισμού των ανθρώπων της στην πυρά,
αυτά κι αν είναι κεκτημένα διακαιώματα χαντακωμένα οριστικά- κι όποιος αντέξει...
Εδώ,στη βαλκανική μας ανατολίτικη ένδοξη κατάρρευση,μπορούμε ν' αλληλοφαγωθούμε χωρίς κόπο και χωρίς τις προστάτιδες δυνάμεις,επιτηρητές και ζώνες επιρροής,έχουμε την ευχαρίστηση να βάλουμε το δικό μας λουκέτο πριν μάς στείλουν το (μεταφρασμένο) χαρτί έξωσης...
-κάθε σύστημα Εξουσίας, πολιτικό/οικονομικό/εκπαιδευτικό/δικαστικό/ιατρικό/συνδικαλιστικό/μηντιακό/επιχειρηματικό,
άπαντες φουλ τού Άλφα...ανώριμοι/άμαθοι/ανύπαρκτοι/ανόητοι/ανιστόρητοι/άβουλοι/αβέβαιοι/αναξιοπρεπείς/αδιάντροποι/αδηφάγοι/αδρανείς/άτολμοι/ακαταίσχυντοι/αλλοπρόσωποι/αναξιόχρεοι...
...αναπόδραστα ως γεννήτορες τού προβλήματος αν και παριστάνουν τούς μάγους των λύσεων σέρνουν όλοι μαζί το δοκιμαζόμενο λαό σε μια περιπέτεια καταστροφής,μάς διαλύουν καταχρεωμένους,απελπισμένους και φοβισμένους...
- η πυξίδα απομαγνητισμένη και το πλοίο βολοδέρνει στ' αφρισμένα μελλούμενα με ξεφούσκωτα τα σωσσίβια και τρύπες στις βάρκες κι ανιδείκευτο προσωπικό σε βέβαιο πνιγμό...
(ή μήπως προτιμάτε ελεύθερη πτώση με χαλασμένο αλεξίπτωτο;)
-τουλάχιστο θα έχουμε και την ψωροπερηφάνια παρηγοριά κι αρχοντοχωριατισμό,πως πήραμε μαζί μας στον πάτο το Σύμπαν ολόκληρο..
...τί σημασία έχει αν μόνοι μας ή με παρέα ζήσαμε το ίδιο εφιαλτικό όνειρο και ξυπνάμε με το ημερολόγιο να λέεει ακόμα 2011,αλλά τη ζωή μας να (κατρα)κυλά στο 1950;
Ένας άντρας γεροντοκαψούρης διάσημης τραγουδομοντέλας,απόλυτα υπερφίαλος στον εγωισμό τής σωβινιστικής υπερπροστάτιδος ιδεολογίας Διαφωτισμού,εγωπαθής στον καθρέφτη του ρωτά αν υπάρχει ομορφότερος και ψηλότερος Ηγέτης Καθοδηγητής.
Κι ένας κοσμοπολίτης διπλωμάτης καριέρας που εμπιστεύεται μόνο τις διεθνείς του σχέσεις ως απόλυτο όπλο επίλυσης των ασθενειών ενός γιγαντωμένου δημοσίου αρρώστου,φαντασιόπληκτος πως μόνο η προσωπική του γοητεία κι ευγένεια επί των διασκέψεων και φόρουμ ανά την υφήλιο είναι αρκετά για ν' αποσιωπηθεί η κακοδιαχείρηση κι η ανυπαρξία οργανωμένου σχεδίου για τη ρημάδα την καθημερινότητα.
Η Μέρκελ. Ο Σαρκοζί. Ο Γιώργος.
Και το μπάχαλο τής εποχής τού Κουρέματος.
Η γερμανική υπεροψία κι απληστία. Η γαλλική μεγαλομανία. Η ελληνική καπατσοσύνη.
Και μαζί ένας Μπερλουσκόνι γελωτοποιός πορνόγερος υπηρέτης τής παραμαφιόζικης ανεξέλεγκτης τηλεβίζιτας,
η αλλοίθωρη περιχαρακωμένη ματαιόδοξη αριστοκράτισσα Βρετανία,
η ουτοπική φαλιρισμένη υπερτουριστικά κορεσμένη Ισπανία,
οι κρυπτολοκληρωτικές,κρυπτοφασίζουσες,ενεργειακά αυτόνομες πλούσιες Βόρειες και Σκανδιναυικές χώρες
κι οι νέες παρασοβιετικές αλαζονίες των νέων υπηρετριών χωρών της προστάτιδος Γερμανίας εν αγνοία ιστορικά της έννοιας αλληλεγγύη με υποχρεώσεις...
-ένα Μπουλούκι,μια Ήπειρος παραπαίουσσα,στη δύση όλων των βεβαιοτήτων,παραδομένες στο γίγαντα τής τραπέζης Φρανκφούρτης,χρηματοπιστοτικών αποφάσεων μακριά των λα'ι'κών αναγκών,των πολιτών τους που άγονται και φέρονται από εθνικιστικούς μύθους,παρελθοντικές μεγαλοσύνες,αταξικές διαρθρωτικές αγκυλώσεις και ταλαιπωρημένες αγωνιστικές υπερφίαλες ματαιώσεις...
-η Ευρώπη γερνά,ξεφτίζει,απολογείται και διαλύει το μύθο της,
η Κοινωνία των Εθνών μια καρικατούρα που μισούν η μία την άλλη,απεχθάνεται την αλληλοστήριξη,υπονομεύει την αλληλεγγύη,αρνείται την κοινή μοίρα,χάνει το παιχνίδι από Κίνα,Ινδία κι ανεπτυσσόμενες πρώην τριτοκοσμικές - όλα τού πολιτισμού των ανθρώπων της στην πυρά,
αυτά κι αν είναι κεκτημένα διακαιώματα χαντακωμένα οριστικά- κι όποιος αντέξει...
Εδώ,στη βαλκανική μας ανατολίτικη ένδοξη κατάρρευση,μπορούμε ν' αλληλοφαγωθούμε χωρίς κόπο και χωρίς τις προστάτιδες δυνάμεις,επιτηρητές και ζώνες επιρροής,έχουμε την ευχαρίστηση να βάλουμε το δικό μας λουκέτο πριν μάς στείλουν το (μεταφρασμένο) χαρτί έξωσης...
-κάθε σύστημα Εξουσίας, πολιτικό/οικονομικό/εκπαιδευτικό/δικαστικό/ιατρικό/συνδικαλιστικό/μηντιακό/επιχειρηματικό,
άπαντες φουλ τού Άλφα...ανώριμοι/άμαθοι/ανύπαρκτοι/ανόητοι/ανιστόρητοι/άβουλοι/αβέβαιοι/αναξιοπρεπείς/αδιάντροποι/αδηφάγοι/αδρανείς/άτολμοι/ακαταίσχυντοι/αλλοπρόσωποι/αναξιόχρεοι...
...αναπόδραστα ως γεννήτορες τού προβλήματος αν και παριστάνουν τούς μάγους των λύσεων σέρνουν όλοι μαζί το δοκιμαζόμενο λαό σε μια περιπέτεια καταστροφής,μάς διαλύουν καταχρεωμένους,απελπισμένους και φοβισμένους...
- η πυξίδα απομαγνητισμένη και το πλοίο βολοδέρνει στ' αφρισμένα μελλούμενα με ξεφούσκωτα τα σωσσίβια και τρύπες στις βάρκες κι ανιδείκευτο προσωπικό σε βέβαιο πνιγμό...
(ή μήπως προτιμάτε ελεύθερη πτώση με χαλασμένο αλεξίπτωτο;)
-τουλάχιστο θα έχουμε και την ψωροπερηφάνια παρηγοριά κι αρχοντοχωριατισμό,πως πήραμε μαζί μας στον πάτο το Σύμπαν ολόκληρο..
...τί σημασία έχει αν μόνοι μας ή με παρέα ζήσαμε το ίδιο εφιαλτικό όνειρο και ξυπνάμε με το ημερολόγιο να λέεει ακόμα 2011,αλλά τη ζωή μας να (κατρα)κυλά στο 1950;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου