Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ...ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ!

Η στιγμή που κλειδώνεις το σπίτι και φορτώνεις τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο τον Αύγουστο,είναι μια στιγμή ευτυχίας,νομίζεις πετάς,χαμογελάς σαν παιδί που τού χάρισαν ένα ταξίδι στα σύννεφα
- ήρθε η ώρα,διακοπές,φεύγω!,αμπαρώνω και βγάζω στο λιοπύρι το χειμώνα να καεί εκεί που σκάει το κύμα,στην ψευδαίσθηση πως φέτος θα γίνει το θαύμα και θα μείνει για πάντα καλοκαίρι.

'Ολα τα ξεχνώ,αναμονή εντεκάμιση μήνες δύσκολοι,με πίεση,πανικό,σκασίλες,άγχοςαναποδιές,απώλειες - όλα τα ξεχνώ,πατάω γκάζι,δυναμώνω μουσική,
φιλί στο κορίτσι μου συνοδηγό,αγκαλιά ηλιοβασίλεμα κι ήρθε  ο καιρός που μετράς μόνο τ' αστέρια,πετάς ρολόι,κινητό,υπολογιστή,ώρα,μέρες,χρόνο,βάζεις ξυπνητήρι τζιτζίκια διαπασών,ανιηλιακό η σκιά των δέντρων και παγωμένες μπίρες ξαπλωτή αμμουδιά...

Επιτέλους! και κακώς είναι το τέλος μας χρονιάς Δεκέμβη,η πιο μεγάλη ώρα για ανασκόπηση,αποχαιρετισμό και ψαγμένο φινάλε τώρα!,είτε φεύγεις στ' αλήθεια είτε παραμύθια,ούτως ή άλλως κατεβάζεις διακόπτες,κόβεις επαφή και φαντάζεσαι μακροβούτια και δροσιές σ' ακρογιαλιές - φάρμακο κι ανάγκη σε σώμα και μυαλό...

...κι είχε τόση αρρώστεια συσσωρευμένο πόνο/χρόνο φέτος...γ ε ι α α α α α α!

Την ώρα που κοιτάζεις στον καθρέφτη τού αμαξιού τη γειτονιά να χάνεται,έρχονται αναμνήσεις για τα καλοκαίρια της ζωής που πέρασε...

/ γυρνάς παιδί στα ξέγνοιαστα χρόνια που όλα ήτανε παιχνίδι,μυρωδιά κεφτεδάκια και πατατούλες τηγανητές,η μαμά φωνάζει πως άμα φάμε πολύ δεν έχει μπάνιο το απόγεμα,ο μπαμπάς λαγοκοιμάται στο μπαλκονάκι και χαζεύει τη θάλασσα που ευτυχώς σήμερα δεν είχε τσούχτρες και θα ξαναπάμε μετά για βουτιές,να πάρουμε και ποδήλατο να πάμε για βαθιά νερά και πλάκες στα "μαύρα" και το βράδυ μάς έταξε παγωτό και θερινό σινεμαδάκι...

 ...πέρασαν αέρας οι πιτσιρικαναμνήσεις κι έχουν τόσο εκτυφλωτικό φως που τόσοι οριστικά απόντες λάμπουν ακόμα εδώ,ακόμα ζωντανοί,πάντα νέοι,όμορφοι,γελαστοί κι ονειρεύομαι πως αν έχει Παράδεισο θα είναι παραλία,σαν τη μέσα μας παιδικότητα.

/ παρέες πανηγύρια,ξενύχτια κι ανατολές μ' αγκαλιές,μοναξιές με φέτα καρπούζι μεσημέρι,σφηνάκι τεκίλα σλάμερ εκατό δραχμές,δεν έχουμε ηλεκτρικό στο κάμπιγκ και γκρινιάζεις που δε βράζουν τα μακαρόνια στο γκαζάκι τού καφέ,κιθάρες νύχτα στις φωτιές στην άμμο,τερατώδεις υποσχέσεις ζαχαρωμέλλοντος,αιώνιοι όρκοι φιλίας κι απόλυτοι καλοκαιρινοί έρωτες εφηβείας κι αρπαχτές σκνίπα στα μπαράκια και ποιος θα οδηγήσει που παραπατάς,ποδαράτοι και νυχτερινή βουτιά,έρχεται μπουρίνι,τέλεια βουτιά με κεραυνούς μες το νερό,επικίνδυνο και μ' αρέσει,θα πλημμυρίσει η σκηνή,δεν έσκαψες αυλάκι,ένα νησί χωρίς χάρτη,μόνη πυξίδα ένα σφουγγάρι η καρδιά,χωρίζουμε και ξαναφτιάξτε τα όσο χορεύετε,έλα ξημερώνει,μαζί πιο γρήγορα...

/ σλήπινγκ μπανγκ για δεκατρείς ώρες κατάστρωμα κι αλμύρα κι αλμυρή τιμή παζάρι στη Χώρα για ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρο,πάλι ψάχνεις γι απάτητο μονοπάτι και σού έχω ξαναπεί δεν υπάρχει έρημη παραλία τον Αύγουστο,δεν μπαίνω στη σπηλιά,σε πόση ώρα παγώνει το κρασί μέσα στη θάλασσα,ώτο στοπ κι όπου πας έρχομαι,παγωτό και καλαμαράκια,ρακόμελα και βότκες κι έχω φουσκάλες στην πλάτη,κάηκα,ωραία κατεβαίνουμε χίλια σκαλοπάτια,πώς ξανανεβαίνουν τρεις βαλίτσες πράγματα,αέρας στη βουνοκορφή κι αποζημίωση απέραντο γαλάζιο,σ' αγαπώ,βρήκες το άψαχτο μπαράκι στον κολπίσκο πάνω στ' αφρισμένα κύματα που ανάβουν προβολείς και παίζει μουσική όνειρο κι άφησέ με να πεθάνω εδώ,μ' ορίζοντα αυτό το χάσιμο...
...Ζωγράφου...Φαλάσαρνα...Μυλοπόταμος...Μούρος...Εγκρεμνοί...
σκόρπισέ με στάχτη εδώ να μείνω,τελευταία εικόνα βράχοι,δέντρα,νερό,εγώ κι εσύ ένα.
-----------
Δεν έχει σημασία αν ο χάρτης είναι πια μνήμες,που και φέτος θα τρέχουμε καλοκαιριάτικα,δουλειές,γιατροί,υποχρεώσεις,βοήθεια στους ταλαιπωρημένους μας ανθρώπους,λίγες βουτιές μικρών αποδράσεων,ο γύρος της Ελλάδας σε τρεις εβδομάδες να τα χωρέσουμε όλα -
δεν έχει σημασία,γαλάζια ψέματα,πάλι παιδιάστικα,ανέμελα,ξέγνοιαστα θα είναι όλα και πολλούς μήνες καλοκαίρι...είναι που φοβάμαι και έρχονται μαύρα σκοτάδια πάντα τον Αύγουστο...αλλά μην αφήσουμε να μάς χαλάσει πάλι η έγνοια την ανάσα...

-θα χαθώ για όσο κρατήσει ένα ψέμα, για να είναι πάλι ένα Μεγάλο Φωτεινό Καλοκαίρι
-παιδιά κι ερωτευμένοι,αυτό μένει.

Μαζί σου πάντα Καλοκαίρι.

Κλείσε την πόρτα,μην κοιτάς πίσω,είναι είκοσι μέρες χωρίς ειδήσεις,τηλεόραση,ραδιόφωνο,τηλέφωνο,παράτα τα όλα
-να προλάβουμε το φέρι,σ' αυτό το πέλαγος χρωστάμε,πληρότητα one way ticket...
-----------

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ κείμενο,θα "παγώσει" το κλικ σας δικτυοπαρέα...
μην ξεχάσω,ν' αλλάξω φωτογραφία στο από κάτω φόντο,θέλω μια σκέτη μπλε θάλασσα,κύματα η πέτρα να λειώνει,να παρασέρνονται οι παγωνιές,να μείνει βρεγμένη σκέψη έτσι,ώς το τέλος των διακοπών,τραγούδι κι ηχώ της απουσίας...κι ώσπου να γυρίσω
...ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ παίδες!,γεια ώς τις 29...πουθενά και πάντα αλλού στη θερινή μας τη στολή,καρδιά απλωμένη σε παραλία γυμνοί,μαγικά στον ήλιο κι ας καούμε να σωθούμε!

Καλοκαίρι . Η τελευταία μας ελπίδα -.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου