ΟΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ

Aποσυμπίεση.
Χρειαζόμαστε πάλι γαλανό ουρανό,γλυκό αεράκι,ήσυχα βλέμματα,ραστώνη κι ανέμελους μήνες.

Ο Χειμώνας είναι ανηλεής
-και κρατάει 7 χρόνια
-και δεν είναι φαγούρα,είναι λεηλασία,τυφώνας που ξεχερσώνει τις ζωές ταλαίπωρων ανθρώπων,μάς ξεσκίζει,μάς αποδιοργανώνει,μάς ρίχνει στα σκοτεινά ασυνείδητα μιας φρίκης πολεμικής,
με μανία να γνωρίσουμε φτώχεια,δυστυχία,ορφάνια και την αίσθηση τής απόγνωσης
-καθημερινότητα,να σκύψουμε το κεφάλι οριστικά,να είμαστε τα σκουπίδια της Δύσης,οι υποτακτικοί αφεντάδων και ξένοι στο ίδιο μας το σπίτι
-στην πατρίδα μας επαίτες,χωρίς χαμόγελο,χωρίς πίστη κι ελπίδα καλύτερης ζωής
//οι τελειωμένοι.

Κι αμέριμνοι οι Εκλεκτοί μας της Εξουσίας
συνεχίζουν να πειραματίζονται στου κασίδη το κεφάλι
//διαπραγματεύονται σκληρά κι έχουν σχέδιο//
-το έχουμε ακούσει τόσες φορές,
απ'το Καστελόριζο ώς τα Ζάππεια κι απ'τον πολύπλαγκτο Βενιζέλο ώς τον Νεανία Τσίπρα
και είναι πια το Εθνικό μας Ανέκδοτο

//σιχαμένα άχρηστα κι ανίκανα πλασματάκια,ο πολιτικός μας συρφετός μοιάζει παραδομένος σε μια χαύνωση απραξίας,αφέλειας κι υπόδουλης μεγαλοστομίας,
ένα μπουλούκι συμφεράτζας,ανίδεο,άτολμο,ανοργασμικό,άφαντο της αληθινής ζωής και των καημών των πολιτών τους,
βαριεστημένοι μεσήλικες σε ακαμψία πνεύματος,οράματος και προοπτικής,
μόνο μάσα και κουτάλα κι ένδοξος μπλαμπλα-αυτοθαυμασμός "επιτευγμάτων"
//τόσο ρηχοί,τόσοι ανόητοι,πόσοι γραβατοφορεμένοι αδίστακτοι

-απ'την ψήφο χαντακωμένοι,απ'τον ειδωλολατρικό αποθεωτή ξεθωριασμένοι,απ'την απέχθεια απομακρισμένοι
//σα να γίνονται όλα κάπου μακριά μας,σαν ένα πέπλο σιωπής να κρώζουν και να μην ακούμε,
σαν τσιμεντόμπαλες να μάς κρατούν ακούνητα,παγωμένα στρατιωτάκια,
αλλού εκρήξεις,αλλού αντίδραση και διαμαρτυρία και καταγγελία και κίνηση ιδεών και αλληλεγγύη και συνασπισμοί κινήματα για τον άλλο δρόμο
...εμείς άφαντοι,τσακωμένοι με όλους,κακομοιριασμένοι,απαθείς,αποχαυνωμένοι σε οθόνες και πληκτρολόγια και χάπενινγκ και κινητά όνειρα με χρεώσεις μεγκαμπάιτ ψευδαίσθησης κανονικότητας

//αποστρέφουμε βλέμμα,νου και καρδιά απ'το Σύστημα που μάς φτιάξαν όμοιούς τους
-ολίγιστοι κι εμείς,ασπόνδυλοι,χαμένοι,άρρυθμοι,
απορημένοι πώς ο βάλτος τού μέλλοντος μάς κρατάει ακόμα ζωντανούς χωρίς ανάσα,
σε κώμα χωρίς αύριο,στη λάσπη κραυγαζόντων απολυτοτήτων,στο συρφετό κακοστημένων μεγαλοπιασμένων,στη δυσωδία οικογενειακών μαφιόζικων υπεραξιών διορισμένων εταιρικών θαυμάτων,χειροκροτητές  κλακαδόροι ψεύτικων και χάρτινων αρχηγίσκων,παρακμιακοί διακινητές μαυρισμένων φαιών καθαρμάτων
-δεν μάς ενοχλεί που γύρω μας μεσαίωνας καραδοκεί,που γίναμε συγκοινωνούντα δοχεία φασιστών κι αρρωστημένων δουλικών εγωπαθών τομαριών
//για ένα νεύμα αποκτήνωσης,σαρκοβόρα θηρία να κάψουμε των γειτόνων την αυλή που ανθίζει ακόμα ένα κάποιο βλέμμα αισιοδοξίας και λεβεντιάς και περηφάνειας
-η Κρίση που γέννησε τον Τρομακτικό Εαυτό μας,πρώτους εμάς καταβροχθίζει

Ακόμα αντέχουν αισθήματα
//γίνονται γεγονότα στους μικρόκοσμους τής Τέχνης,ακούμε τραγούδια με βαθειά ψυχή,βλέπουμε θέατρα με καλοκαιρινή αύρα,διαβάζουμε κείμενα αέναης νιότης που επιμένει για δρόμους δυνατούς κι ανθρώπινους
//ολοένα λιγότερη πίστη,μικραίνουν οι αποδοχές κοινού τόπου,κουράζονται οι σωτήριοι διδάσκοντες Ηθους και Προόδου τη χολή,τη μνησικακία,τη ζήλια και το μίσος των Παρασίτων που διαλυτικά χωνεύουν το Χρήμα και την Υποταγή ως μέθη Νέας Αριστοκρατίας των Κακών
//ναι,το Καλό ήταν πάντα Πλειοψηφία σε μια χώρα που δεν επέζησε να δει αν άξιζε η Θυσία τόσων χαμένων χρόνων για φως στο τούνελ
- η Γέννηση μιας άλλης Εποχής,
όλοι μαζί,ελεύθεροι,υγιείς,μορφωμένοι ιδανικών κι αγωνιών
 συνεχιστές της ιστορικότητας και της ανόθευτης κι απείραχτης ποιητικότητας,
 μιας ακρογιαλιάς που θα μάς μάζευε όλους γύρω από μια φωτιά,στο κοινό γλέντι τής επαναστατικής συμπόρευσης για τον καινούργιο θαυμαστό κόσμο που τόσες γενιές ονειρεύτηκαν αληθινό κι όμορφο
//κι έμεινε τελικά μια Ουτοπία άφαντη κι απροσδιόριστη,ένα οριστικό Ψέμα

Πώς ζούμε Σήμερα,τί επιπλέει νικηφόρο δίπλα μας..
τηλεοπτικοί καννιβαλισμοί,χυδαίοι φερέφωνοι μηντιακής προπαγάνδας,επιχειρηματικά κνώδαλα και χαμερπείς τυχάρπαστοι διακινητές μιζαδόροι,χαοτικοί υστερόβουλοι κομματόσκυλοι κατεστημένοι καθηγητάδες,συγγραφείς κοιλιόδουλοι αφεντικών,κοσμοπολίτικα απάνθρωπα φωνασκούντα τιποτένια αλητάκια σε ρόλο νέας τάξης καθοδήγησης,επιστροφή στον πολτοποιημένο χυλό μετριοτήτων,καταρρέοντες διανοητές μισθοφόροι τελματωμένων σαρκοβόρων εξουσιομανιακών τού παρασκηνίου,της αρπακτικής παλαιοδιεφθαρμένης ελίτ που επιμένουν να καταδιώκουν την εξέλιξη και στην εμμονική τους διάθεση να κρατηθούν κολαούζοι των χαρτογιακάδων οικονομικών κυβερνητών μάς χαρίζουν κάθε τι φτηνό ως κόσμημα,κάθε βοθρώζουσα ιδεοληψία ως προοπτική συνδιαλλαγής και την υπεραξία των κλεμένων τους απόδειξη ισχύος και δική μας ασημαντότητα ως υποταγής εγκώμιον
//είμαστε άξιοι της κακιάς μας μοίρας,αμόρφωτοι,τεμπέληδες κι ιθαγενείς που αξίζει μόνο να γίνουμε σερβιτόροι τού Μεγάλου Αφέντη τους.

Κατεβαίνει πιο χαμηλά ο πάτος,ολοένα τον φτάνουμε κι ολοένα γκρεμιζόμαστε στο σκοτάδι της γενικευόμενης πτώσης μιας κοινωνίας που τρεκλίζει και δεν ξανασηκώνει κεφάλι.

Δεν πάει πουθενά,δεν βρίσκω διέξοδο ν'ακουμπήσω μια καθάρια σκέψη,να ριζώσει,να καρπίσει,ν'ανθίσει Άνοιξη,να γίνει βουτιά στο πέλαγος των επιθυμιών που μάς μεγάλωσαν και μάς έφτιαξαν Ανθρώπους.

Βρείτε μου τις νέες Λέξεις να χτίσουμε έναν καινούργιο Δρόμο
-δεν αντέχω άλλο τόση χειμωνιά.