'Εχουμε υπερεκτεθεί στον ιό των τεράτων που μάς τσακίζουν χρόνια και πέφτουμε από συμφορά σε συντριβές και πάλι απ'τν αρχή,να μάς πατάνε στο βούρκο τους.
Ξαναγυρίζουμε στο άλφα τής Απελπισίας,σα να μην πέρασε στιγμή απ'τη βύθισή μας στο ηλιόλουστο Καστελόριζο και τη μωβ γραβάτα του δοσατζή της κηδείας μας γιωργοπαπανδρέου
-σε ποια φυλακή θα τον κλειδώσουμε αυτόν και τον σημίτη και τον καραμανλή και τους σαμαροβενιζέλους και πότε;
...αλλά αυτοί ήδη ξεχάστηκαν και στήνουμε φρεσκογυαλισμένες κρεμάλες και για τους τσίπρηδες,τους τζαμπαμαγκίτες που πούλησαν Ελπίδα και τους πιστέψαμε..
(χρειαζόμασταν κι είχαμε ανάγκη να τους πιστέψουμε)
...πως μπορεί να νικηθεί ο στραγγαλιστής με τις τράπεζες,να διαφοροποιηθούν οι συνθήκες μιας στυγνής ευρωπα'ι'κής φενάκης και να μάς προστρέξουν οι νεόπλουτοι ισχυροί απατεώνες,οι αποκτηνωμένοι γραφειοκράτες που ελέγχουν το γνήσιο της υπογραφής Μνημονίων ξαφνικά να γλυκάνουν μόλις τούς σερβίρουμε ιδέες κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνη και σοσιαλισμό...
Τώρα αποκαθήλωση
-η οριστική πτώση,το τέλος των ψευδαισθήσεων
-οδυνηρή η προσγείωση
//γεμίζει μπλόκα κι εθνικές οδούς...
//κομποδένει γραβάτες στο σύνταγμα...
//πνίγει οικογένειες απελπισμένων στα νησιά τού αιγαίου...
//εκλέγει αδώνηδες να ξεπλένουν την ντροπή των κουκουλοφόρων νικητών τού εμφυλίου
//αποκαλύπτει τις αλαφιασμένες μετριότητες που φαντάζονταν το είδωλό τους γίγαντα και κατέρρευσαν άβουλοι και μπουκωμένοι με το ξεροκόματο της Εξουσίας που τούς χαρίσαμε οι εξαθλιωμένοι για να γελάν οι ανάπηροι βασανιστές τους πως κάνουν τη δουλειά όσο καλά ελπίζαν...
//επιλέγει αρχηγούς υπαλληλάκια πρεσβειών κι υποτακτικούς απλήστους εταιρειών διαβρωμένους μιζαδόρους τηλεκανίβαλους χαιρέκακους στα κοινωνικά ερείπια ερημωμένων μεγαλουπόλεων-φαντασμάτων...
Επιστρέφουμε στο Απόλυτο Μηδέν μιας 'Ηττας συντριπτικής
-οι λαοί τα έβαλαν με τους Αριθμούς...και λιανίστηκαν.
Κατάκοποι,γεμάτοι μίσος και θυμό,αδειανοί κάθε θετικού αισθήματος,ασήμαντοι και χωρίς καμιά διάθεση συμπόρευσης με κανένα
-αγρίμια πάλι
-μόνο κραυγές πάλι
-ο ένας να φάει ό,τι απέμεινε απ΄τις σάρκες τού άλλου πάλι
-και,δήθεν αντίσταση και πάλη... πάλι
Υπερφορολογημένοι στην μέση τού πουθενά,ξεζουμισμένοι αντοχών,οι άνεργοι κι οι καταπιεσμένοι εργασιακής γαλέρας,αλληλοκορο'ι'δευμένοι για την Ανάπτυξη που φέρνουν τα μαύρα κοράκια,οι λεηλάτες των αποθεματικών,οι επιβιώσαντες τα λυσσασμένα σκυλιά τα σαρκοβόρικα με τα κλεμένα κι αδήλωτα ενός παρηκμασμένου κράτους κι ενός συστήματος σαπισμένου στην ανικανότητα και την ανηθικότητα.
'Ολα ίδια κι η ξαναζεσταμένη σούπα γενικής Απεργίας με τις παράλυτες σφραγίδες των Τίποτα,υψωμένες γροθιές συντονισμένες στη σκοτεινιά με τους απατεώνες εργολάβους,τα τσιράκια τους τής μηντιακής αλητείας μάς χλευάζουν προστάτες-νταβατζήδες,ντουντούκες οι επιδειξίες ιδεολόγοι τής φαντασιακής αριστεροσύνης,ημιθανείς στην απραξία κάλπικης ευδαιμονίας συνθλίφτηκαν στα σύνθετα προβλήματα μιάς οικονομίας κι ενός πολιτισμού που δωρίστηκε στις ηγέτιδες δυνάμεις τόκος χρεωλύσια αδυναμίας τους,προκαθορισμένεις απολαύσεις ημιδιαμονής με μαστιγώματα μετρημένες αναπνοές που στερεύουν μέρα τη μέρα προσαρμογής μας στην καταβαράθρωση κάθε ανθρώπινης ανάγκης,στο βωμό υπερκερδών,απωθημένων και παραλογισμών κι ευχαριστούμε τους στεγνούς μας Τιμωρούς,τούς χαρίζουμε ακόμα και την αγωνία επιβίωσης να ηδονίζονται στη βαθειά αληθινή μας κατάθλιψη...
Τελειώσαν όλα
-και το ξέρουμε καιρό.
Διώξαμε τα παιδιά πού'χαν όνειρα έξω να σωθούνε
-ευχηθήκαμε η απώλεια των μεγάλων προσδοκιών να μη γίνει θυσία γερόντων κι αρρώστων
-ανεχθήκαμε να κομματιάζουν τα δικαιώματά μας οι γύπες της Ανταγωνιστικότητας
-χάσαμε μυαλό και σβήσαμε γνώσεις και ξεράσαμε οξυδέρκεια και τόλμη
-αφεθήκαμε στη χοάνη tweetαρισμένων wi-fi παραδείσων,παραδίδοντας την αλήθεια και τη φωνή μας στην ομοιομορφία τεχνοβλαμένων παροξυστικών της 4G δικτατορίας τής κλειδαρότρυπας
Να επιλέγουμε διαδρομές και να ψάχνουμε δρόμους,διαφορετικούς κόσμους,να διαλέγουμε μονοπάτια και να φτιάχνουμε τούς χάρτες μας με ιδρώτα κι αφοσίωση και χειρονακτική επιμονή και το χώμα μας να το μυρίζουμε για ν'ανθίζει,να μεγαλώσει η προσμονή κι η μνήμη να καρπίσει μέλλον...
-τ''αποδιώξαμε βιαστικά,ως παροχυμένη ευαισθησία κι απλο'ι'κότητα,αμαθείς κι αγνώμονες,σε αβλαβή νερά πολτοποιημένων συνθημάτων κι ευκολίας,φοβισμένοι για τ΄άγνωστα διλήμματα,στους μεγάλους καιρούς τα πιο μεγάλα άγχη,η Δημιουργία και το Χάος,άφραγκοι κι υπερχρεωμένοι,αδαείς,καλοκακομαθημένοι,σαν πιτσιρίκια ανώριμα και με την επαναστατική φαντασμαγορία,
(όλα μέσα μας τουρλού τουρλού και λίγο 1821,φουστανέλακαι γιουρούσι κι η τραγιάσκα τού Λένιν κι ο μπερές τού Τσεγκεβάρα,)
παρασυρμένοι κι εντελώς συγχισμένοι κι αραχνιασμένοι στις σελίδες μιας Ιστορίας που ποτέ δεν καταλάβαμε πώς προσαρμόζεται στην αριστοκρατική μας καθημερινότητα,των βεβαιοτήτων μας οι άρρωστοι,στο τέλμα ολοταχώς μιας ακόμα εθνικής τραγωδίας
- η Ελλάδα πορεύτηκε χρόνια με μεγάλα λόγια στα κοσμοπολίτικα σαλόνια που χτίσανε Μύθους αρχηγοί,παππάδες και λεφτάδες,τα τιμαλφή στο σεντούκι "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" κι απ'το 2010 εξαργυρώνονται τσίγγινα κάλπικα χρόνια χολής και φθόνου και χάντρες μάς μπουζουριάζουν τούς ιθαγενείς να τις χαζεύουμε χρυσάφι μ'υδροκυάνιο,στη βαλτωμένη,χαντακωμένη,οργωμένη των αφεντάδων της δουλική κι αφασική χώρα που διαλύθηκε,ξεπουλήθηκε και χαρίστηκε εξευτελιζόμενη να σκουριάζει οξυδωμένο αύριο κι ολοταχώς επιστροφή στο μεσαίωνα απ'την άρχουσα τάξη της,των ασήμαντων και νεκρωμένων,των ψευτοπατριωτών και των εθναρχών της.
Αμήχανοι εσαεί να ψάχνουμε θεόσταλτους Σωτήρες
-ούτε σάλιο για φτύσιμο,ούτε φωνή,ούτε βλέμμα,ούτε αίσθημα κανένα
-η άνυδρή μας Έρημος όλη δική μας να την περπατήσουμε...
...πόσα σκατά ακόμα ξύνοντας τον πάτο που ποτέ δεν αγγίξαμε,μπας κι εκεί κάτω στα θεμέλια πάλι βρίσκαμε μιαν αρχή και μιαν καινούργια συνείδηση για ν'ανεβουμε ξανά,κάπου,κάποτε,μαζί με ποιους άραγε...λίγο ψηλότερα...
Ξαναγυρίζουμε στο άλφα τής Απελπισίας,σα να μην πέρασε στιγμή απ'τη βύθισή μας στο ηλιόλουστο Καστελόριζο και τη μωβ γραβάτα του δοσατζή της κηδείας μας γιωργοπαπανδρέου
-σε ποια φυλακή θα τον κλειδώσουμε αυτόν και τον σημίτη και τον καραμανλή και τους σαμαροβενιζέλους και πότε;
...αλλά αυτοί ήδη ξεχάστηκαν και στήνουμε φρεσκογυαλισμένες κρεμάλες και για τους τσίπρηδες,τους τζαμπαμαγκίτες που πούλησαν Ελπίδα και τους πιστέψαμε..
(χρειαζόμασταν κι είχαμε ανάγκη να τους πιστέψουμε)
...πως μπορεί να νικηθεί ο στραγγαλιστής με τις τράπεζες,να διαφοροποιηθούν οι συνθήκες μιας στυγνής ευρωπα'ι'κής φενάκης και να μάς προστρέξουν οι νεόπλουτοι ισχυροί απατεώνες,οι αποκτηνωμένοι γραφειοκράτες που ελέγχουν το γνήσιο της υπογραφής Μνημονίων ξαφνικά να γλυκάνουν μόλις τούς σερβίρουμε ιδέες κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνη και σοσιαλισμό...
Τώρα αποκαθήλωση
-η οριστική πτώση,το τέλος των ψευδαισθήσεων
-οδυνηρή η προσγείωση
//γεμίζει μπλόκα κι εθνικές οδούς...
//κομποδένει γραβάτες στο σύνταγμα...
//πνίγει οικογένειες απελπισμένων στα νησιά τού αιγαίου...
//εκλέγει αδώνηδες να ξεπλένουν την ντροπή των κουκουλοφόρων νικητών τού εμφυλίου
//αποκαλύπτει τις αλαφιασμένες μετριότητες που φαντάζονταν το είδωλό τους γίγαντα και κατέρρευσαν άβουλοι και μπουκωμένοι με το ξεροκόματο της Εξουσίας που τούς χαρίσαμε οι εξαθλιωμένοι για να γελάν οι ανάπηροι βασανιστές τους πως κάνουν τη δουλειά όσο καλά ελπίζαν...
//επιλέγει αρχηγούς υπαλληλάκια πρεσβειών κι υποτακτικούς απλήστους εταιρειών διαβρωμένους μιζαδόρους τηλεκανίβαλους χαιρέκακους στα κοινωνικά ερείπια ερημωμένων μεγαλουπόλεων-φαντασμάτων...
Επιστρέφουμε στο Απόλυτο Μηδέν μιας 'Ηττας συντριπτικής
-οι λαοί τα έβαλαν με τους Αριθμούς...και λιανίστηκαν.
Κατάκοποι,γεμάτοι μίσος και θυμό,αδειανοί κάθε θετικού αισθήματος,ασήμαντοι και χωρίς καμιά διάθεση συμπόρευσης με κανένα
-αγρίμια πάλι
-μόνο κραυγές πάλι
-ο ένας να φάει ό,τι απέμεινε απ΄τις σάρκες τού άλλου πάλι
-και,δήθεν αντίσταση και πάλη... πάλι
Υπερφορολογημένοι στην μέση τού πουθενά,ξεζουμισμένοι αντοχών,οι άνεργοι κι οι καταπιεσμένοι εργασιακής γαλέρας,αλληλοκορο'ι'δευμένοι για την Ανάπτυξη που φέρνουν τα μαύρα κοράκια,οι λεηλάτες των αποθεματικών,οι επιβιώσαντες τα λυσσασμένα σκυλιά τα σαρκοβόρικα με τα κλεμένα κι αδήλωτα ενός παρηκμασμένου κράτους κι ενός συστήματος σαπισμένου στην ανικανότητα και την ανηθικότητα.
'Ολα ίδια κι η ξαναζεσταμένη σούπα γενικής Απεργίας με τις παράλυτες σφραγίδες των Τίποτα,υψωμένες γροθιές συντονισμένες στη σκοτεινιά με τους απατεώνες εργολάβους,τα τσιράκια τους τής μηντιακής αλητείας μάς χλευάζουν προστάτες-νταβατζήδες,ντουντούκες οι επιδειξίες ιδεολόγοι τής φαντασιακής αριστεροσύνης,ημιθανείς στην απραξία κάλπικης ευδαιμονίας συνθλίφτηκαν στα σύνθετα προβλήματα μιάς οικονομίας κι ενός πολιτισμού που δωρίστηκε στις ηγέτιδες δυνάμεις τόκος χρεωλύσια αδυναμίας τους,προκαθορισμένεις απολαύσεις ημιδιαμονής με μαστιγώματα μετρημένες αναπνοές που στερεύουν μέρα τη μέρα προσαρμογής μας στην καταβαράθρωση κάθε ανθρώπινης ανάγκης,στο βωμό υπερκερδών,απωθημένων και παραλογισμών κι ευχαριστούμε τους στεγνούς μας Τιμωρούς,τούς χαρίζουμε ακόμα και την αγωνία επιβίωσης να ηδονίζονται στη βαθειά αληθινή μας κατάθλιψη...
Τελειώσαν όλα
-και το ξέρουμε καιρό.
Διώξαμε τα παιδιά πού'χαν όνειρα έξω να σωθούνε
-ευχηθήκαμε η απώλεια των μεγάλων προσδοκιών να μη γίνει θυσία γερόντων κι αρρώστων
-ανεχθήκαμε να κομματιάζουν τα δικαιώματά μας οι γύπες της Ανταγωνιστικότητας
-χάσαμε μυαλό και σβήσαμε γνώσεις και ξεράσαμε οξυδέρκεια και τόλμη
-αφεθήκαμε στη χοάνη tweetαρισμένων wi-fi παραδείσων,παραδίδοντας την αλήθεια και τη φωνή μας στην ομοιομορφία τεχνοβλαμένων παροξυστικών της 4G δικτατορίας τής κλειδαρότρυπας
Να επιλέγουμε διαδρομές και να ψάχνουμε δρόμους,διαφορετικούς κόσμους,να διαλέγουμε μονοπάτια και να φτιάχνουμε τούς χάρτες μας με ιδρώτα κι αφοσίωση και χειρονακτική επιμονή και το χώμα μας να το μυρίζουμε για ν'ανθίζει,να μεγαλώσει η προσμονή κι η μνήμη να καρπίσει μέλλον...
-τ''αποδιώξαμε βιαστικά,ως παροχυμένη ευαισθησία κι απλο'ι'κότητα,αμαθείς κι αγνώμονες,σε αβλαβή νερά πολτοποιημένων συνθημάτων κι ευκολίας,φοβισμένοι για τ΄άγνωστα διλήμματα,στους μεγάλους καιρούς τα πιο μεγάλα άγχη,η Δημιουργία και το Χάος,άφραγκοι κι υπερχρεωμένοι,αδαείς,καλοκακομαθημένοι,σαν πιτσιρίκια ανώριμα και με την επαναστατική φαντασμαγορία,
(όλα μέσα μας τουρλού τουρλού και λίγο 1821,φουστανέλακαι γιουρούσι κι η τραγιάσκα τού Λένιν κι ο μπερές τού Τσεγκεβάρα,)
παρασυρμένοι κι εντελώς συγχισμένοι κι αραχνιασμένοι στις σελίδες μιας Ιστορίας που ποτέ δεν καταλάβαμε πώς προσαρμόζεται στην αριστοκρατική μας καθημερινότητα,των βεβαιοτήτων μας οι άρρωστοι,στο τέλμα ολοταχώς μιας ακόμα εθνικής τραγωδίας
- η Ελλάδα πορεύτηκε χρόνια με μεγάλα λόγια στα κοσμοπολίτικα σαλόνια που χτίσανε Μύθους αρχηγοί,παππάδες και λεφτάδες,τα τιμαλφή στο σεντούκι "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" κι απ'το 2010 εξαργυρώνονται τσίγγινα κάλπικα χρόνια χολής και φθόνου και χάντρες μάς μπουζουριάζουν τούς ιθαγενείς να τις χαζεύουμε χρυσάφι μ'υδροκυάνιο,στη βαλτωμένη,χαντακωμένη,οργωμένη των αφεντάδων της δουλική κι αφασική χώρα που διαλύθηκε,ξεπουλήθηκε και χαρίστηκε εξευτελιζόμενη να σκουριάζει οξυδωμένο αύριο κι ολοταχώς επιστροφή στο μεσαίωνα απ'την άρχουσα τάξη της,των ασήμαντων και νεκρωμένων,των ψευτοπατριωτών και των εθναρχών της.
Αμήχανοι εσαεί να ψάχνουμε θεόσταλτους Σωτήρες
-ούτε σάλιο για φτύσιμο,ούτε φωνή,ούτε βλέμμα,ούτε αίσθημα κανένα
-η άνυδρή μας Έρημος όλη δική μας να την περπατήσουμε...
...πόσα σκατά ακόμα ξύνοντας τον πάτο που ποτέ δεν αγγίξαμε,μπας κι εκεί κάτω στα θεμέλια πάλι βρίσκαμε μιαν αρχή και μιαν καινούργια συνείδηση για ν'ανεβουμε ξανά,κάπου,κάποτε,μαζί με ποιους άραγε...λίγο ψηλότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου