Η ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Είναι η ώρα να συμφωνήσουμε
-μέχρι τώρα,όλοι "εμείς",οι απ' έξω,οι χτυπημένοι της πιο αδιανόητης,καταστροφικής και μανιακής επιδρομής στη ζωή,την εργασία,την κοινωνική ένταξη,την πρόνοια,τη θεσμική μας στάση στο σύστημα ως "πολίτες"
- εμείς,νιώσαμε στο πετσί μας την ταπείνωσή μας,την απόλυτη αδυναμία μας ν'αντιπαλέψουμε τους αλαζόνες άρχοντες νομοθετημάτων/τερατουργημάτων,αυτή τη βάναυση κακοποίηση των δικαιωμάτων,της αξιοπρεπούς διαβίωσης,της πολιτιστικής ένταξης,όλα να μάς οδηγούν γκετοποιημένους στην εξαθλίωση,τη βαρβαρότητα,χωρίς χρήματα,με κομένες ελπίδες,με σακατεμένα μελλούμενα,με μαδημένη προσωπικότητα,χωρίς οικογένεια,αποκομένοι των φίλων,απουσία ελεύθερου χρόνου
- κι όλα σκληρούς χειμώνες,στη μέγγενη μιας ανάπηρης Δημοκρατίας.

Και στη γωνιά γρονθοκοπούμαστε με τους Εχθρούς να μάς εξευτελίζουν
-για τους "επιτυχημένους" των Σαξές Στόρι και της Ανάπτυξης είμαστε τεμπέληδες,άχρηστοι,αμόρφωτοι,κλέφτες,απατεώνες,χαζοί,άξεστοι,συνομωσιολόγοι,ψεκασμένοι,
απροσάρμοστοι,όχλος,φαντασιόπληκτοι,κακόμοιροι,μιζεριασμένοι
-ένα ξεροκάματο,με δανεικά,σε συσίτια,με φιλανθρωπία,απασχολήσιμοι κι επιδοτούμενοι,πάντα υποχρεωμένοι κι υπερχρεωμένοι,από θέση υποταγμένοι
-δεν δικαιούμαστε ανάσα,παρέες,συντροφικότητα,συλλογικότητες,μισθό πέρα απ'τα χρέη για διακοπές και δώρα και κοινωνικότητα,για επαφή και συνυπευθυνότητα κι απόκτηση γενικευμένης ευρύτερης γνώσης,με φροντίδα και δημόσια πρωτοβουλία και περίθαλψη...


...Και το καλύτερο Παιχνίδι των Ισχυρών
η κονιορτοποίηση της Αντίδρασής μας
-ύπουλα,συστηματικά,επίμονα και σαδιστικά,μάς έριξαν στο λάκο τής μοχθηρής αντιπαλότητας,ο θάνατός σου η ζωή μου,να βγάλουμε τα μάτια ο ένας τού άλλου,εγώ ιδιωτικός,εσύ δημόσιος υπάλληλος,εγώ αστός,εσύ χωριάτης,εγώ εκπαιδευτικός,εσύ ανειδίκευτος,εγώ δημοτικό ,εσύ μεταπτυχιακό,εγώ πωλητής,εσύ άνεργος,εγώ ελευθεροεπαγγελματίας,εσύ μισθωτός μ'ατομική σύμβαση,εγώ ταρίφας,εσύ ταμίας,εγώ λογιστής,εσύ ντηλιβεράς,εγώ καθαρίστρια,εσύ συνταξιούχος ευγενούς ταμείου

-περιχαρακωθήκαμε,νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη του ο καθένας,δε θελήσαμε να καταλάβουμε πώς τα βγάζει πέρα ο διπλανός μας,ποια τα άγχη,η καθημερινότητά του,ο τρόπος δουλειάς του,η σωματική του κούραση στην πνευματική μας φόρτιση,οι αντοχές,η πολυπλοκότητα,τ'ατέλειωτα ωράρια δουλειάς χωρίς αποδοχές,οι συνθήκες εργασίας,οι συνήθειες,οι αναπνοές,είμαστε κρίκος και βαρούσαμε τις αλυσίδες εναντίον μας,συνηθίσαμε,αφεθήκαμε,χαλαρώσαμε κι ύστερα γίναμε τιμητές συνείδησης,λιβελογράφοι συμπεριφορών,τιμωροί συνθηκών,επιμελητές κεκτημένων,πλακωθήκαμε με "συντεχνίες" και "βολεμένους" και "μίζερους" και "καναπεδάτους" και "πουλημένους" και "καλομαθημένους"

-και τώρα στον ήλιο μοίρα κοινή συντριβής κι η επαναστατημένη μας αμάθεια συναντά την εκδικητική απόρριψη στον μηδενισμό,τον χουλιγκάνικο τραμπουκισμό,τη διαβρωτική έφοδο στα ρατσιστικά απωθημένα των εθνικών μας μύθων,την υπερεθνικιστική μας μισσαλοδοξία και τη βίαιη εκτόνωση πολυποίκιλων και πολύμορφων αντιπαλοτήτων με παντελή απουσία σκέψης,συνείδησης κι ιστορικής συνέχειας,χωρίς κοινό στόχο,χωρίς προγραμματική σύγκλιση των ίδιων λα'ι'κών σντροφικοτήτων,με φόβο για κοινά βήματα,με τρόμο σ'ενιαία φωνή,με σμπαράλιασμα κάθε προσπάθειας για θεμελίωμα προτεραιοτήτων συλλογικότητας και άγνοιας ποιας προτεραιότητας για την επιστροφή στην Αξιοπρέπεια.

Είναι ώρα να γίνει ξεκάθαρη πρόσθεση των
"θέλω ξανά πίσω την αναπνοή μου"
 που λεηλατήθηκαν τόσα χρόνια,στον κοινό μας Αντίπαλο.

Πώς αντιδρούμε στην απρόσμενη και θλιβερή,την ολοκληρωτική και διαβρωτική απολιτικοποίηση πού μάς παρασύρουν οι Εκλεκτοί τής χυδαίας κι απάνθρωπης Εξουσίας των ενωμένων Βασανιστών μας,της οικονομικής δικτατορίας που,μέσω των λακέδων σαλιάρηδων παπαγάλων τής μηντιακής παρασιτίας στόχευαν στη χρόνια εξαθλίωσή μας μέσω τής ασύντακτης χρεωκοπίας της κοινής μας Κανονικότητας;

Μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε στη μόνη βαλβίδα συμμετοχής μας που,αναγκαστικά άφησαν ανεξέλεγκτη,
τις Εκλογές;

Και γιατί ψηφίζουμε;

Είναι κοινή μας επιδίωξη "να φύγουν" ;

'Εχει σημασία ποιον θεωρούμε ιδανικό επόμενο κι όχι αν παραμείνουν κυρίαρχοι να κουρελιάζουν το στοιχειώδη αυτοσεβασμό μας τρέμοντας την αυτονόμησή μας απ'την παράνοια των στόχων τους;

Αν είναι απλός διαχειριστής τού συστήματος κι όχι λα'ι'κός ήρωας,πώς το διαχωρίζουμε εκ των προτέρων;
Αν είναι δεξιός τεχνοκράτης τού βρωμερού "ρεαλισμού" κι όχι επαναστάτης οραματιστής μιας φαντασιακής μελλούμενης σοσιαλιστικής κοινωνίας;

'Εχει νόημα να συμπηκνωθεί το μυριόστομο
"να πάτε να γαμηθείτε"
με δεκάδες πεντακαθαρίδηδες ηγετίσκους δυναμικών οδηγητών τού 1%;

-ψωμί και βούτυρο στη χλεύη κυνικών σαμαροβενιζέλων,βιαστική κυριακάτικη γλοιώδικη δήλωση "σεβασμού στο μήνυμα οργής" κολαούζων πρετεντέρηδων που,ενισχυμένοι στην αποχή και την αγνή κι άδολή μας πολυσπερμία αντίδρασης,θα φτύσουν την πραγματική πλειοψηφία με τους μαγικούς στατιστικούς διαβεβαιωτές αγαστής συνέχειας τού Καθεστώτος,την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των συστημικών Σωτήρων
(θυμίζω έχουμε Πρωθυπουργό τού 17% και δίπλα του Βορίδη και Βούλτεψη και Άδωνη και Μπαλτάκο και Φαήλο και Σίμο Κεδίκογλου και Παντελή Καψή και Σταύρο Θεοδωράκη και Στουρνάρα και Μπίστη και Χριστοδουλάκη και Παντοκράτορα Βενιζέλο)

Ξέρουμε πως μάς ρημάξαν
-καταλαβαίνουμε με ποιο αποτέλεσμα θα ξεκουμπιστούν,πώς θα δούμε έντρομα κι ιδρωμένα ΜegaΣκα'ι'-σμένα προσωπάκια ν'αποχαιρετούν την ανελέητη Μερκελοκρατία τους,πώς θα τρίψουμε στη μούρη τους τα ομόλογα των Αγορών τους,πώς θα σκίσουμε τις χαρισματικές κι άπληστές  τους συμβάσεις παραχώρησης,νερού,φωτός,γης κι αέρα μας.

Δεν θα ψηφίσω με την καρδιά μου
-αλλά την ψυχή μου δε θα τη χαρίσω στον σωτηριολογικό τους Αλήτικο κόσμο.

Ξέρω πως ξέρεις.
Βόλι κατ'ευθείαν εκεί που πονάνε,με οργή κατευθυνόμενη σ'ότι φοβούνται.
-όλα τ' άλλα είναι σκατοδικαιολογίες και δε γουστάρω να σε ξανακούσω να κλαίγεσαι και να καταγέλεις χούντες,βιασμούς,ισοπέδωση,φτωχοποίηση και ντροπές.

Δεν περιμένω θαύματα.
Πριν έρθει η ευτυχισμένη ζωή τής Ουτοπίας θέλω μόνο ένα βράδυ να μη βλέπω εφιάλτες για το τί μού ξημερώνει αύριο.

(Δυστυχώς πες,αλλά...)
Έχουμε μιά λύση μόνο
-δώσε την ευκαιρία
-και μετά ας ξαναγίνουμε από δυο χωριά,κομμάτια και θρύψαλα για το ποιος είναι ιδεολογικά κυρίαρχος κι ηθικά δικαιωμένος και πρώτος στον αγώνα και συνεχιστής  τής παράδοσης των λα'ι'κών μύθων.

Λυπήσου που στερέψαν τα όνειρά μας.
-για να μάθουν ν'ακούν και να σέβονται τον κόπο και τη σιωπή τής απελπισίας που μάς χάρισαν ζωή τόσα χρόνια

-δεν έχω την πολυτέλεια να χαζεύω χιλιάδες λουλούδια ν'ανθίζουν στους δρόμους και να φυτεύονται σφαίρες στο αδειανό μας τραπέζι τα κολλήματα,οι εμμονές και οι ιδεοληψίες του αυθεντικού μεγαλείου τους,τής αρχηγικής πρωτοπορίας τους,μακριά τού στόχου,μακριά τού πανικού των καβαλημένων μας μνημονιοπιπίλων της διαπλεκόμενης μαφιόζικης συμμορίας των ακροδεξιών βασιλιάδων τού χρήματος και τής παγκοσμιοποιημένης τους αριστοκρατίας των Αγορών.

- Μόνο και Μόνη Μία Ψήφος.

-συννενοηθήκαμε.

-μισή ντροπή δική μου και μισή ντροπή  αφημένη στο συρτάρι γι αργότερα,αν πάλι κάνουμε λάθος.

-θα τα βρούμε.