Μέσα στο τεράστιο προαύλιο τού ραδιομέγαρου επικρατεί το αδιαχώρητο,προσπαθούμε να πλησιάσουμε την εξέδρα,ιδρωμένοι,όρθιοι,καθισμένοι,κυματίζουν πανό,όχι πολλά,ξεχωρίζουν όμως,είναι κι οργανωμένες ομάδες,το ΠΑΜΕ,η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ο ΣΥΡΙΖΑ,αναρχικοί,λίγες ελληνικές σημαίες,αλλά το πλήθος είναι χιλιάδες παρέες,φανερά ανένταχτοι και σκόρπιοι,σα χρέος πως έπρεπε να είναι εδώ,όλες οι ηλικίες,πλειοψηφία νέοι,20-25 νομίζω,όχι,ας κοιτάξω προσεκτικότερα,έχει κάθε διαφορετικό,κυριλέ τύπισσες με ωραίο μακιγιάζ και ξέμπαρκους τελειωμένους,κοτσίδα και πιστολάκι,λέσια και πουκάμισα,παρεό και ταγιεράκι,καλέ κοίτα,η Σακοράφα,αχ ποιος ηθοποιός είναι αυτός,μην κάνεις σα να ήρθες στη δεξίωση μωρή βλάχα περίεργους κι ευγενείς,ωραίους τύπους κι αξιοπρεπείς παρόντες,έτσι το νιώθω
-αλλά χάνω τη μουσική,πώς μπορεί ο Ελύτης κι ο Μίκης να εξυγιανθούν απ'τους σκυλάδες των Λάτσιων και των Κεδίκογλου,μάς μαλώνει μια δακρυσμένη κυρία,"σταματήστε την πάρλα,αφεθείτε στην εμπειρία",η χορωδία της ΕΡΤ γεφυρώνει τις εποχές,μπορείς και ν'ανατριχιάσεις και δεν έχει κρύο,τσαμπιά απ'τα παράθυρα τού κτηρίου παιδιά και νέοι και φάτσες εργαζομένων.απολυμένων μάς κοιτούν δίπλα απ'τα πανό τους,ΕRT NOT FOR SALE,ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ,οι φωτογραφίες των μεγάλων απόντων,ο Χατζιδάκις,η Μελίνα,ο Κουν,ο Γκάτσος,πάρα πολύ μεγάλο πάθος,μπιζάρισμα,όλοι τα χέρια υψωμένα,ανκόρ,"μην παρακαλώ σας μη,μη λησμονάτε τη χώρα μου".
Μπαίνουμε μέσα στο κτήριο,έχει πια περιφρούρηση κι έλεγχο,δεν μπορεί όποιος δεν εργάζεται να κυκλοφορήσει,φοβούνται προβοκάτσια και καπέλωμα από άσχετους,το κοριτσάκι μου λέει, την Τετάρτη ανεβοκατέβαινε τους ορόφους,έφτανε έξω απ'τις πόρτες των στούντιο,καλύτερα έτσι,ποτέ δεν ξέρεις ποιος βαρεμένος θα κάνει τί,πρέπει να προστατέψουν αυτόν τον αγώνα,κοιτάζω κλαμένα πρόσωπα,πιτσιρίκια,οικογένειες έχουν φέρει τα σλήπινγκ μπανγκ τους,ψηφίσματα σωματείων διακινούνται,κάθε πικραμένος κι ένα τσιτάτο,κάθε αλήθεια γίνεται κραυγή,ό,τι μπορείς να φανταστείς,στην εξέδρα μία φάτσα βγαλμένη απ'το Γούντστοκ,με γυαλάκι Λένον,καπέλο Μάο και το απαραίτητο τής στεντόρειας φωνής καλεί σε επόμενη Λα'ι'κή Συνέλευση την Κυριακή για την αυτοοργάνωση και για να ακουστεί η θέση τού καθενός μας στην τηλεόραση αμεσοδημοκρατικά,όλα τα αιτήματα,όλα τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση.
Στο γκαζόν κουβέντες και θέσεις και ερωτήματα,τί θα κάνει ο Σαμαράς,θα πέσουν,ποιος θα τούς ρίξει,ο Κουβέλης είναι κόκκινο πανί,αγωνία,δε θα τολμήσουν να κάνουν εκλογές,πώς θα βγάλουν τον κόσμο από μέσα,θα κόψουν φως και νερό,θα στείλουν τα ΜΑΤ,είναι επικίνδυνοι,είναι φασίστες,δεν πάει άλλο,κάτι πρέπει να γίνει,τί θα γίνει μετά,εξέγερση,πώς,πού,από ποιον μπροστά,σιγά μην σκίσουν καλτσόν στον Σύριζα,πατριώτες γρηγορείτε,βγαίνει πανό της Σπίθας τού Μίκη,ξεπούλημα,κινδυνεύει η πατρίδα,χαχανητά από πιτσιρίκια αντιεξουσιαστές,δε θέλουμε πατερούληδες,πολλοί βουβοί απλώς κοιτάζουν,δεν είναι εύκολο,ο αντίπαλος τα έχει όλα,οι κυβερνώντες,αυτοί έχουν τα μέσα,τα λεφτά,τα κλειδιά,τις τράπεζες,ζούμε ένα μύθο,ποια παλα'ι'κή αντίσταση,είμαστε μειοψηφία,πώς θα μάς υποστηρίξει ο αγρότης στο Σουφλί κι ο ταβερνιάρης στη Λευκάδα κι ο μεγαλοαστός στη Βουλιαγμένη κι ο καφενές στην Ιεράπετρα,ποιοι θα ψηφίσουν και πώς,η χρυσή αυγή καλπάζει,μια κλίκα ακροδεξιών έκλεισε σε μια στιγμή 20 πομπούς,τρία κανάλια,ακούω μια φωνή μιας μάνας με τρία παιδία,"κι εγώ απολύθηκα ρε παιδιά,δεν έκανε συναυλία η ΕΡΤ σπίτι μου",τώρα τι θες κυρά μου,εδώ αυτό μάς ξεπερνά σαν μονάδες,είναι ο πολιτισμός μας,είναι μιαν άλλη αντίληψη αξιών γλυκιά μου (αλλά δεν μαζέυουμε μπουκάλια και χαρτάκια κι αποτσίγαρα βλέπω).
Ακούμε μουσικές,ο Δρογώσης σηκώνει τη γροθιά,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΕΊΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!,ο Μαχαιρίτσας παίρνει κιθάρα και μάς ξεσηκώνει,Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον που φτιάχετε όπως θέλετε,Μα τι ζητάω,μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω και συγκλονίζει όταν σπαρακτικά τραγουδά 'Ητανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό,σιωπή,όλοι μαζί μιαν αγκαλιά,φωτιά μεγάλη και φονικό,το συναίσθημα ξεχειλίζει,πάντα αυτό,υγρά μάτια και μια ν αίσθηση αγκαλιάς σα μουσική μεγάλη,μετά έρχεται το γκρουπάκι απ'την Κάτω Ιταλία να κάνει το χατήρι τού πλήθους κι όλοι χτυπούν παλαμάκια στο Μπέλα Τσάο,ο Δουρδουμπάκης ζητά Κάνε καρδιά μου υπομονή και θυμίζει Λο'ίζο Μη με ρωτάς δε θυμάμαι,μπίρες,καφέδες,βουή,είναι τρεις τα ξημερώματα,δεν φύγαν πολλοί,θα μείνουν όλη νύχτα,κάθε μέρα,ώς το τέλος.ποιο τέλος δεν ξέρει κανείς.
Πάγκοι μοιράζουν την Ανεξάρτητη Γνώμη,την εφημερίδα των συνδικάτων,μαζεύουν σε κλειστές κάλπες όποια υποστήριξη θέλει να δώσει κανείς,υπάρχει απόλυτη αντιπαράθεση με τους Απεργοσπάστες Αφεντικούς Εργολάβους των Μήντια,διαφωνούμε,ρε παιδιά μη διαχωρίζετε τους εργαζόμενους,μα τα ΜΑΤ είναι έξω απ'την Ίριδα να προφυλάξουν τα κυριακάτικα μη χάσουν τη διαφήμιση οι βαρδινογιανομπόμπολες,τούς χαρίζουν την υποδομή της ΕΡΤ,λύσσαξαν στον ΣΚΑ'Ι',ακούσατε ότι χάρισαν την οπτική ίνα που δίνει εικόνα απ'όλες τις κινήσεις κομμάτων κι αρχηγών στον Αλαφούζο;...
πάθος στα όρια μίσους,η απόλυτη αλήθεια που μοιάζει διχόνοια,ή μήπως αποφασιστικότητα,αλλά το φύλλο τής εφημερίδας δεν μ'αρέσει,αδιάφορο και προχειροφτιαγμένο,είναι το πρώτο λένε,θα μπουν τα θέματα,θα πάμε παντού,θα μιλήσει η κοινωνία,τα προβλήματα τού μνημονίου,η φτώχεια,η εγκατάλειψη,οι άνεργοι θα βρουν τουλάχιστο μια φωνή πέρα απ'την επίσημη προπαγάνδα,βράχνιασμα,φίλε δεν ξέρεις,ποιος είσαι εσύ,μην ονειροβατείς.
Περασμένες τρεις ανεβαίνουμε να βρούμε το αμάξι,οι μουσικές στους αξημέρωτους δρόμους τής Αγίας Παρασκευής ακούγονται πεντακάθαρα,το Μαύρο στην Οθόνη ξύπνησε τον κόσμο ή απλώς κινητοποίησε πάλι μόνο όσους πάντα περιμένουν κάτι ν'αλλάξει και γρήγορα θ'απογοητευτούν πάλι;
Τί θα γίνει Μετά.
Πώς θ'αντιδράσει το Σύστημα.
Ποιος θα προσπαθήσει το καπέλωμα.
Πώς θα κουραστεί ο εργαζόμενος και θα τα παρατήσει.
Με την αληλλεγγύη δεν πληρώνεις φως,νερό,τηλέφωνο και την εφορία των σαλταρισμένων Στουρνάρηδων.
Πώς αντιμετωπίζεται η πλειοψηφία των ήσυχων νοικοκυραίων.
Πώς θα πείσεις τον εαυτό σου πρώτα,ότι ένα βήμα στο κενό είναι προτιμότερο απ'το κατεβασμένο κεφάλι στον εργασιακό μεσαίωνα και την ανελέητη χυδαιότητα τού στυγνού νεοφιλελεύθερου των μιζαδόρων τής Εξουσίας.
Πώς θα γίνουν οι ψήφοι λεφτά για να κρατηθεί το κράτος πρόνοιας.
Πώς αντιπαρατίθεσαι με το σύμπλεγμα διαπλοκής,ξένων δανειστών,συμφερόντων παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής συνέχειας.
Με την άδολη ζωή τής αλληλεγγύης πώς λύνονται προβλήματα που χρόνια κακοφορμίζουν
.Με ποιες αρχές,πολιτικές,κοινωνικότητες,αξίες,ηγεσίες,λύσεις καθημερινότητας,διαφορετικές προσεγγίσεις,μονολιθικότητες,ακρότητες,παραζαλισμένες ουτοπίες,ακυρωμένες ματαιοδοξίες,ακλόνητες επιβουλές,μειοψηφούντες παρανο'ι'σμούς θα κάνεις πλειοψηφία την Άλλη Κοινωνία.
Δεν έχω απαντήσεις.
Κατεβαίνω τη Μεσογείων,στο ραδιόφωνο ο εκφωνητής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας αναμεταδίδει τις πληροφορίες για το ξύλο στην πλατεία Ταξίμ.
Τη Δευτέρα ή θα επέλθει ο συμβιβασμός ή θα πάμε για Εκλογές,
-οι κυνικοί,αγράμματοι κι απολίτιστοι σκυλάδες κεδικογλοσαμαράδες έχουν αποθρασυνθεί,αλαζόνες,τυραννικοί,στυγνοί.
- κι εκμεταλλευόμενοι τη σαστιμάρα μας,έριξαν μαύρο στην οθόνη μας,αλλά τέτοιαν ώρα που αδειάζει η ψυχή μου απ'την ένταση τής νύχτας στο προαύλιο τής ΕΡΤ,το φοβερότερο που ξάφνου με ξεπαγιάζει Ιούνιο με καύσωνα,είναι η κατάμαυρη καρδιά τους...
-πώς θα ξαναβρούμε μια ζωή ν'αξίζει να τη ζήσουμε δεν ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου