ΤΟ ΛΙΠΑΣΜΑ

Είκοσι χρονών
-πήραν καλάσνικωφ,έβαλαν βόμβες,λήστεψαν τράπεζες.
Συνελλήφθησαν,δηλώνουν πολιτικοί κρατούμενοι,ουρλιάζουν "χάσαμε τη μάχη κι όχι τον πόλεμο" και "ζήτω η αναρχία".

Κι όταν μετά 30-40 χρόνια βγουν απ'τη φυλακή,θα είναι εκεί κανείς να τούς περιμένει;
Ο κόσμος όλος θα έχει αλλάξει και χαθεί,τί θα κάνουν τότε ελεύθεροι κι ολοκληρωτικά χαμένοι;

Είκοσι χρονών
-προσπαθώ να γυρίσω πίσω εικοσιτρία χρόνια και να με θυμηθώ,τα όνειρά μου,τί σκεφτόμουν,τί σχεδίαζα,τι πίστευα και,τελικώς,γιατί προτίμησα να...ενταχθώ στο Σύστημα και να ...καταντήσω Αστός
(διαβάζω δημοφιλή μπλόγκερ και τρομάζω στο απεχθές του συμπέρασμα,να ειρωνεύεται φουσκωμένος..."βρωμοαστοί,τη μόνη χάρη που μπορείτε να ζητήσετε απ'τα παιδιά σας είναι να σάς σφάξουν με τα ίδια τους τα χέρια" )

Αυτή μοιάζει να είναι η αρχή τού νήματος
-σαλτάραμε κι αφιερώνουμε τον αδιέξοδό μας δρόμο ανεπίστρεπτο στους επόμενους,φαρμακωμένοι μίσος κι ευκολίες,παραδομένοι και παραδαρμένοι στο αδυσσώπητο κι άδικο οικονομικό πογκρόμ μιας υφεσιακής τιμωρητικής πολιτικής,στρεφόμαστε ο ένας στην καθημερινότητα τού άλλου
-με μπουλντόζα για ισοπέδωση.

...ποιος έβγαλε λεφτά;
πώς τα μάζεψε;
γιατί έχει καταθέσεις;
μηπως τα έκλεψε;
πώς φοροδιέφυγε;
τί κληρονόμησε;
γιατί έχει τζιπάρα;
τί τη θέλει την πισίνα στην αυλή;
πώς πήρε ρετιρέ διακόσια τετραγωνικά;
έκοψε ποτέ απόδειξη;
πώς τολμά και μετακόμισε απ'την ειδυλλιακή Ομόνοια στην αριστοκρατική Εκάλη;
γιατί στις διακοπές δε νοικιάζει ανήλιαγο ημιυπόγειο,αλλά προτιμά πεντάστερη deluxe σουίτα;
τί τη θέλει ο παλιόγερος τη χλιδοσύνταξη;
είναι ρετιρέ δημοσίου;
τεμπελχανάδες που ρεπάρουν απ'τη σημαία;

Ντού!
...πετάξτε τους τα μάτια έξω,ζηλέψαμε που δεν προλάβαμε να χωθούμε στο μέλι,να τα χάσουν όλοι όλα!

Φυσικά,να καεί,να καεί,το μπουρδέλο η Βουλή
-αφού τα φάγατε και προκλητικά η μάσα συνεχίζεται,οι ημέτεροι κολαούζοι των προδοτών Τσολάκογλου,οι γλείφτες,οι παρελκόμενοι τζογαδόροι,τ'αδηφάγα μήντια,τα συμφέροντα,τα λόμπι,οι εκλεκτοί πασών των εξουσιών
κι εμείς αγέρωχοι,όλοι μαζί στο δρόμο,κρεμάλες κι εκτελέσεις και λα'ι'ικά δικαστήρια.

Τώρα τελευταία πήξαμε και στους βρωμιάρηδες ξένους
που γεμίσαν τις γειτονιές μας κι έφεραν νοσήματα ξεχασμένα,διαρρήξεις κι αιθαλομίχλη από τηγανητά κρεμμύδια,μπόχα κι αηδία,άσε που μπεκρουλιάζουν,βιάζουν τις γυναίκες μας και μολύνεται η ελληνοχριστιανική μας καθαρότητα.

Ευτυχώς νησίδα αντίστασης
απαλλοτριώνονται τα κοινωνικά αγαθά ως αναφαίρετο δικαίωμα των καταπιεζόμενων τής κοινοβουλευτικής και ταξικής χούντας και... βία στη βία τής εξουσίας! ,ωραίοι κι ανεξάρτητοι πλουσιόπαιδες,κατευθυνόμενα παιχνιδάκια στα χέρια καθοδηγητών,διδακτισμός ανατροπής,θεωρητικοί ενός άλλου κόσμου που κάποτε θα γίνει εφικτός
-με τη θυσία των πολεμιστών τρόπαιο στην αντιεξουσιαστική αυθεντία τους.

Και
-φοροεπιδρομές,η ασφυξία των τραπεζοδανεικών μας ονείρων,η λεηλασία αναδιανομής εισοδημάτων,η νεόπτωχη προοπτική μας,η εξαφάνιση κάθε κοινωνικής παροχής,η ιατρική φροντίδα εξαθλιώνεται,η επιδοματική ενίσχυση εξα'υ'λώνεται,εργασιακός μεσαίωνας με μισθούς/φιλοδώρημα στη συρρικνωμένη αγοραστική αδυναμία.

Μια χώρα φλέγεται απ'άκρη σ'άκρη και κάθε θεσμός καταρρέει.

Κι είσαι είκοσι χρονών και πιστεύεις πως μπορείς να τ'αλλάξεις
-στο σκοτάδι σε μαθαίνουν "αντάρτικο",γουστάρεις γιατί σιχαίνεσαι όσα αποστειρωμένα έμαθες,εγκαταλείπεις τους αρτηριοσκληρωτικούς νόμους και τις διεφθαρμένες αρχές μιας ρυπαρής ψευτοδημοκρατίας,για τη μαγική εικόνα,την αναρχία,για να γκρεμίσεις τον καπιταλισμό,για την ισότητα και την ελευθερία,για να εκδικηθείς τον μπάτσο που σκότωσε τον κολλητό σου ένα βράδυ στα Εξάρχεια,για να νιώσεις πως ανήκεις κάπου,για να βρεις διέξοδο,για να μη φοβάσαι πως το μέλλον σου είναι να καταντήσεις φοβισμένο ανθρωπάκι.

-κι απέκτησες την Εξουσία τού Τρόμου.

Διδακτικό
-άλλωστε τριγύρω σου ερείπια,ουρλιαχτά στα μικρόφωνα,χυδαιότητα στα σχόλια των κοινωνικών δικτύων,απόλυτες βεβαιότητες,αλαζονικές επιθετικότητες,χτυπήματα ανήθικης αλητείας
-τελειωμένοι εντός με λέξεις / αρρωστημένοι εκτός,με γροθιές,μαχαιρώματα,εκρήξεις,συμμορίες.

Και ψηφίζεις συνειδητά φασίστες.

Γυρίζω πίσω.
Είκοσι χρονών.
'Ο,τι  θυμάμαι,τραγούδια,παρέες πολύβουες,αγκαλιές γαληνεμένες,πίναμε και γελούσαμε,μιλούσαμε πάντα σε χάρτες για ταξίδια κι ανοιχτά σύνορα η φαντασία μας,να τα μάθουμε όλα,ορίζοντάς μας το παντού,σφουγγάρια ν'ακούμε,να διαβάζουμε,να γνωριστούμε,παιδιά τού πλανήτη γη,λαοί,έθνη,θρησκείες,έθιμα,παραδόσεις,κουλτούρες,όλα να τα προλάβουμε,όλα να τα γευτούμε τα μονοπάτιά των κόσμων,μυαλό καθαρό,κάθε διαφορετικότητα ευπρόσδεκτη στη μεγάλη μας βόλτα
-στη νιότη μας.

Έρωτες,καλοκαίρια,ποίηση,βιβλία,σινεμά,θέατρα,συναυλίες,ανάσες,διακοπές
-και τα πρώτα άγχη,οι αναποδιές,οι ευθύνες,οι σχολές,οι δουλειές,όρκοι πίστης στις φιλίες που θ'αντέξουν στον αμείλικτο χρόνο,δάκρυα,χωρισμοί,μνήμες φωτογραφίες,αναμνήσεις κιθάρες σ'αμμουδιές,μάτια μουσικές,χάδια φεγγάρια,ουτοπίες στις ακροθαλασσιές
-η αγάπη θα κερδίσει.

Χτες.
Σήμερα;
Είκοσι χρονών.
Το δίκιο τού Αίματος.

Πόλεμος
-λίπασμα καμένες ψυχές,στειρωμένα μυαλά.

Τί θλίψη,ποια τρέλα,πώς τα έχουμε χάσει όλα,πόσος καημός συλλογικής αποτυχίας
-και δεν αναγνωρίζω τριγύρω κανέναν να ξεφεύγει απ'το σάλεμα!

Χρειαζόμαστε σκέψεις,σιωπές και χρόνο
-συλλογιζόμενοι για το αφόρητο Μέλλον που πρέπει να τού προσδώσουμε σκοπό,αλήθειες και,ει δυνατόν,ελπίδα.

Αφού τα παιδιά χαθήκανε στα παραμύθια μας,καιρός ν'αλλάξουμε μύθο.

Δεν ξέρω τί άλλο πια,μακάρι να γνώριζα με ποιον τρόπο και σε ποιους ν'ακουμπήσω να γίνει ένα βήμα μπροστά ξανά...