Κουράστηκα να μετράω κέρματα για να (μην) μπορέσω να πιω μια μπίρα στην παραλία,να ψάχνω ξαπλώστρες με χρέωση "ό,τι πάρεις χωρίς έξτρα τιμή ομπρέλας",ξερογλείφοντας οχτώ ώρες το καλαμάκι τού φραπέ που έγινε βραστός στον ήλιο που ζεματάει την πλάτη με το ληγμένο εδώ και χρόνια αντιηλιακό που όταν το αγοράσαμε απ'τον χόντο είχε δείκτη προστασίας πενήντα και ήτο δέκα+δέκα δώρο.
Κουράστηκα τόσες Κυριακές να κοιτάζω τον ανεμιστήρα οροφής μην και φτιάξει τρύπα στο ταβάνι ναρθεί γαλανός ουρανός που αστραπές κι αν τις φοβάμαι πια κι ούτε αντοχή,ούτε προσμονή για καλύτερες μέρες.
Κουράστηκα να είμαι 47 και να παραπατάω σα γηραλέων Μητσοτάκης απέθαντος με τα χέρια ψηλά,παραδομένος και μ'έτοιμο τον τάφο μου να ρίχνω πετραδάκι πετραδάκι στην χαίνουσα ανοιχτή τρύπα τις πληγές με τα όνειρα και τις ελπίδες που μού βγάζουν επειδικτικά τη γλώσσα κορο'ι'δευτικά κι ουρλιάζουν στ'αυτί μου να σκύψω κι άλλο μες το άνυδρο χώμα,λάσπη να γεννώ και μην τολμήσω ποτέ να ξανασηκωθώ.
Κουράστηκα να μην έχω Καλοκαίρι πουθενά,παρεάκι μόνο το άγχος,την πίεση,τα χρέη,τους απλήρωτους λογαριασμούς,οικογενειακές ληξιπρόθεσμες αποδείξεις χρεοκοπίας μ'αποθέματα που δεν φτάνουν ούτε για φριγανιές στο σούπερ μάρκετ και να φωσφορίζουν πυγολαμπίδες μες τη νύχτα των καιρών οι λέξεις Αγωνία κι Απελπισία
-τις έλιωσα τις έννοιες της καταστροφής,τσιμεντώθηκαν εντός μου και καίγομαι στο λιοπύρι τους ιδρωμένος σ'εφιάλτες που έγιναν η καθημερινότητα μιας αφόρητης πίκρας.
Κουράστηκα να κρατιέμαι από Νοσταλγίες
-όλα μπούρδες-
εδώ,στεγνά,στυγνά,μοναχικά χρόνια κι η πάρτη μας να ποδοπατά κάθε φαντασιακή έγνοια Ελευθερίας,το μόνο μας φρόνημα,να διασωθεί στην αρένα το τομάρι μας τρώγοντας τη σάρκα τού διπλανού μας.
Κουράστηκα να προσπαθώ να μην παρασυρθώ στη μηδαμινότητα των νέων προτεραιοτήτων...
//τόσο νέων που θυμίζουν μεσαίωνα...//
βαρύς θρησκευτικός συντηρητισμός,γιγαντωμένος φασισμός,σπαρασσόμενος αρνητισμός,απάνθρωπος κατακερματισμός φοβικής κοινωνίας εχθρών,ημιμαθής εθνικοτζαμπαπαλληκαρισμός,αρρωστημένος απομονωτισμός,τσογλανελιτισμός βαρύς σαν αδικία στην Ιστορία
-χαμένες ευκαιρίες όλη μας η ζωή.
Κουράστηκα να μην έχω ούτε καν καρπούζι στο ψυγείο κι εναλλάξ ρύζι,πατάτες,μακαρόνια μήπως περισσέψουν τα ελάχιστα,τα δανεικά κι αγύριστα,να φύγουμε λίγες μέρες και να μη φτάνουν ώς τη Λούτσα τελικά που έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε πίττα γύρο μέχρι τελικού πρηξίματος και πτώσεως ηθικού τού μπάτζετ "διακοπές" ,για το οποίον και χαχανίζουν οι παλιές φωτογραφίες στα κιτρινισμένα άλμπουμ,τότε που είχα το θράσος αυτές τις 15 μέρες τής άδειας μες το χρόνο να είναι η Ανάσα για να περάσει άλλος ένας,επιπλέουσες επιθυμίες μακριά των ΚΤΕΛ Αττικής/Πόρτο Ράφτη-Βραυρώνα-Σαρωνίδα και μην σπρώχνετε μαντάμ,αυτό δεν είναι κάθισμα είναι η κοιλιά μου και μη ρεύεστε κύριος μες τα μούτρα μου και τραβήξτε λίγο πιο κει τη μασχαλίτσα σας που έχει κάνει απ'την απλυσιά στόκο χλωρίδα και πανίδα ανεξερεύνητη στο σύγχρονο πολιτισμό.
Κουράστηκα να μη θυμάμαι το ταβερνάκι στην ακροθαλασσιά,τη συναυλία στο ανοιχτό θεατράκι,σοφοκλή κι αριστοφάνη στο αρχαίο κοίλον,αεράκι με ποτάκι στην ταράτσα μπαράκι και στο πλοίον ταξιδεύων κατάστρωμα για το νησί,το ηλιοβασίλεμα της ανεμελιάς κι η ξαστεριά ξεγνοιασιά πάντα.
Κουράστηκα να μην έχω τίποτα χειροπιαστό κι η πληρότητά μου,η ευτυχία μας,τούτη η αγάπη να μην μπορεί να πληρώσει ΕΝΦΙΑ,ΔΕΗ και τη δόση τού στεγαστικού απ΄τον οργανισμό εργατικής εστίας και που λέγαμε πως μάθαμε να κολυμπάμε στα βαθειά,αλλά εδώ στα ρηχά τα παλιόνερα και μάς πατάνε το κεφάλι στο βούρκο να πνιγούμε οι αφελείς που σκεφτήκαμε πως δουλεύουμε για να ζήσουμε με καλύτερες συνθήκες κι όχι να καταντήσουμε τιμωρητικόν παράδειγμα απαξίας και αποτυχημένων στατιστικών τής βασιλίσσης αγκέλας στον τίτλο βιβλίου ιδιωτικοποιήσεων,επικεφαλίδα κεφαλαίου "σας πάω γαμιώντας ώς τον πάτο"
Κουράστηκα και ν'αμπελοφιλοσοφώ και να γράφω πληγωμένος,νευριασμένος,επιθετικός,απολογητικός,διαλυμένος και δεν μού αρέσω που μοιρολατρώ και χειμωνιάζω κατακαλόκαιρο και δεν έχω κρύο νερό να πιω και δροσιά ν'ακουμπήσω σταλιά και σε κανέναν-αφού δεν επικοινωνώ εύκολα πια τώρα που είμαστε συντετριμένοι αλλά και συνειδητοποιημένοι για την ανεπάρκεια των όρκων και τα σαθρά των θεμελίων και τώρα που το ζόρισμα έφτασε κόμπος και θηλειά κι αποδείχθηκαν όλα κι όλοι λίγοι,ψεύτικοι,υποχθόνιοι,εκδικητικοί,μη διαθέσιμοι να μοιραστούμε χαραμάδες να μπει χαρά κι ήλιος φωτεινός στην κατάμαυρη καρδιά μας
Δεν πεθαίνουν μόνο απ'τ'αληθινά της σάρκας οι άνθρωποι
-αυτό ίσως και μεγαλώνοντας να το καταλάβουμε και να το αντέχαμε-
...εκείνο που νομίζω δεν παλεύεται εύκολα,είναι που χάνονται τα ιδεατά συμβόλαια της νιότης μας,σ'εκείνα δεν υπήρξε ρήτρα συνειδητοποίησης για τη φθορά τής επιβίωσης,την κακοτυχιά,την σκατοψυχιά και τ'απροσδόκητα
Κουράστηκα που μπαίνει ο Αύγουστος και δεν έχω ούτε ψυχή να γεμίσει μπαταρία κι ούτε να φεύγουμε βλέπω ν'αναπνεύσουμε λιγάκι και με πληγώνει που δεν θυμάμαι τον ήχο τού κύματος κι ιδέα δεν έχω πότε θα βγάλει μελτεμάκι να φυσήξει στη γειτονιά των ερειπίων μας.
Και με τρελαίνει η επίγνωση πως αυτό που μάς υποχρεώνουν να ζούμε απ'το 2010 λέγεται
"πρόωρη γήρανση πληθυσμού"
-ένα σχέδιο να φυτευτεί μια γενιά στην πιο παραγωγική της ηλικία απ'ευθείας κατεστραμένη,αδιάφορη,ητημένη και τελειωμένη κάθε προσδοκίας
Τίτλος τιμής η ιδιοκτησία και περηφάνεια μας αξία ανεκτίμητη ανεξίτηλων αισθημάτων το Ελληνικό μας Καλοκαίρι
-μάς το κλέψαν οι καριόληδες...
Κουράστηκα τόσες Κυριακές να κοιτάζω τον ανεμιστήρα οροφής μην και φτιάξει τρύπα στο ταβάνι ναρθεί γαλανός ουρανός που αστραπές κι αν τις φοβάμαι πια κι ούτε αντοχή,ούτε προσμονή για καλύτερες μέρες.
Κουράστηκα να είμαι 47 και να παραπατάω σα γηραλέων Μητσοτάκης απέθαντος με τα χέρια ψηλά,παραδομένος και μ'έτοιμο τον τάφο μου να ρίχνω πετραδάκι πετραδάκι στην χαίνουσα ανοιχτή τρύπα τις πληγές με τα όνειρα και τις ελπίδες που μού βγάζουν επειδικτικά τη γλώσσα κορο'ι'δευτικά κι ουρλιάζουν στ'αυτί μου να σκύψω κι άλλο μες το άνυδρο χώμα,λάσπη να γεννώ και μην τολμήσω ποτέ να ξανασηκωθώ.
Κουράστηκα να μην έχω Καλοκαίρι πουθενά,παρεάκι μόνο το άγχος,την πίεση,τα χρέη,τους απλήρωτους λογαριασμούς,οικογενειακές ληξιπρόθεσμες αποδείξεις χρεοκοπίας μ'αποθέματα που δεν φτάνουν ούτε για φριγανιές στο σούπερ μάρκετ και να φωσφορίζουν πυγολαμπίδες μες τη νύχτα των καιρών οι λέξεις Αγωνία κι Απελπισία
-τις έλιωσα τις έννοιες της καταστροφής,τσιμεντώθηκαν εντός μου και καίγομαι στο λιοπύρι τους ιδρωμένος σ'εφιάλτες που έγιναν η καθημερινότητα μιας αφόρητης πίκρας.
Κουράστηκα να κρατιέμαι από Νοσταλγίες
-όλα μπούρδες-
εδώ,στεγνά,στυγνά,μοναχικά χρόνια κι η πάρτη μας να ποδοπατά κάθε φαντασιακή έγνοια Ελευθερίας,το μόνο μας φρόνημα,να διασωθεί στην αρένα το τομάρι μας τρώγοντας τη σάρκα τού διπλανού μας.
Κουράστηκα να προσπαθώ να μην παρασυρθώ στη μηδαμινότητα των νέων προτεραιοτήτων...
//τόσο νέων που θυμίζουν μεσαίωνα...//
βαρύς θρησκευτικός συντηρητισμός,γιγαντωμένος φασισμός,σπαρασσόμενος αρνητισμός,απάνθρωπος κατακερματισμός φοβικής κοινωνίας εχθρών,ημιμαθής εθνικοτζαμπαπαλληκαρισμός,αρρωστημένος απομονωτισμός,τσογλανελιτισμός βαρύς σαν αδικία στην Ιστορία
-χαμένες ευκαιρίες όλη μας η ζωή.
Κουράστηκα να μην έχω ούτε καν καρπούζι στο ψυγείο κι εναλλάξ ρύζι,πατάτες,μακαρόνια μήπως περισσέψουν τα ελάχιστα,τα δανεικά κι αγύριστα,να φύγουμε λίγες μέρες και να μη φτάνουν ώς τη Λούτσα τελικά που έτσι κι αλλιώς θα τρώγαμε πίττα γύρο μέχρι τελικού πρηξίματος και πτώσεως ηθικού τού μπάτζετ "διακοπές" ,για το οποίον και χαχανίζουν οι παλιές φωτογραφίες στα κιτρινισμένα άλμπουμ,τότε που είχα το θράσος αυτές τις 15 μέρες τής άδειας μες το χρόνο να είναι η Ανάσα για να περάσει άλλος ένας,επιπλέουσες επιθυμίες μακριά των ΚΤΕΛ Αττικής/Πόρτο Ράφτη-Βραυρώνα-Σαρωνίδα και μην σπρώχνετε μαντάμ,αυτό δεν είναι κάθισμα είναι η κοιλιά μου και μη ρεύεστε κύριος μες τα μούτρα μου και τραβήξτε λίγο πιο κει τη μασχαλίτσα σας που έχει κάνει απ'την απλυσιά στόκο χλωρίδα και πανίδα ανεξερεύνητη στο σύγχρονο πολιτισμό.
Κουράστηκα να μη θυμάμαι το ταβερνάκι στην ακροθαλασσιά,τη συναυλία στο ανοιχτό θεατράκι,σοφοκλή κι αριστοφάνη στο αρχαίο κοίλον,αεράκι με ποτάκι στην ταράτσα μπαράκι και στο πλοίον ταξιδεύων κατάστρωμα για το νησί,το ηλιοβασίλεμα της ανεμελιάς κι η ξαστεριά ξεγνοιασιά πάντα.
Κουράστηκα να μην έχω τίποτα χειροπιαστό κι η πληρότητά μου,η ευτυχία μας,τούτη η αγάπη να μην μπορεί να πληρώσει ΕΝΦΙΑ,ΔΕΗ και τη δόση τού στεγαστικού απ΄τον οργανισμό εργατικής εστίας και που λέγαμε πως μάθαμε να κολυμπάμε στα βαθειά,αλλά εδώ στα ρηχά τα παλιόνερα και μάς πατάνε το κεφάλι στο βούρκο να πνιγούμε οι αφελείς που σκεφτήκαμε πως δουλεύουμε για να ζήσουμε με καλύτερες συνθήκες κι όχι να καταντήσουμε τιμωρητικόν παράδειγμα απαξίας και αποτυχημένων στατιστικών τής βασιλίσσης αγκέλας στον τίτλο βιβλίου ιδιωτικοποιήσεων,επικεφαλίδα κεφαλαίου "σας πάω γαμιώντας ώς τον πάτο"
Κουράστηκα και ν'αμπελοφιλοσοφώ και να γράφω πληγωμένος,νευριασμένος,επιθετικός,απολογητικός,διαλυμένος και δεν μού αρέσω που μοιρολατρώ και χειμωνιάζω κατακαλόκαιρο και δεν έχω κρύο νερό να πιω και δροσιά ν'ακουμπήσω σταλιά και σε κανέναν-αφού δεν επικοινωνώ εύκολα πια τώρα που είμαστε συντετριμένοι αλλά και συνειδητοποιημένοι για την ανεπάρκεια των όρκων και τα σαθρά των θεμελίων και τώρα που το ζόρισμα έφτασε κόμπος και θηλειά κι αποδείχθηκαν όλα κι όλοι λίγοι,ψεύτικοι,υποχθόνιοι,εκδικητικοί,μη διαθέσιμοι να μοιραστούμε χαραμάδες να μπει χαρά κι ήλιος φωτεινός στην κατάμαυρη καρδιά μας
Δεν πεθαίνουν μόνο απ'τ'αληθινά της σάρκας οι άνθρωποι
-αυτό ίσως και μεγαλώνοντας να το καταλάβουμε και να το αντέχαμε-
...εκείνο που νομίζω δεν παλεύεται εύκολα,είναι που χάνονται τα ιδεατά συμβόλαια της νιότης μας,σ'εκείνα δεν υπήρξε ρήτρα συνειδητοποίησης για τη φθορά τής επιβίωσης,την κακοτυχιά,την σκατοψυχιά και τ'απροσδόκητα
Κουράστηκα που μπαίνει ο Αύγουστος και δεν έχω ούτε ψυχή να γεμίσει μπαταρία κι ούτε να φεύγουμε βλέπω ν'αναπνεύσουμε λιγάκι και με πληγώνει που δεν θυμάμαι τον ήχο τού κύματος κι ιδέα δεν έχω πότε θα βγάλει μελτεμάκι να φυσήξει στη γειτονιά των ερειπίων μας.
Και με τρελαίνει η επίγνωση πως αυτό που μάς υποχρεώνουν να ζούμε απ'το 2010 λέγεται
"πρόωρη γήρανση πληθυσμού"
-ένα σχέδιο να φυτευτεί μια γενιά στην πιο παραγωγική της ηλικία απ'ευθείας κατεστραμένη,αδιάφορη,ητημένη και τελειωμένη κάθε προσδοκίας
Τίτλος τιμής η ιδιοκτησία και περηφάνεια μας αξία ανεκτίμητη ανεξίτηλων αισθημάτων το Ελληνικό μας Καλοκαίρι
-μάς το κλέψαν οι καριόληδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου