ΑΠ' ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (τους) ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ (μας)

'Οχι,αυτό που ζούμε δεν είναι Χούντα
-δεν μάς εμποδίζει κανείς να μιλάμε όσο θέλουμε και να λέμε ό,τι γουστάρουμε
-δεν μάς στέλνει κανείς Εξορία,όπου δεν μάς ξυλοκοπάν αλύπητα να υπογράψουμε δήλωση νομιμοφροσύνης και να καταδώσουμε συντρόφους ως εχθρούς τού πολιτεύματος
-δεν μάς γίνεται φάλαγγα επειδή διεκδικούμε ανεξαρτησία και παιδεία και δικαιοσύνη κι επειδή διαβάζουμε Αυγή,Ριζοσπάστη ή Χωνί
-δεν μάς απολύουν απ'το Δημόσιο λόγω πολιτικών φρονημάτων κι επειδή είπαμε καθίκι τον Μητσοτάκη και γουρούνι τον Πάγκαλο

Μόνο που ό,τι ζούμε μάς φέρνει να νιώθουμε σαν τον Τρελό που κυνηγάει τον Ανεμόμυλο
-είναι η ματαιότητα τής φωνής που ουρλιάζει κι η αδυναμία ν'αντιστρέψουμε τους αδίστακτους νέους κανόνες ζωής που μάς επιβάλλουν και γίνηκαν μιζέρια και κατάθλιψη και κουτουλάμε σε τοίχους σαλεμένοι
-κι όσα στερούμαστε,
τα καθημερινά,τού βιοπορισμού και τής αξιοπρέπειας,
 την ώρα που οι εκλεκτοί Τιμητές τού Πολιτεύματος συνεχίζουν ακλόνητοι το Πάρτυ,τη Μάσα,την Εξαχρείωση,τη Διαφθορά,το απομύζημα τού κρατικού ταμείου,υψώνοντάς μας και το δάχτυλο.

Είναι που καταλαβαίνουμε πως εκεί ήθελαν να είμαστε
-χωρίς εισόδημα,χωρίς υγειονομική περίθαλψη,χωρίς γενική παιδεία,χωρίς κατοικία στοιχειώδους επιβίωσης,χωρίς ελπίδα καμιά
-αυτό ήταν πάντα το σχέδιο,για να κοιμούνται ήσυχοι των απολαύσεων.
 
Έφτιαξαν έναν ιστό ν'αραχνιάσει τα θεμέλια τής Δημοκρατίας,να την εξευτελίζουν και να την εξαργυρώνουν για τον εαυτό τους και τις κλίκες τους
-οι ισχυροί,οι δυνατοί,οι κατέχοντες πλούτο,έργα,προμήθειες,δουλειές
-κι η τρομαχτική επικοινωνία των προπαγανδιστικών μήντια,οι υπαλληλάκοι κολαούζοι
-όλοι τους διακινητές τού κόπου,τού ιδρώτα και τού δικού μας πλεονάσματος
-με προστασία νόμων που οι ίδιοι προσδιορίζουν τα όριά τους,με τη σκιά δικαστών καθρεφτών τους,αχαλίνωτοι στη θεσμική γραφειοκρατία,μπουκωμένοι προωθητές τραπεζικών εντολών στην ευκολία που οι νέες τεχνολογίες εξαφανίζουν τα ίχνη τού μαύρου τους χρήματος
-όλοι συνδαιτημόνες στο μεγάλο φαγοπότι,εις υγείαν των αρχών και των αξιών αυτής τής εξωνημένης Δημο-ακράτειάς τους...

Οι πατριώτες τής Γης τής Επαγγελίας,απατεώνες και σαδιστές να χαίρονται που μάς εκτελούν τάζοντάς μας και Σωτηρία και Ανάπτυξη και μάς πνίγουν
- κράζω όσο θέλω,νευριάζω,θυμώνω,καταγγέλω,γράφω λιβέλους,οργίζομαι
- χ έ σ τ η κ α ν !

Είμαι το Τίποτα
-χωρίς λεφτά,χωρίς γνώσεις πτυχίων,χωρίς τις κατάλληλες γνωριμίες,χρεωμένος,ανίσχυρος,κουρασμένος.

Κι όσο μεγαλώνει η σιχασιά μου που με φτύνουν ως απόστημα και μειώνουν την ανθρώπινή μου ύπαρξη συμπεριφερόμενοι ως αφεντικά σε δούλο,τόσο τα χάνω και χάνομαι και στη γενική απάθεια,στην εκτεταμένη αφασία,στην ευκολία να πέφτουμε σ'αλλεπάλληλους κοινωνικούς αυτοματισμούς
-τούς ψηφίζουν πολλοί,απέχουν περισσότεροι,αδιαφορούν οι βολεμένοι,προσπερνούν τα λαμόγια των καιρών που θησαύριζαν,φοβούνται κι οι καλοστεκούμενες μάζες των μέσων στρωμάτων,των ησύχως αναστεναζόντων  "τί είχαμε τί χάσαμε,τα κουτσοκαταφέρνουμε"

Η ιστορική μνήμη,η επίγνωση των περιόδων,το παρελθόν ως διδαχή μέλλοντος
-ποιος μιλά γι αυτά,ποιοι δάσκαλοι κρατούν τη σημαία τής γνώσης οδηγό τους
- η διαφήμιση θέλει στόχο κι όνειρο ένα νέο  i-phone και ταμπλέτα με ισχυρό σήμα στην πιο απομακρυσμένη παραλία και κατσάβραχο,ποιος πονάει,δακρύζει και παθιάζεται για την αλληλεγγύη,τη συμμετοχή,την ουτοπία,την ανταριασμένη θάλασσα.

Η ΕΡΤ έκλεισε και για την ανεξέλεγκτη δυναμική της,ως διέξοδος πολιτισμού και κριτική άποψη και την Αμφιβολία ως κίνητρο ανυπακοής και προόδου
-οι εφημερίδες των τραστ πολτός προσφερόμενα σκουπίδια,μ'ενα Άρλεκιν κι έναν Αστερίξ ξεχνιέμαι κι η κλειδαρότρυπα το κουτσομπολιό τής εξαθλίωσης,είμαι ωραίος,χυδαίος,κορυφαίος ως κλόουν και Θέμος.

Οι γέροντες φεύγουν
-είμαστε οι τελευταίοι που ακούσαμε ιστορίες και βάσανα απ'τον παππού,τη γιαγιά,τη μάνα και τον πατέρα,πέρασαν από πάνω τους,τα βίωσαν και τα μετέφεραν εμπειρία και τα λέγαν Κατοχή,Εμφύλιο,Δικτατορία
- τώρα κήρυκας μίσους ο Άδωνης,αυτός ξεπουλάει την Ιστορία και διαλαλεί την επιτυχία του
-κυνισμός,αμετροέπεια,αλητεία,ρουφιανιλίκι,κατηγορώντας όποιους δεν φοβάται,στυγνός,στεγνός,τρομολάγνος
-αυτό είναι το πρότυπο,η Απληστία τής μετριότητας.

Γενιές μεγαλώνουν..."στην καλύτερη Δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος"
-τα πρόσωπά της φαιδρά,ξεπερασμένα,σκοτεινά
- ο ΣαμαροΒενιζέλος,ο ΠρετεντεροΠορτοσάλτε,ο ΜαρινακοΜελισανίδης κι οι ευδαιμονιζόμενοι κοσμοπολίτες τού πνεύματος να πνίγουν τη διάθεσή μας ν'αναπνεύσουμε οι ΣμαραγδοΧωμενίδηδες κι οι νεοταξικοί υποχθόνιοι καλλιεργητές ελιτίστες των τόσο παλιών "καινούργιων" οι ΚαμινοΣταυροθεοδωράκηδες,κήνσορες αντιλα'ι'κισμού,καθάρματα.

Στη σκοτοδίνη των ανελέητων χρόνων,πικραμένοι,κατάκοποι κι αδύναμοι άνθρωποι,
εμείς,οι Απόντες τής Εξέλιξής τους,δεν ξεχωρίζουμε σε ποια Δημοκρατία ανήκουμε
-όχι μαζί τους,ποτέ!
-όχι μόνοι μας,πώς θα επιβιώσουμε;

-είμαστε όντως στη νέα μεταπολίτευση,κυριολεκτικώς,τώρα είναι το Μετά-

Ένα νέο πολίτευμα μάς καθηλώνει και μάς τσακίζει,

η Απελπισμένη Δημοκρατία τών Ισοπεδωμένων

-δεν γιορτάζουμε και δεν δεχόμαστε επισκέψεις.
Καλά σαράντα-να ζήσουμε να (μην) τη θυμόμαστε.