Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΝΑ ΚΑΟΥΜΕ

Στις τηλεοράσεις,στα ραδιάκια και στις εφημερίδες συνεχίζουν τα παιχνίδια εξουσίας
-ψηφίσαμε και δεν τελειώσαμε με δαύτους,τώρα διαχειρίζονται την ήττα τους,τη βαφτίζουν Μεγάλη Νίκη,ανασχηματίζουν τα Στουρνάρεια άγη τους,ανασυντάσσουν τη βουλιμική τους ακράτεια,διαφεύγουν συλλήψεως,υπονομεύουν ανακρίσεις,εκβιάζουν προεδρική πλειοψηφία εξαγοράζοντας βο(υ)λευτική ασυλία επικερδούς παράτασης,πωλούν κάθε δημόσιο αγαθό που ορέγονται τ'αφεντικά τους.

Δεν μάς χρειάζονται πια,ολοκλήρωσαν με μάς, "ο κυρίαρχος λαός" πίσω στα μπουντρούμια μας
-είναι ξανά στο (α)φύσικό τους περιβάλλον...μέγαρα,συνέδρια,κομματικές βάσεις,διάδρομοι,συνιστώσες κερδών,γεύματα εργασίας,κότερα,πεντάστερα,ταξίδια κρυμμένων διευθετήσεων Αθήνα-Βρυξέλλες-Βερολίνο,πηγαδάκια,φόρουμ επιχειρηματιών,εταιρικά γκαλά,παζάρια,διαβουλεύσεις,παρασκήνιο.

Εμείς,οικειοθελώς Απόντες
-ποτέ δεν είμασταν κομματόσκυλοι,κλικαδόροι,χειροκροτητές,ενταγμένοι στρατοί,οργανωμένοι,καπελωμένοι αυθεντιών,χειραγωγούμενοι,λοβοτομημένοι,κόλακες,καταμετρητές ψήφων,μισθωμένα όρνια,πειθήνιοι αγύρτες,συμπορευτές των διεφθαρμένων.

Τραβήξαμε τις κουρτίνες
-νικημένοι ξανά.
Χωρίς αποταμιεύσεις ενθουσιασμών εκλογικών θριάμβων,συνεχίζουμε τον δικό μας αγώνα αγάπης άγονο
-της επιβίωσης.

Κι είναι η πραγματικότητα που μάς τραβάει απ'το μανίκι
...για την ακρίβεια...απ'την τσέπη
-είναι η Ακρίβεια,λέξη κυριολεκτικώς γραμμένη ανεξίτηλα στους εφιάλτες μας
-είναι που ο μισθός μας δεν φτάνει καν στην παραλία,φέτος το καλοκαίρι έχει non stop ταινία τρόμου,τίτλος της "η εκδίκηση τού μπαλκονιού",ούτε δυο μέτρα ο ζωτικός μας χώρος αναψυχής,ένα τραπεζάκι και δυο καρέκλες κι οι νερατζιές στον ακάλυπτο και λίγος ουρανός να ψευδίζουμε πως έχουμε αέρα.

Για να φτάσουμε τέλος Αυγούστου μήπως και κλέψουμε δέκα μέρες κύμα, θα βγει πολύ σκατό ως παξιμάδι
-φορολογικές δηλώσεις,(πόσο πλούσιος μαλάκας νιώθω όταν ο λογιστής πυροβολεί την αντοχή μου),η μείωση μισθού,οι καθυστερήσεις πληρωμών,οι περικοπές,ο ενιαίος φόρος ακινήτου που είναι το στεγαστικό δάνειο που μιαν άλλη εποχή θα ήταν αντί για νοίκι σπίτι και τώρα μοιάζει αγχόνη μες το οίκημα στο  γδαρμένο μας κεραμίδι,δημοτικά τέλη,φως,νερό,τηλέφωνο,το γάλα που δεν φθήνυνε ο μαγικός Χατζιδάκης,η τιμή τού μαρουλιού να επηρρεάζει την τιμή τής πιέσεως και ν'αναψοκοκκινίζω στο ταμείο τού σούπερ μάρκετ και να γίνεται η φάτσα μου καρπούζι και δεν τολμώ ν'ανοίξω φάκελο αλληλογραφίας κι email θερμοπληξία,να λιώνει δέρμα κι εγκέφαλος.

Μπαλκονάκι "η ωραία Πλατεία Αμερικής"
-εν καμίνω στην αφασία τής νεάς πενταετίας Καμίνη τού συνεργαζόμενου στο θαύμα τής καταστροφικής μας Σωτηρίας,προσκλητήριο παρόντων,τάγματα ξυπόλητων ντόπιων σ'ασκήσεις αιχμαλωσίας,ιθαγενείς,αλλοδαποί,κραυγές και γαβγίσματα,ψυχοπονιάρηδες γέροντες,γλέντια με κουτάκια μπίρες απ'το μίνι μάρκετ και καυγάδες στη γειτονιά των ξέμπαρκων,σαββατόβραδη καταραμένη φτώχεια,τάβλι και φραπεδιά κάτω απ'το φως τής τέντας
-άσε τ'αστέρια για το κάποτε θάρθουν να μάς βρουν-,ανοιχτά παράθυρα κι αξημέρωτοι έρωτες,ουρλιαχτά μεθυσμένα και προλετάρια,αυτοτραυματιζόμενα μπατιράκια,προσευχές των μεταναστευόμενων θρησκευτικών παραδόσεων,το πλήθος αλαλλάζει σ'όλες τις γλώσσες της πολυπολισμικής μας ένδειας...

Μπαλκονάκι "η βομβαρδισμένη Αθήνα"
-κι αλλάζουμε δέρμα,εξα'υ'λωμένων αντοχών,διάλυση,σωριασμένοι,ιδρωμένοι,κατάκοποι χωρίς αναπνοή,εγκατάλειψη και παράκρουση θερμικών καταιγίδων,περίθαλψη επειγόντων,μειονότητες περιπλεκόμενων κουλτούρων κι ατέλειωτα τηγανητά κρεμμύδια να μπουκώνει η ατμόσφαιρα,χαύνωση κι υποστολή σημαιών κι ηθών περιπτύξεις ελευθέρως αγγιζόμενων και παραδιδόμενοι εθνικώς καταδικασμένοι να πενθούμε παραλήρημα αποπληξίας.

Δεν θέλαμε να γίνουμε μίζεροι καρδιά μου,αλλά δεν περισσεύει προοπτική κι αισιοδοξία και σάλιο τελικά,δεν έχουμε περιθώριο διαφυγής και το εγκώμιο μιας ελληνικής καλοκαιρίας καθυστερεί επικινδύνως να βουτήξει στη θάλασσα,προστάτες κλεινού άστεως καταδικαστήκαμε αλύπητα,τώρα θα έχουμε υποχρεωτική τηλεθέαση 30 μέρες μπάλα μουντιάλ, πώς εξεγείρεται η Βραζιλία στα δισεκατομύρια των μιζών της,ευτυχής που παραδίδει μαθήματα στο όπιο τού λαού της,μετά ο καυτός υπόλοιπος Ιούλιος θα πνιγεί στα δάκρυα να χαζεύουμε παλιές φωτογραφίες μ'ευτυχισμένες εκδρομές, ικετεύοντας ν'αντέξει η ανηφορική μας οικονομική κατηφόρα έσοδα μπας και διαφύγουμε τού σαλέματος,ώς τότε επιτρέπεται να δοκιμάζουμε μαγιό με συνοδεία ντουζ στην μπανιέρα και like σ'εξωτικούς παραδείσους στα φέιςμπουκ και τις εγχώριες μνήμες Ιονίων νήσων να τις κλαίμε διηγούμενοι τα μαγικά ηλιοβασιλέματα Αιγαίου πελάγους και πελαγωμένοι φαντασιώσεων με κλικ στην booking.com για τις καλύτερες αποδράσεις εις τους αιώνες των αιώνων,αμήν.

Αν βέβαια είχα ανάστημα αντάξιας ανηθικότητας τού Χάρη Θεοχάρη,θ'απαιτούσα να μού δοθεί,ως πεσόντα Ανωνύμου Ψηφοφόρου,τιμής ένεκεν η θέση τού Γραμματέα Εσόδων τού Κράτους
-πρώτη μου εγκύκλιος,η υποχρεωτική χορήγηση Επιδόματος Χαμένων Διακοπών σ' όσα πατριωτάκια λαμπυρίζουν τόση παγωνιά μ'αφημένες τις βερμούδες στα πατώματα,θα μοίραζα το χρήμα κομμένων μισθών και μπόνους αποζημίωση α λά Κριστίν Λαγκάρντ εισοδημάτων κι απεριόριστα κουπόνια μπίρας και μοχίτο και χορηγία καλαμαράκι και χωριάτικη και ψάρι στα κάρβουνα
-θα ήταν βοήθημα ψυχολογικής υποστήριξης κι αντοχής για τη λεηλασία που προηγήθηκε και την επιμήκυνση τής σαδιστικής καταβύθισης συνθηκών κι όρων διαβίωσης τεσσάρων κατάμαυρων χρόνων χρεωκοπημένης τους ξεφτίλας.

Ναι,τα Μπάνια τού Λαού
-αν μάς τα χάριζαν ως Δώρο και Βραβείο Καρτερικότητας θα μπορούσαν να μάς καλμάρουν,να λειτουργήσουν αντίδοτο στην οργή,αγχολυτικά θυμού,καταπρα'υ'ντικά μίσους.

Αλλά,φέτος,αδιάβροχοι και στεγνοί πορευόμαστε,δε θα μάς τσουρουφλίσει ήλιος κι αλάτι,δεν μάς νοικιάζουν ούτε σανίδα σωτηρίας,όχι δίκλινο room to let,οι ΣαμαροΒενιζέλοι τιμωροί μας  μάς κλείνουν τα σπίτια,οδός ανάσας κι ανακούφισης προς την ακτή κλειστή λόγω έργων Αναπτύξεως κι Ανταγωνιστικότητος
-άσε που χαρίζουν οικόπεδα,παραλίες και βουνά σ'επενδύσεις σκοτεινών κελεμπιοφόρων,μονίμων εποίκων ηλιόλουστων νήσων οφσοράτων,υποδέχονται VIP λαμόγια επίλεκτους τουρίστες αναπλάσεως ακτογραμμής τού ελληνικού θαύματος,ούτε γκαρσόνια δεν μάς γουστάρουν να τούς σερβίρουμε εσπρέσο φρέντο.

Είμαστε οι φυλακισμένοι τού θέρους,γκέτο στην αποικία τής Αφραγκίας.

Κι όταν ξανανοίξουμε τις τηλεοράσεις τής διαπλεκόμενης ευμάρειάς τους,θα έχει ανασχηματιστεί η εθνοσωτήρια Κυβέρνησή τους και θα έχουμε νέα εικονίσματα να προσκυνούμε την ελπίδα αναπροσαρμογής τού προσωπικού μας χρέους που ανέβηκε ως ύψος πάνω απ'τις ντουλάπες και δεν αφήνει να κατεβάσουμε κοντομάνικα και πέδιλα και παρεό και πετσέτες θαλάσσης και βατραχοπέδιλα να μπουν σε βαλίτσες

-και στα θερινα τμήματα της ελεγχόμενης πλειοψηφίας τους θα βροντοφωνάζουν ΝΑΙ σε όλα,χλεύη και σάρωση θεσμών κι αξιών,η αριστοκρατία τής ημιφασίζουσας Δημοκρατίας τους βγάζει γλώσσα σ'όλα όσα μοιάζουν χειμώνας στην Ιστορία
-κι η αλαζονική εθνεγερτήρια αδώνη-δ-ος αναγούλα τους γίνεται νέκταρ στη μεθυστική μας ηλίαση κι ανοχή επιδεικνύεται στα ζεματισμένα μας αθηνα'ι'κά τσιμέντα...

-κλονιζόμενα όνειρα που δεν πρόκειται να πάρουν εκδίκηση με θέα το πέλαγος κατάστρωμα

-και δεν ξέρω πια πώς θα έχει ξανά κάποτε Καλοκαίρι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου