Όταν ήμουν μκρό(τερο)ς κι αθώος,ονειρευόμουν πατρίδα μιαν ακρογιαλιά,όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι σ'ένα ατέλειωτο καλοκαίρι,παρέα κι (αν)ήσυχη ζωή,σπίτια με θέα θάλασσα,ανεμογεννήτριες για ρεύμα και νερό και φαγητό ψάρεμα κι ηλιοπροστασία κι όσοι μπορούν θα σπέρνουν κι όσοι βουτούν θα θερίζουν κι όσοι νιώθουν θα χορεύουν κι όλοι μαζί θα γλεντάμε,θα τραγουδάμε και θα μεγαλώνουμε παιδιά,πιο παιδια εμείς,υγιείς,χαρούμενοι,ευτυχισμένοι και ποτέ κακός καιρός κι η τρέλα της διχόνοιας κι ο πόλεμος των εγωισμών δε θα μάς αγγίξει.
...Ουτοπία
-και πανωλεθρία.
...η παρέα σκορπισμένη στους πέντε ανέμους,αγριοφορολογούμενος μέχρι κι ο αέρας που θα κινούσε τη χειροκίνητή μας όαση,αν σήμερα επιχειρήσω να σκάψω το χώμα θα κοκκαλώσει η άμαθή μου μέση στην πρώτη φτυαριά κι από ψάρεμα μού'μεινε τσιπούρα λαδολέμονο αφορολόγητη απόδειξη σε ταβέρνα πλάι στο ρημαδοκύμα 50 ευρώ το κιλό.
Η πατρίδα που γιορτάζει κοκορεύεται παρελάσεις με σπόνσορες μεγαλοβιομήχανους κι οι χορηγοί πυρομαχικών τα πιο ακριβά μας βλήμματα,Βενιζέλος σ'όλες τις εναέριες κι υποβρύχιες σκοτεινές κηλίδες και πρωθυπουργός Σαμαράς χαμένος σε μουχλιασμένες βουνοκορφές μετεμφυλιοπολεμικός γυμνασιάρχης,σαλταρισμένος ιεραπόστολος
-ξεδιάντροποι ψεύτες,εις σάρκαν μία πια,ανελέητοι σαρκοβόροι
- κι η Εξουσία ως μέσο προστασίας τής ατιμωρησίας τους.
Η πατρίδα που γιορτάζει ψηφίζει τραμπούκους όλων των -ισμών συνειδητά,ψεκασμένους κυνηγούς διεθνούς συνομωσιολογίας,απογόνους ενδόξων αρχαίων χρόνων μεταλλαγμένους σε υπερήρωες Χόλιγουντ,αποίκους εξωγαλαξιακών εξωγήινων
-κι όλοι μαζί παθιασμένοι γι αχνιστό αίμα σ'επαναστατικά λαγούμια,κρεμάλες αποκεφαλισμένων,σουβλιζόμενων προσκυνημένων προδοτών.
Η πατρίδα που γιορτάζει
-αλλά δεν ξέρει και πώς θα συνυπάρξουμε,με ποιους θα ορθοποδήσουμε,σε ποιους θ'αφιερωθούμε για μιαν ένλογη,ορθολογική ανασύνταξη,μια επαναφορά όρων συνταγματικών και συνθηκών επιβίωσης με αρχές,νόμους κι αξίες πανανθρώπινες.
Η πατρίδα που γιορτάζει έχει σκουπίδια στις τηλεοράσεις,σκυλάδικα διαπασών,χυδαιότητα,κουτσομπολιό,μοχθηρότητα,μικρότητα και κακία,σταυροκοπούντα καθάρματα αμαρτωλής διαφθοράς,επί πτωμάτων κλέφτες μεγάρων,λωποδύτες επαγγελματίες μαφιόζους,καθοδηγητές μικρόνοους εξουσιομανείς,αλήτες κι αγενείς επιθετικότητας εισοδηματίες σ'εργαζόμενους,παντογνώστες γλείφτες ισχυρών αφεντικών,παράφρονες καριερίστες και κρατικοδίαιτους αξιωματούχους
-περιχαρακωμένοι στην απολυτότητα τής κοινωνικής δικτύωσης απαθείς χαζεύουμε κι εκτονωνόμαστε ώς το μεδούλι μ'ό,τι φθηνότερο ξεβράζει χολή,τα πιο ταπεινά μας ένστικτα.
Η πατρίδα που γιορτάζει δεν έχει,δε θέλει και δε φτιάχνει ποιητές,ζωγράφους και μελωδούς
-απανωτά κλικ αναμασήματα κι αντιγραφές,οι μεγάλοι παλαιοί καλλιτένες μπούκωσαν τα υπερκέρδη τής αφέλειάς μας,οι νέοι στιχουργοί ονείρων κολλημένα στρατευμένοι εφηβικών πόστερ σε ασφαλή δωμάτια,αλληλοαποθεωμένοι κενότητας στις μικροπαρέες τους,ανίσχυροι να γκρεμίσουν θρόνους ειδώλων,αδιάφοροι να θέσουν νέα ερωτήματα,καινούργιες αγωνίες,απαιτήσεις κι αναζήτηση άλλων καιρών
-όλοι εμείς χαντακωμένοι θλιβερής κανονικότητας,αποδεχούμενοι το μοιραίο,γερασμένοι βυθιζόμενοι στη βαλτώδη μας συνήθεια,αδιαμαρτύρητα.
Η πατρίδα γιορτάζει,δε διαβάζει Ιστορία,δεν ακούει κανέναν,δεν αισθάνεται μέρος συνόλου,σκορπισμένο μπαλάκι,πολυκερματισμένες μικροκοινωνίες συμφερόντων,ακαθοδήγητοι όλοι εναντίον όλων,ανυπότακτοι εξουσιών αλλά κι αρνούμενοι όποιας αναρχικής αναπλήρωσης μεθοδικότητα αλληλεγγύης...
...απάντηση;...πάντα ένα Τίποτα...
...στην ερώτηση πώς θα γίνουμε πατρίδα χωρίς νόμους,χωρίς θεσμούς,χωρίς αρχές και κυβερνώντες,χωρίς ενημέρωση κι εκπαίδευση,χωρίς πρόνοια και συλλογική ευθύνη καμιά.
Ποιοι θα πουν "όχι",για ποια μάχη ετοιμοπόλεμοι,ποια συμφωνία ελπίδας,σε ποιον κοινό δρόμο,που ό,τι έρθει,τυχαία,ασθενικές ανάσες από ασθμαίνουσες μοναχικές πορείες
-και πάντα να χάνονται και να καπελώνονται οι καλές προθέσεις από τους "δίπλα" ιδεολόγους/αρπακτικά,ιδεοληπτικούς τομαριστές,παλαιοκομματάρχες,φαντασιόπληκτους κολλεκτιβιστές μπουρδολογίας
-ευκολίες γι άλματα στο κενό,χωρίς επιθυμία συλλογικής έγνοιας,εσαεί χύμα στο κύμα,σκόρπιοι,όπου φυσάει ο άνεμος,αφασικοί και λοβοτομημένοι.
Η πατρίδα που γιορτάζει,μηδενίζει το κοντέρ τής περηφάνειας της κυνηγώντας κουπόνια προσφοράς και κωδικούς φορολογίας ανύπρκτου εισοδήματος έκτακτης συμφοράς....
Στα κανάλια και τις εφημερίδες οι αποχαλινωμένοι τού κρατικοφουσκωμένου βολέματος ζέχνουν εθνικοφροσύνη,μισσαλοδοξία,ρατσισμό,σαλιαρίσματα παραεξουσιών σε κόντρες με κρυφά χαρτιά για τη διατήρηση κεκτημένης μάσας,αλληλο'υ'πονόμευση και προγραφές και λασπόλουτρα,οι ακόλουθοι μιζαδόρικων κόλπων,υπαλληλάκοι συμφερόντων εξαγώγιμης σαπίλας
-της πατρίδας τους η σημαία έχει μόνο το χρώμα του χρήματος,κατάμαυρο.
Η πατρίδα μας ξημέρωσε ως πρώτη κατοικία σε πλειστηριασμό,αδύναμη να ξεπληρώσει τόσα χρόνια χρωστούμενων μεγαλο'ι'δεατισμών,εφιάλτης το παραμύθι μας,η ένδοξη χώρα αδόξως εξευτελιζόμενη ανίκανων.
Και μοιάζουν μεγάλα ψέματα τα μεγάλα μας όνειρα.
Είμαστε αδύναμοι ν'αντέξουμε όσα λάθη ελπίζουμε μέλλον και καλύτερη ζωή
-εκείνη η παραλία με τα τραγούδια και τις κιθάρες στις γύρω και μέσα μας φωτιές,τις ιδέες που μετρούσαμε στ'αστέρια πενταγάλανων καιρών,σ'αγάπη άδολη αγκαλιάς μεγάλης-
-όλα κάρβουνο,συντρίμια και θρύψαλα,dust in the wind,ναυαγισμένοι,άφωνοι,ψιθυριστές εκλιπαρούντες βοήθεια κι ελεημοσύνη,για μοιρολόγια σε Ψαρών ολόμαυρες ράχες...
...για ποια πατρίδα ρε γαμώτο.
...Ουτοπία
-και πανωλεθρία.
...η παρέα σκορπισμένη στους πέντε ανέμους,αγριοφορολογούμενος μέχρι κι ο αέρας που θα κινούσε τη χειροκίνητή μας όαση,αν σήμερα επιχειρήσω να σκάψω το χώμα θα κοκκαλώσει η άμαθή μου μέση στην πρώτη φτυαριά κι από ψάρεμα μού'μεινε τσιπούρα λαδολέμονο αφορολόγητη απόδειξη σε ταβέρνα πλάι στο ρημαδοκύμα 50 ευρώ το κιλό.
Η πατρίδα που γιορτάζει κοκορεύεται παρελάσεις με σπόνσορες μεγαλοβιομήχανους κι οι χορηγοί πυρομαχικών τα πιο ακριβά μας βλήμματα,Βενιζέλος σ'όλες τις εναέριες κι υποβρύχιες σκοτεινές κηλίδες και πρωθυπουργός Σαμαράς χαμένος σε μουχλιασμένες βουνοκορφές μετεμφυλιοπολεμικός γυμνασιάρχης,σαλταρισμένος ιεραπόστολος
-ξεδιάντροποι ψεύτες,εις σάρκαν μία πια,ανελέητοι σαρκοβόροι
- κι η Εξουσία ως μέσο προστασίας τής ατιμωρησίας τους.
Η πατρίδα που γιορτάζει ψηφίζει τραμπούκους όλων των -ισμών συνειδητά,ψεκασμένους κυνηγούς διεθνούς συνομωσιολογίας,απογόνους ενδόξων αρχαίων χρόνων μεταλλαγμένους σε υπερήρωες Χόλιγουντ,αποίκους εξωγαλαξιακών εξωγήινων
-κι όλοι μαζί παθιασμένοι γι αχνιστό αίμα σ'επαναστατικά λαγούμια,κρεμάλες αποκεφαλισμένων,σουβλιζόμενων προσκυνημένων προδοτών.
Η πατρίδα που γιορτάζει
-αλλά δεν ξέρει και πώς θα συνυπάρξουμε,με ποιους θα ορθοποδήσουμε,σε ποιους θ'αφιερωθούμε για μιαν ένλογη,ορθολογική ανασύνταξη,μια επαναφορά όρων συνταγματικών και συνθηκών επιβίωσης με αρχές,νόμους κι αξίες πανανθρώπινες.
Η πατρίδα που γιορτάζει έχει σκουπίδια στις τηλεοράσεις,σκυλάδικα διαπασών,χυδαιότητα,κουτσομπολιό,μοχθηρότητα,μικρότητα και κακία,σταυροκοπούντα καθάρματα αμαρτωλής διαφθοράς,επί πτωμάτων κλέφτες μεγάρων,λωποδύτες επαγγελματίες μαφιόζους,καθοδηγητές μικρόνοους εξουσιομανείς,αλήτες κι αγενείς επιθετικότητας εισοδηματίες σ'εργαζόμενους,παντογνώστες γλείφτες ισχυρών αφεντικών,παράφρονες καριερίστες και κρατικοδίαιτους αξιωματούχους
-περιχαρακωμένοι στην απολυτότητα τής κοινωνικής δικτύωσης απαθείς χαζεύουμε κι εκτονωνόμαστε ώς το μεδούλι μ'ό,τι φθηνότερο ξεβράζει χολή,τα πιο ταπεινά μας ένστικτα.
Η πατρίδα που γιορτάζει δεν έχει,δε θέλει και δε φτιάχνει ποιητές,ζωγράφους και μελωδούς
-απανωτά κλικ αναμασήματα κι αντιγραφές,οι μεγάλοι παλαιοί καλλιτένες μπούκωσαν τα υπερκέρδη τής αφέλειάς μας,οι νέοι στιχουργοί ονείρων κολλημένα στρατευμένοι εφηβικών πόστερ σε ασφαλή δωμάτια,αλληλοαποθεωμένοι κενότητας στις μικροπαρέες τους,ανίσχυροι να γκρεμίσουν θρόνους ειδώλων,αδιάφοροι να θέσουν νέα ερωτήματα,καινούργιες αγωνίες,απαιτήσεις κι αναζήτηση άλλων καιρών
-όλοι εμείς χαντακωμένοι θλιβερής κανονικότητας,αποδεχούμενοι το μοιραίο,γερασμένοι βυθιζόμενοι στη βαλτώδη μας συνήθεια,αδιαμαρτύρητα.
Η πατρίδα γιορτάζει,δε διαβάζει Ιστορία,δεν ακούει κανέναν,δεν αισθάνεται μέρος συνόλου,σκορπισμένο μπαλάκι,πολυκερματισμένες μικροκοινωνίες συμφερόντων,ακαθοδήγητοι όλοι εναντίον όλων,ανυπότακτοι εξουσιών αλλά κι αρνούμενοι όποιας αναρχικής αναπλήρωσης μεθοδικότητα αλληλεγγύης...
...απάντηση;...πάντα ένα Τίποτα...
...στην ερώτηση πώς θα γίνουμε πατρίδα χωρίς νόμους,χωρίς θεσμούς,χωρίς αρχές και κυβερνώντες,χωρίς ενημέρωση κι εκπαίδευση,χωρίς πρόνοια και συλλογική ευθύνη καμιά.
Ποιοι θα πουν "όχι",για ποια μάχη ετοιμοπόλεμοι,ποια συμφωνία ελπίδας,σε ποιον κοινό δρόμο,που ό,τι έρθει,τυχαία,ασθενικές ανάσες από ασθμαίνουσες μοναχικές πορείες
-και πάντα να χάνονται και να καπελώνονται οι καλές προθέσεις από τους "δίπλα" ιδεολόγους/αρπακτικά,ιδεοληπτικούς τομαριστές,παλαιοκομματάρχες,φαντασιόπληκτους κολλεκτιβιστές μπουρδολογίας
-ευκολίες γι άλματα στο κενό,χωρίς επιθυμία συλλογικής έγνοιας,εσαεί χύμα στο κύμα,σκόρπιοι,όπου φυσάει ο άνεμος,αφασικοί και λοβοτομημένοι.
Η πατρίδα που γιορτάζει,μηδενίζει το κοντέρ τής περηφάνειας της κυνηγώντας κουπόνια προσφοράς και κωδικούς φορολογίας ανύπρκτου εισοδήματος έκτακτης συμφοράς....
Στα κανάλια και τις εφημερίδες οι αποχαλινωμένοι τού κρατικοφουσκωμένου βολέματος ζέχνουν εθνικοφροσύνη,μισσαλοδοξία,ρατσισμό,σαλιαρίσματα παραεξουσιών σε κόντρες με κρυφά χαρτιά για τη διατήρηση κεκτημένης μάσας,αλληλο'υ'πονόμευση και προγραφές και λασπόλουτρα,οι ακόλουθοι μιζαδόρικων κόλπων,υπαλληλάκοι συμφερόντων εξαγώγιμης σαπίλας
-της πατρίδας τους η σημαία έχει μόνο το χρώμα του χρήματος,κατάμαυρο.
Η πατρίδα μας ξημέρωσε ως πρώτη κατοικία σε πλειστηριασμό,αδύναμη να ξεπληρώσει τόσα χρόνια χρωστούμενων μεγαλο'ι'δεατισμών,εφιάλτης το παραμύθι μας,η ένδοξη χώρα αδόξως εξευτελιζόμενη ανίκανων.
Και μοιάζουν μεγάλα ψέματα τα μεγάλα μας όνειρα.
Είμαστε αδύναμοι ν'αντέξουμε όσα λάθη ελπίζουμε μέλλον και καλύτερη ζωή
-εκείνη η παραλία με τα τραγούδια και τις κιθάρες στις γύρω και μέσα μας φωτιές,τις ιδέες που μετρούσαμε στ'αστέρια πενταγάλανων καιρών,σ'αγάπη άδολη αγκαλιάς μεγάλης-
-όλα κάρβουνο,συντρίμια και θρύψαλα,dust in the wind,ναυαγισμένοι,άφωνοι,ψιθυριστές εκλιπαρούντες βοήθεια κι ελεημοσύνη,για μοιρολόγια σε Ψαρών ολόμαυρες ράχες...
...για ποια πατρίδα ρε γαμώτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου